Kurylski bobtail – gracja i mądrość w jednym! Jaki jest kot bobtail?

Kurylski bobtail to kot jedyny w swoim rodzaju. I to nie tylko przez swój krótki ogon, który przypomina puchaty pomponik. Przez swój charakter bywa też nazywany kurylskim pieskiem – i jest niezwykle wręcz ceniony za swoją inteligencję i przywiązanie do ludzi. Ma krótki ogon, chodzi za człowiekiem jak piesek – co jeszcze warto wiedzieć o tej niezwykłej rasie? Dowiedz się, skąd wzięły się koty kurylskie, jak o nie dbać i co dokładnie je charakteryzuje. Masz szansę się naprawdę zakochać.

Kurylski bobtail – historia kota z Wysp Kurylskich 

Kot kurylski bobtail jest jedyny w swoim rodzaju. Do tego stopnia, że istnieje absolutny zakaz krzyżowania tych kotów z kotami innych ras. To rasa, która powstała w sposób naturalny i spontaniczny, czyli bez udziału żadnej ingerencji ze strony człowieka. Może być trudno w to uwierzyć, obserwując krótki i bardzo charakterystyczny ogon tego kota, ale nie stoi za nim żadna celowa hodowla i ingerencja. To naturalna mutacja, która wykształciła się u kotów zamieszkujących Wyspy Kurylskie. Są to wyspy, które znajdują się między Japonią a Kamczatką.  

Za charakterystyczny wygląd kotów odpowiada spontaniczna mutacja występująca w obrębie genu dominującego. Niektórzy uważają też, że kot kurylski powstał w wyniku skrzyżowania japońskiego bobtaila z kotami syberyjskimi. Inni natomiast twierdzą, że skrócenie u tych kotów ogona do charakterystycznego kształtu wystąpiło w sposób zupełnie niezależny.  

To stosunkowo nowa rasa, której pojawieniu się sprzyjały dominujący gen odpowiedzialny za skrócenie ogonów, a także spora izolacja, która panuje na Wyspach Kurylskich. Pierwsze doniesienia dotyczące tych kotów pochodzą sprzed dwustu lat.  

Świat poznał je jednak szerzej dopiero trzydzieści lat temu. W 1990 roku na wystawę kotów w Moskwie przywiozła je Tatiana Boczarowa-Michajłowa. Kobieta przywiozła koty prosto z jednej z wysp Kurylskich i jeździła z nimi po różnych wystawach, by zaprezentować je jako swoistą ciekawostkę, a także spróbować dowiedzieć się, jakiej właściwie rasy są jej koty.  

Początkowo podejrzewano, że to pewna odmiana japońskich bobtaili, jednak okazało się to nieprawdą. U kotów rasy japoński bobtail gen, który odpowiada za skrócenie ogona jest genem recesywnym, u kotów kurylskich natomiast dominującym. Podczas badań kotów Tatiany ustalono też, że różnią się one od kotów syberyjskich, choć są do nich nieco podobne. To naukowcy z Selected Feline Federation zaproponowali nazwę dla tej zupełnie nowej rasy.

Pierwsza zagraniczna wystawa i pierwszy miot w Polsce

W okresie od 1992 do 1993 roku Tatiana Boczarowa-Michajłowa walczyła o zarejestrowanie jej kotów jako nowej rasy. Przywiozła z Wysp Kurylskich jeszcze sześć osobników, by rozpocząć ich hodowlę.  

W 1993 roku odbyła się też pierwsza zagraniczna wystawa kotów tej rasy – miała ona miejsce w Czechach. W 1994 roku miała miejsce wystawa w Belgii, która przyniosła kotu tej rasy tytuł międzynarodowego czempiona.  

Dzisiaj rasa jest niezwykle popularna w Rosji, ale bardzo rzadko spotykana na terenie Stanów Zjednoczonych. W Polsce istnieje możliwość zakupu kota tej rasy. Pierwszy miot w Polsce przyszedł na świat 31 października 2013 roku.  

Istnieją pewne obostrzenia dotyczące hodowli tych kotów – zakazane jest bowiem krzyżowanie ich z kotami innej rasy. Wszystko przez to, że kotów kurylskich jest tak dużo, że nie ma potrzeby  ingerować sztucznie w ich pulę genetyczną – i tak jest spora.

Kurylski bobtail – co poza ogonem rzuca się w oczy? 

Kurylski bobtail to całkiem spory kot. Samce są większe od samic i mogą ważyć nawet do 7,5 kilograma, podczas gdy  samice ważą około sześciu kilogramów maksymalnie. Ich sylwetki – niezależnie od płci – są jednak mocne i muskularne. Tułów nie należy do najdłuższych, ale nie jest też skrócony. Tylne łapy są nieco dłuższe od przednich, co nadaje kotu cech wyglądu charakterystycznych dla rysia.   

Głowa jest duża, szeroka i zaokrąglona. Koty tej rasy cechują się też bardzo dobrze rozwiniętym podbródkiem. Uszy są średnio duże, mogą się na nich pojawić charakterystyczne pędzelki, jak u rysiów.   

Oczy są duże i okrągłe, choć są nieco skośnie osadzone. Mogą mieć dowolny właściwie kolor – od zielonego do żółtego i wszystko pomiędzy. Koty białe lub z dużą ilością białego mogą mieć też oczy niebieskie, może wystąpić też wtedy zjawisko heterochronii czyli każde oko w innym kolorze.  

Tym, co najbardziej zwraca uwagę w przypadków kotów kurylskich, jest ich ogon, Ta część, którą widać może mieć od 1,5 do 8 cm długości. Nie ma jakichś sztywnych reguł tego, jak powinien on wyglądać – może być elastyczny lub sztywny, posiadać charakterystyczne załamania lub być zupełnie prosty. Najważniejsze jest to, by komponował się z resztą kociej sylwetki.  

Kot bobtail może występować w odmianie krótkowłosej i długowłosej. Sierść jest bardzo gęsta, koty te mają też podszerstek, który – w odróżnieniu od okrywy, która jest nieco szorstka – jest bardzo miękki. W spodniej i tylnej części ciała włosy są nieco dłuższe.  

Właściwie każda maść jest dozwolona, istnieją jednak pewne wyjątki. Kot tej rasy nie może być płowy, czekoladowy, cynamonowy, liliowy czy być koloru colorpoint. Niedozwolone przez wzorzec są też pewne kombinacje z kolorem biały, Najbardziej cenione bobtaile natomiast mają srebrzysty połysk.

Kurylski bobtail – zdrowie. Czy masz się o co martwić? 

Bobtail kurylski to rasa niezwykle wręcz zdrowa i odporna. Taki stan rzeczy koty tej rasy zawdzięczają bardzo dużej i mocnej puli genetycznej. To rasa, która powstała naturalnie, bez ingerencji człowieka, dlatego selekcja trwała w sposób naturalny i tylko najsilniejsze koty przekazywały swe geny dalej.  

Sam gen, który spowodował skrócenie się ogona jest cechą, która wystąpiła spontanicznie. Jest za nią też odpowiedzialny gen dominujący, a to sprawia, że bobtaile nie mają w związku z nią żadnych problemów zdrowotnych. Inaczej to wygląda, jeśli dochodzi do mutacji genu recesywnego, jak na przykład ma to miejsce u kotów rasy Manx – wtedy taka mutacja może powodować problemy zdrowotne.  

Kurylski bobtail to też kot niezwykle odporny na warunki atmosferyczne. Zwłaszcza niskie temperatury są mu niestraszne. Wszystko dlatego, że pochodzi z miejsca, w którym niskie temperatury nie są niczym dziwnym czy niespotykanym, dlatego wykształcił w sobie odporność na zimno.

Na czym polega pielęgnacja? 

Pielęgnacja bobtaila nie należy do najbardziej skomplikowanych czy czasochłonnych. To rasa bardzo zdrowa i odporna, dlatego nie ma specjalnych zaleceń zdrowotnych. Warto jednak pamiętać o regularnych szczepieniach i wizytach u lekarza weterynarii.  

W przypadku kotów krótkowłosych wystarczy je wyczesać raz w tygodniu. Koty długowłose mogą potrzebować częstszej pielęgnacji, ale dwa-trzy razy w tygodniu w zupełności wystarczą. Regularnie sprawdzaj też uszy i dbaj o stan pazurków – przycinaj je nożyczkami w razie wystąpienia takiej konieczności.  

Bobtail to kot, który – jak każdy przedstawiciel tego gatunku – potrzebuje dobrej jakości i wysokomięsnej karmy. Koty są drapieżnikami, dlatego wszystkie niezbędne do życia wartości odżywcze pobierają właśnie z mięsa. Możesz się zdecydować na karmienie go karmami wysokomięsnymi dobrej jakości, które dostępne są w sklepach albo podjąć decyzję o przygotowywaniu mu posiłków samodzielnie.

Mały kurylski… piesek – niesamowity charakter tego kota 

Jaki charakter ma bobtail? Kot tej rasy to niezwykły przedstawiciel swojego gatunku. Pod względem zachowania dużo bardziej przypomina psa niż kota, dlatego nazywany bywa małym kurylskim pieskiem.  

To przede wszystkim kot bardzo zrównoważony i łagodny – nie wykazuje żadnych cech agresji. Nie jest hałaśliwy, w kontaktach z innymi zachowuje się bardzo delikatnie. Bardzo często ma tendencję do wybierania sobie jednej osoby, spośród wszystkich domowników, której będzie najbardziej oddany. Wtedy może podążać za nią jak piesek i być zawsze blisko.  

Dobrze czują się w towarzystwie innych zwierząt. Kurylskie bobtaile są kotami, które w naturze łączą się w stada, dlatego doskonale czują się wśród innych kotów, a nawet psów.  

Jest też niezwykle inteligentny i aktywny. Bardzo lubi się zwłaszcza wspinać, dlatego jeśli planujesz zakup kota tej rasy – wysoki drapak będzie jak najbardziej wskazany. Kurylskie bobtaile bardzo lubią też skakać. Bardzo lubi się bawić i – co ciekawe – nie pogardzi też zabawą w wodzie. Wiele kotów tej rasy za nią przepada.  

Kurylskie bobtaile w naturze są doskonałymi pływakami – łowią ryby bez żadnych problemów, świetnie radzą sobie także w kwestii polowań.

Dla kogo będzie idealnym towarzyszem? 

Kurylski bobtail to rasa kota z reguły niekłopotliwa. Nie potrzebuje skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych i jest bardzo zdrowa. Przez swój charakter doskonale nadaje się do domów, w których są dzieci – pod warunkiem, że nauczy się je odpowiedniego zachowania i obchodzenia z kotami, a także może mieszkać w domu, w którym są inne zwierzęta. Kurylski bobtail nie ma też żadnych problemów, by dogadać się z psem – może się z nim szybko zaprzyjaźnić. Pies musi być jednak łagodny – koty kurylskie należy też mieć zawsze na oku i pilnować w kontaktach z psami, a także dbać o to, by nie zbliżały się do obcych czworonogów. Koty tej rasy nie czują respektu nawet przed dużo większymi psami.  

Nie znaczy to jednak, że to kot dla każdego. Potrzebuje on sporo ruchu i zapewnienia mu rozrywki. Jest bardzo skoczny i uwielbia wspinaczki, dlatego może eksplorować całe mieszkanie i chodzić po meblach. Potrzebuje też odpowiednio wysokiego drapaka.  

Kot ten lub towarzystwo ludzi i bardzo mocno przywiązuje się do domowników. Często wybiera sobie jednego, którego kocha najmocniej. Przez to źle znosi długotrwałą rozłąkę i wielogodzinną nieobecność.

Kurylski bobtail – podsumowanie 

Kurylski bobtail to niesamowita rasa naturalna, która powstała spontanicznie na Wyspach Kurylskich. Świat usłyszał o nich w 1990 roku – obecnie są bardzo popularne w Rosji, można je też zakupić w Polsce – pierwszy polski miot pojawił się w 2013 roku.  

Kurylskie bobtaile mają ogon skrócony przez mutację genu dominującego, ale nie powoduje to u nich żadnych problemów ze zdrowiem – są rasą niezwykle odporną.   

Z charakteru bardziej przypominają psy niż koty i odnajdą się w domu, w którym mieszkają inne koty czy psy. Nadają się też do domów z dziećmi.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print