Najgroźniejsze choroby gupików – jak się przed nimi ustrzec?

Wśród akwarystów na całym świecie ogromną popularnością cieszą się gupiki. Są to rybki niewielkie i dostępne w wielu rozmaitych odmianach, przez co różnią się znacząco między sobą kolorami. Barwne i niezbyt wymagające, zyskały także sympatię początkujących akwarystów. Tym bardziej, że są dość proste w hodowli i odporne na błędy amatorów. Nadal jednak choroby gupików to temat, który warto zgłębić – w każdym akwarium może zdarzyć się jakaś choroba. Na co chorują gupiki i jak sobie z tym radzić?

Gupiki – poznaj je lepiej

Gupiki, zwane też rybkami pawie oczko, to niewielkie rybki – samce osiągają długość od 3 do 5 centymetrów, samice są nieco bardziej okrągłe i większe. Samce są barwniejsze i mają wydłużone płetwy ogonowe, przez co prezentują się bardzo efektownie. Samice są bardziej niepozorne. W warunkach domowych gupiki mogą przeżyć nawet pięć lat, w naturalnym środowisku żyją około dwóch.

Na wolności żyją na terenie północno-wschodniej Afryki, północnej Amazonii i w części Ameryki Południowej. Szybko się rozmnażają, dlatego nie należą do gatunku zagrożonego. Są bardzo wytrzymałe i szybko potrafią dostosować się do zmieniających się warunków środowiskowych. 

Choroby gupików – z czym możesz się spotkać?

Choroby gupików mogą zdarzyć się w każdym akwarium – czasami spowodowane niewłaściwymi warunkami panującymi w wodzie, mogą mieć też podłoże grzybicze, bakteryjne, wirusowe czy pasożytnicze.  

Gupiki narażone są na wiele chorób, które dotykają ryby akwariowe. Akwaryści są jednak zgodni, że można określić kilka dolegliwości, na które gupiki są szczególnie podatne.

Pleśniawka

Pleśniawka może pojawić się u wszystkich ryb, gupiki są jednak na nią bardziej narażone, bo częściej dotyka ona ryby o długich płetwach.

Za pleśniawkę odpowiedzialne są grzyby, które dość powszechnie występują w zbiornikach wodnych. W normalnych okolicznościach są one dla rybek zupełnie nieszkodliwe. Problem robi się wtedy, gdy dojdzie do pogorszenia warunków panujących w wodzie – na przykład, gdy woda będzie zbyt zimna. Na pojawienie się pleśniawki wpływa także obniżona odporność ryby lub odniesione przez nią rany.

Objawia się ona przez bardzo charakterystyczny, ciemniejszy przy końcach i filcowaty nalot w kolorze białym lub brunatnobiałym, spod którego możesz zaobserwować uszkodzoną skórę. 

Jeśli zauważysz rozwój pleśniawki i gupików, najlepiej od razu przenieś je do innego zbiornika. Leczenie polega na wypędzlowaniu zmian chorobowych odpowiednim środkiem dezynfekującym – to zadanie najlepiej jest pozostawić lekarzowi weterynarii, który ma odpowiednią wiedzę i umiejętności. Do akwarium warto dolać zieleni malachitowej, a także podnieść temperaturę wody – jeśli była za niska. Lekarz weterynarii poda Ci zalecenia do stworzenia roztworu. Czasami cały zabieg należy powtarzać.

Należy też namierzyć i usunąć przyczynę choroby w akwarium – zadbać o odpowiednią temperaturę wody, posprzątać pokarm, który zalega na dnie zbiornika, poprawić natlenienie wody i wprowadzić zbilansowaną dietę u rybek.

Choroba bawełniana gupików

Choroba bawełniana, zwana też fleksibakteriozą, to choroba bakteryjna, która mogą dotknąć gupiki. Dość łatwo jest ją pomylić z pleśniawką – przynajmniej wizualnie. We wczesnych stadiach rozwija się jednak wewnętrznie, choć na skórze mogą już zacząć pojawiać się zmiany – zszarzenie lub powolna utrata barwy. Najczęstszym objawem tego, że rybka zaczyna chorować jest zmiana jej zachowania.

Gupiki dotknięte chorobą bawełnianą będą stopniowo zmieniać swoje zachowanie. Stają się bardziej apatyczne, uciekają, chowają się przed innymi rybkami i bardzo często ocierają się o przedmioty, czym dokonują aktu samookaleczenia.

Skóra wydaje się postrzępiona, bo dochodzi do martwicy części naskórka. Przez samookaleczanie się gupik traci łuski, co pozwala bardziej czynnie działać bakteriom. Pojawiają się też charakterystyczne kłębuszki – to właśnie one sprawiają, że chorobę dość łatwo pomylić z pleśniawką. Występują ona najpierw koło pyska, by zacząć obejmować coraz większą powierzchnię ciała rybki.  

Leczenie polega na odłowieniu rybek chorych od tych zdrowych i długotrwałych kąpielach w specjalnie przygotowanych roztworach – najdokładniejsze zalecenia dostaniesz od lekarza weterynarii. Kąpiel musi trwać co najmniej tydzień, czasami dłużej – w innym przypadku możliwy jest nawrót choroby. Dobrze chorym rybkom zrobi podkarmianie pożywieniem bogatym w witaminy. Najważniejsze jest jednak posprzątanie akwarium z resztek organicznych i powoli wymieniać wodę na czystą. Najpierw około 40%, później więcej.

Całe akwarium trzeba poddać dokładnej dezynfekcji, by choroba nie nawróciła w późniejszym okresie.

Ichtioftirioza

Ichtioftirioza, zwana jest także ospą rybią. Za tę chorobę odpowiedzialny jest orzęsek Ichthyophthirius multifiliis. On także występuje dość powszechnie i znaleźć go można w każdym akwarium. Rybki nie zachorują, jeśli ich warunki życia nie ulegną pogorszeniu, a odporność nie spadnie. 

Niestety choroba należy do bardzo zaraźliwych, dlatego najważniejsze jest jak najszybsze działanie i odseparowanie chorych osobników od tych zdrowych. Na szczęście jednak bardzo łatwo jest ją zauważyć i można szybko zacząć przeciwdziałać.

Choroba objawia się poprzez białe niewielkie punkty, które trochę przypominają kaszę, które początkowo pojawiają się na płetwach, by zacząć obejmować całe rybie ciało. W czasie choroby, nawet jeszcze przed pojawieniem się punktów chorobowych, rybki są też apatyczne, osłabione, mogą też zwijać płetwy i ocierać się o rzeczy w akwarium  

Chorobę leczy się przez stosowanie długotrwałych kąpieli w specjalnych środkach leczniczych, o których najlepiej zdecyduje lekarz weterynarii, a także dzięki podniesieniu temperatury w akwarium. Najlepiej jest podnieść ją tak wysoko, jak to tylko możliwe – w praktyce oznacza to temperaturę w górnych granicach tej, którą tolerują gupiki. Należy to robić stopniowo, by rybki miały czas dostosować się do nowych warunków.  

Cały proces może trwać nawet kilka tygodni. Dużo zależy też od stopnia zaawansowania choroby. Profilaktyka polega przede wszystkim na zadbaniu o właściwe parametry wody, tak, by zapewnić gupikom najlepsze możliwości rozwoju.  

Bardzo ważna jest też odpowiednia dieta – dobrze zbilansowana i pełna witamin zapewni rybkom wysoką odporność. Nigdy też nie wpuszczaj do akwarium gupików, które nie przeszły kwarantanny. Nowe rybki wprowadzone bez kwarantanny, mogą cierpieć na choroby, które obniżą odporność całego akwarium.

Martwica płetw 

Martwica płetw to kolejna dolegliwość, która dotyka zwłaszcza gupiki – choroby płetw są bardzo popularne u rybek z rozwiniętymi, długimi płetwami. Jest chorobą bakteryjną.  

Najczęściej na martwicę ryb zapadają rybki z zaniedbanych, brudnych i zbyt rzadko czyszczonych akwariów. Doprowadzić do nadmiernego rozwoju bakterii odpowiedzialnych za tę chorobę może także zbyt niska temperatura czy niewłaściwe pH wody, a także zła dieta – głównie zbyt dużo pożywienia, które rozkłada się i dodatkowo zanieczysza akwarium. Na martwicę płetw mogą zapaść też rybki zestresowane i mieszkające w przerybionym akwarium.

Choroba nie należy do zaraźliwych i atakuje najsłabsze osobniki. Charakteryzuje się postrzępionymi płetwami, które mogą tracić swoje wybarwienie. Z biegiem czasu pojawiają się też rany i rozpoczynają procesy gnilne. Rybka dotknięta chorobą może całkiem stracić apetyt.  
Leczenie opiera się na  przede wszystkim na poprawie warunków środowiskowych  kąpielach w różnych roztworach nie antybiotykowych. Jeśli to nie przyniesie efektu – wprowadza się antybiotyki. Chore rybki należy odizolować od tych zdrowych. Nie po to, by zdrowe nie zostały zarażone – bo choroba nie jest zaraźliwa – ale po to, by chore mogły spokojnie wracać do zdrowia w najlepszych warunkach.   

W profilaktyce bardzo ważne jest zachowanie bezwzględnej czystości w akwarium, a także odpowiednia dieta, która pozwoli na wzmocnienie systemu odpornościowego gupików.

Choroby gupików – podsumowanie 

Każdy akwarysta powinien poznać najczęstsze choroby ryb akwariowych. Gupiki są narażone na większość tych najbardziej powszechnych  – mimo swojej całkiem wysokiej odporności, mogą zachorować, gdy są osłabione, trzymane w złych warunkach, niewłaściwe karmione – również przekarmiane.

Czynnikami chorobotwórczymi mogą być bakterie, grzyby, pasożyty lub wirusy. Gupiki mogą zachorować z powodu złych warunków panujących w akwarium  i obniżenia odporności. Choroby gupików samic nie różnią się od tych samców – samce jedynie, jako te z bardziej rozwiniętą płetwą, mogą być nieco bardziej narażone na ryzyko pleśniawki i martwicy płetw – bardzo często atakuje ona rybki z długimi płetwami.  

W przypadku zauważenia objawów chorobowych ważne jest odseparowanie chorych rybek od tych zdrowych, by ograniczyć rozprzestrzenianie się choroby. Dalsze postępowanie w dużej mierze zależy od wykrytej choroby i wskazań lekarza weterynarii. Warto zasięgnąć jego konsultacji, nie tylko w sytuacji, w której jest się niedoświadczonym akwarystą.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print