Na co może chorować żółw? Choroby żółwi od A do Z

Żółwie nadal są jednymi z najczęściej hodowanych gadów. Są cenione za swoją długowieczność i fakt, że nie uczulają. Nie są też stworzeniami zbytnio absorbującymi, jeśli zapewni im się odpowiednie warunki do życia w terrarium (bądź w akwaterrarium, zależnie od potrzeb), nie są hałaśliwe. Są też dość tanie w utrzymaniu. Nadal jednak, mimo wszystkich swoich zalet i ogólnej niekłopotliwości, to żywe zwierzęta, które potrzebują właściwej opieki. Jakie choroby żółwi dobrze jest znać? Co może spotkać Twojego żółwia i jak tego uniknąć?

Choroby żółwi – co może dręczyć Twojego pupila?

Żółwie wodno-lądowe i żółwie lądowe należą do stworzeń długowiecznych, nie oznacza to jednak, że przez całe życie muszą cieszyć się dobrym zdrowiem. Dużo zależy od ich diety czy warunków bytowych, które panują w terrarium, a te muszą być zbliżone do tych, panujących w środowisku naturalnym. Jakie choroby żółwi wodno-lądowych i lądowych mogą przytrafić się Twojemu zwierzakowi?

Anoreksja

Anoreksja, czyli jadłowstręt może dotknąć wszystkie gatunki żółwi wodno-lądowych i żółwie lądowe. Nie ma jednej przyczyny takiego zjawiska. Żółw może odmówić jedzenia z wielu powodów: niewłaściwej temperatury w terrarium, urazów szczęki, ropnia, czy problemów ze wzrokiem.

Niewykluczone jest też to, że żółw nie je, bo ma problemy z nerkami lub wątrobą albo cierpi na niedobór witaminy A. Brak zainteresowania jedzeniem może pojawić się także jako komplikacja po okresie żółwiej hibernacji.

Nie ma jednego sposobu leczenia i zapobiegania tej chorobie – przede wszystkim należy zapewnić żółwiowi optymalne warunki do rozwoju i życia – zadbać o odpowiednią temperaturę, ilość promieni UV, wilgotność, wielkość i różnorodność środowiska terrarium. Jeśli to nie pomoże i zwierzę nadal nie będzie chciało jeść, konieczna będzie wizyta u lekarza weterynarii, by ustalił przyczynę braku apetytu i ustalił odpowiednie leczenie.  

Karmienie na siłę wszystkich gatunków żółwi może okazać się kuszące, bo dzięki niemu jest możliwość dostarczenia żółwiowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych, ale nie jest wskazane na własną rękę. Najpierw lekarz weterynarii musi ustalić przyczynę, dla której żółw nie je, a dopiero potem właśnie on zadecyduje, czy żółwia bezpiecznie jest karmić na siłę.

MBD

Choroby żółwi bardzo często wynikają ze złej diety i złych warunków bytowych – tak też jest z MBD, czyli metaboliczną chorobą kośćca. Może do niej dojść z powodu niedoboru wapnia w diecie – a ściślej mówiąc: z powodu złego stosunku wapnia do fosforu, z powodu niedoboru witaminy D lub braku promieni UVB.

Nie tylko zła dieta i niewłaściwe warunki mogą powodować MBD. Schorzenie to może pojawić się również przy innych problemach zdrowotnych, zwłaszcza tych związanych z chorobami nerek, tarczycy, wątroby, jelit lub gruczołów przytarczycznych.

MBD wiąże się z niskim poziomem wapnia w organizmie. W rezultacie może dojść do osteoporozy czy rozmiękczenia żuchwy. Częstymi objawami MBD są apatia, brak apetytu, a także problemy z poruszaniem się, często spowodowane obrzękiem kończyn, a także samoistne złamania kości, drżenia mięśniowe, zaburzenia nerwowe, obrzęk żuchwy.

Jeśli podejrzewasz u żółwia MBD, nie obejdzie się bez wizyty lekarza weterynarii – leczenie trwa przez dłuższy czas. Konieczna będzie też zmiana diety, suplementacja wapnia, a także poprawa warunków życia zwierzęcia.

Grzybica pancerza

Grzybica pancerza jest powikłaniem infekcji bakteryjnej, często też wynika z zakażenia przez grzyb w miejscu, które zostało wcześniej uszkodzone. Objawami grzybicy na skórze są okrągłe, plackowate zmiany, czasem wrzody, a czasem zmiana zabarwienia, a na skorupie – brązowe, łuskowate zmiany, dające się łatwo usunąć.

Leczenie wymaga wizyty u lekarza weterynarii i to bardzo szybko – zaniedbana i nieleczona grzybica może prowadzić do niebezpiecznych powikłań. Część przypadków wymaga podawania chemioterapeutyków ogólnie lub stosowania odpowiednich preparatów miejscowo. Jednak w tych lżejszych nie będzie on konieczny – trzeba będzie tylko, pod nadzorem lekarza weterynarii, oczyszczać zainfekowane miejsce i nie dopuścić do zamoczenia pancerza.

Należy też pilnować, by pomimo opatrunku, do zakażonego miejsca dopływało powietrze. Konieczne jest też regularne i dokładne sprzątanie otoczenia żółwia.

Hiperwitaminoza A

Do hiperwitaminozy A dochodzi przy dostarczaniu żółwiowi zbyt dużych ilości witaminy A. Objawia się między innymi poprzez łuszczenie się i pękanie skóry, która odsłania tkanki położone głębiej. Następną fazą choroby są pęcherze, które po pewnym czasie pękają i tworzą owrzodzenia, które sięgają nawet bardzo głęboko. Wszystko to pojawia się najczęściej na ogonie, szyi lub kończynach.

Leczenie zależy w głównej mierze od stopnia zaawansowania choroby. Najlepiej, by to lekarz weterynarii ocenił stan żółwia i zadecydował o sposobie leczenia. Czasami wystarczy jedynie, że zmniejszysz ilość witaminy A, którą otrzymuje żółw, trzeba też stosować odpowiednie maści na zmienione miejsca.

Jeśli na ciele zwierzęcia zaczną tworzyć się już bolesne zmiany, to lekarz weterynarii może zadecydować o przemywaniu ich płynem antyseptycznym. Zdarza się też konieczność terapii antybiotykowej, a w bardzo zaawansowanym stadium choroby również interwencja chirurgiczna.

Ropień kończyn

Do ropnia bardzo często pojawia się jako komplikacja i następstwo po jakiejś ranie – na przykład pogryzieniu lub skaleczeniu. Czasem ropień bywa mylony z guzem nowotworowym, ale nowotwory wśród żółwi są tak dużą rzadkością, że wyniosłe, bolesne w dotyku zmiany, często okazują się ropniem. Przy ropniu może pojawić się również opuchlizna, szczególnie w okolicy stawów, nierzadko towarzyszy mu też brak apetytu.

Nieleczony ropień może prowadzić do rozprzestrzeniania infekcji i wielu poważnych problemów zdrowotnych. Leczenie polega na jego osuszaniu przez lekarza weterynarii, często potrzebna jest też interwencja chirurgiczna. Bardzo ważne są też regularne badania kontrolne, gdy ropień zostanie już usunięty i wyleczony.

Infekcje dróg oddechowych

Wśród dolegliwości, na które może cierpieć żółw wodno-lądowy lub żółw stepowy czy żółw grecki, choroby górnych dróg oddechowych też należy brać pod uwagę. Jedną z takich dolegliwości jest katar. Odpowiada za niego spadek odporności, do którego dochodzi między innymi pod wpływem zbyt niskiej temperatury, przeciągów lub nagłych skoków temperatur, które też są niewskazane. Do kataru może też dojść przez zapylenie otoczenia.

Katar poznamy m.in. przez wydzielinę z nosa, żółw też często kicha. Czasami może też zupełnie stracić apetyt i stać się bardziej apatyczny. Pojawiają się również problemy z pływaniem i nurkowaniem, a także oddychanie przez otwartą jamę ustną.

Leczenie wymaga odizolowania chorego żółwia od innych osobników, a także poprawienia warunków bytowych – zwierzęciu musi być ciepło, należy też wyeliminować źródło przeciągów lub przestawić terrarium dla żółwia w bardziej dogodne miejsce. Przyda się też wizyta u lekarza weterynarii, który przepisze odpowiednie krople – ich dawkowanie też zależy od zaleceń lekarza i należy je stosować tylko pod jego nadzorem, nigdy na własną rękę.

Skaza moczanowa

Do skazy moczanowej bardzo często dochodzi w przypadku odwodnienia, zbyt niskiego poziomu wilgotności i za niskiej temperatury, a także przez dietę zbyt obfitującą w białko. Charakteryzuje się problemami z poruszaniem się, zwierzę może też cierpieć z powodu opuchlizny kończyn.

Samo odwodnienie jest już bardzo groźną sytuacją – odwodniony żółw jest apatyczny, może całkiem stracić apetyt, jego oczy będą bardziej zapadnięte, występuje też suchość błon śluzowych. W przypadku tak odwodnienia, jak i skazy moczanowej, której odwodnienie jest częścią, nie należy żółwia karmić na siłę, jednak konieczne jest przymusowe nawadnianie.

To pomoże poradzić sobie z problemem braku wody w organizmie, jednak nie poradzi na samą skazę moczanową. Do jej leczenia niezbędne będzie leczenie pod okiem lekarza weterynarii.

Choroby żółwi – podsumowanie

Żółwie wodno-lądowe to jedne z popularniejszych gadów w hodowli domowej – do często wybieranych zalicza się żółw czerwonolicy. Choroby mogą dotknąć każdy gatunek żółwia – czy mowa o zwierzęciu lądowym, czy wodno-lądowym.

Choroby żółwia wodno-lądowego, jak i tego lądowego mogą wyniknąć z najróżniejszych powodów: złej diety, niewłaściwych warunków bytowych, czy infekcji grzybiczych i bakteryjnych. Za każdym razem warto skonsultować się z lekarzem weterynarii, by to on zdecydował o sposobie leczenia. Bardzo często liczy się czas, dlatego nie zwlekaj, gdy zauważysz niepokojące Cię objawy u wszystkich gatunków żołwi.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print