Kot abisyński – charakter, wygląd i ciekawostki o rasie

Mała puma, mini-pantera, kot zajęczy – wiele jest określeń na kota abisyńskiego. Te orientalne piękności miały szansę zaistnieć dzięki rozwinięciu hodowli na terenie Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. To piękne i bardzo przyjazne stworzenia. Skąd się tak naprawdę wzięły? Jaka jest ich historia? Jaki jeszcze jest kot abisyński i co warto o nim wiedzieć, zanim zdecydujesz się przyjąć go pod swój dach? Dowiedz się, czy będziesz w stanie stworzyć mu najlepszy dom i spełnić jego wymagania.

Kot abisyński – egzotyczny, brytyjski, amerykański… Historia pełna podróży

Podobnie jak w przypadku sfinksów, które – poza nazwą – nie mają nic wspólnego z Egiptem, abisyńskie koty raczej nie mają za wiele wspólnego z Abisynią, czyli terytorium dzisiejszej Etiopii, choć przez bardzo długi czas tak właśnie sądzono.  

Inną teorią dotyczącą pochodzenia kotów abisyńskich były ich egipskie korzenie. To właśnie one miały być kotami, które czczono w Starożytnym Egipcie i oddawano im boską cześć. Wnioski takie wysnuto na podstawie podobieństwa kotów abisyńskich do odnalezionych rzeźb, figurek i innych utrwalonych w tamtych czasach egipskich kotów w świątyniach, jednak najprawdopodobniej również ten trop współcześnie należy uznać za fałszywy.

Badania genetyczne, możliwe dzięki zdobyczom nowoczesnej technologii, pomogły w ustaleniu, że prawdziwych korzeni kota abisyńskiego należy doszukiwać się raczej gdzieś nad Oceanem Indyjskim, na terenach pomiędzy Singapurem a Sri Lanką.

Świat jednak nie usłyszałby o tych orientalnych pięknościach, gdyby nie Brytyjczycy. Brytyjski dyplomata przywiózł w 1868 roku ze stolicy Etiopii kotkę Zulę, która została oficjalnie uznana za pierwszego rasowego kota abisyńskiego. Już kilka lat później, bo w 1871 roku rasa została oficjalnie zaprezentowana podczas pokazów w Crystal Palace, a w 1882 roku koty abisyńskie oficjalnie zostały uznane za rasę, wtedy też ustalony został wzorzec.

W pewnym momencie historii koty zawędrowały do Stanów Zjednoczonych, gdzie – podobnie jak w Wielkiej Brytanii – pracowano nad programem celowej hodowli. Do dzisiaj widoczne są różnice między kotami, które pochodzą z Wielkiej Brytanii, a odmianą uzyskaną przez Amerykanów.

To dlatego, że początkowo Brytyjczycy nie dbali za bardzo o czystość rasy i często krzyżowali abisyny z krótkowłosymi kotami brytyjskimi, z kolei Amerykanom zależało na możliwie największej czystości krwi abisynów. Przez to koty z linii brytyjskiej są nieco bardziej masywne niż te z linii amerykańskiej. Nieco różnią się tez kolorem sierści – barwa kotów linii amerykańskiej jest bardziej intensywna.  

Obie wojny światowe mocno przetrzebiły tę rasę. Obecnie szacuje się, że po II wojnie światowej w Wielkiej Brytanii zostało jedynie dwanaście sztuk tych kotów, dlatego cały proces hodowli należało odtworzyć praktycznie od początku.  

Koty abisyńskie w Polsce

Pierwsze abisyny przybyły do Polski stosunkowo niedawno, bo pierwszy, oficjalnie zarejestrowany egzemplarz tej rasy pojawił się dopiero w 1994 roku. Nadal nie należą do szczególnie popularnych, choć zasługują na zainteresowanie – to piękne i bardzo przyjacielskie koty. Obecnie na terenie kraju działa kilka sprawdzonych i cenionych hodowli tych kotów.

Kot, puma, a może zając? Interesujący wygląd abisyna

Koty abisyńskie mają wiele innych, interesujących określeń. Bywają zwane kotami zajęczymi, mini-panterami i małymi pumami. Wszystko to zawdzięczają bardzo charakterystycznemu wyglądowi, dzięki któremu podbiły serca wielu ludzi.

To koty bardzo eleganckie, o zwinnym, smukłym i dobrze umięśnionym ciele pełnym niewymuszonej gracji. Pysk wzorcowego abisyna nie może być ani spiczasty, ani kwadratowy. Głowa pasuje do ciała – jest smukła i dobrze wysklepiona. Czoło jest wypukłe, a uszy duże, szerokie i szeroko rozstawione. Duże i szeroko rozstawione są też oczy o charakterystycznym kształcie migdałów. Najczęściej są koloru zielonego, orzechowego lub bursztynowego, wokół nich jest czarna obwódka.

Sierść jest krótka i ładnie przylega do ciała, u zdrowego kota jest też bardzo błyszcząca. Najczęściej występującym, podstawowym umaszczeniem, które sprawia, że kot jest tak niezwykły, jest umaszczenie „dzikie”, czyli ticked aguti. Nie ma żadnego wzoru na sierści, a pigment na włosie rozmieszczony jest nieregularnie, czyli jeden włos może mieć inny kolor na każdej długości. Spotyka się też inaczej umaszczone koty, ale występuje to stosunkowo rzadko.

Jaki jeszcze może być, według wzorca, kot abisyński? Niebieski, płowy lub sorrel, co jest odmianą maści rudej. Kot abisyński czarny nie występuje, ponieważ gen odpowiedzialny za maść sorrel, jest właśnie mutacją genu, który odpowiada za czarny pigment. Może zdarzyć się kot czekoladowy, ale ta maść jest nieuznawana przez większość hodowców.

Zdrowie kota abisyńskiego – czy bardzo delikatne?

Kot abisyński jest zaliczany do ras pierwotnych, co teoretycznie oznacza, że jest rasą bardzo zdrową i odporną. W praktyce jednak nie jest już tak różowo, bo pomimo tego, koty tej rasy przejawiają skłonność do dziedziczenia chorób genetycznych.

Najczęściej spotykane są problemy z oczami – zanik siatkówki może doprowadzić w rezultacie do całkowitej utraty wzroku. Narażone są też na niedobór kinazy pirogronianowej, dziedziczną wadę, która może doprowadzić do rozwoju nawet ciężkich form niedokrwistości.

Zwłaszcza, że wraz z suszeniem nawet przy pomocy bardzo dobrego sprzętu, potrafi zająć kilka godzin. Dokładne wysuszenie jest z kolei konieczne, by nie rozwinęła się choroba skóry lub nie pojawiła się, na przykład grzybica. Mokry pies też może się bardzo łatwo przeziębić.

Najlepiej co roku wykonywać kotu kompleksowe badania, również krwi, by skontrolować jego stan zdrowia. Mają też stosunkowo słabszy i narażony na choroby układ moczowy, dlatego badania nerek są tu szczególnie ważne.

Na czym polega pielęgnacja zajęczego kota?

Najważniejsze są regularne badania profilaktyczne w gabinecie lekarza weterynarii. Jeśli będziesz o tym pamiętać, pozostała pielęgnacja zdrowego kota nie będzie dla Ciebie specjalnie problematyczna. Wystarczy, że będziesz kontrolować stan uszu i czyścić je w razie potrzeby, a także przycinał pazurki, jeśli kot sam sobie nie poradzi z ich skróceniem na drapaku.  

Regularnie odrobaczaj też zwierzę i nie zapominaj o odwiedzinach lekarza weterynarii, nawet jeśli kot jest całkowicie zdrowy, profilaktyka w przypadku kotów abisyńskich ma szczególne znaczenie.

Podawaj mu karmę mięsną bardzo dobrej jakości, by zaspokoić w pełni jego potrzeby jako drapieżnego mięsożercy.

Sierść abisynów jest krótka i nie musisz jej szczególnie często czesać – jeśli raz w tygodniu wyczeszesz martwe włosie, będzie to jak najzupełniej wystarczające.

Orientalny charakter orientalnej piękności

To kot pełen gracji i niewymuszonej elegancji, niech Cię jednak nie zwiodą pozory! Daleko im do spokojnych, arystokratycznych stworzeń! Jaki zatem jest kot abisyński? Charakter tego zwierzęcia można określić jako „żywe srebro”. To prawdziwy, niesamowicie aktywny i ciekawski koci sangwinik.

Zawsze chce być tam, gdzie coś się dzieje, zawsze będzie chciał zajrzeć we wszystkie zakamarki i nie pozwoli, by coś się przed nim ukryło. Jego niezwykła aktywność przekłada się na imponującą skoczność i konieczność wyszukiwania mu rozrywek, bo znudzony i pozostawiony sam sobie może zacząć niszczyć rzeczy. Nie ze złości, jedynie z powodu ogromnej, rozsadzającej go energii, która musi gdzieś znaleźć ujście.  

To jednocześnie koty piekielnie inteligentne – bardzo łatwo i szybko uczą się sztuczek nawet iście cyrkowych, bez problemu opanowują też chodzenie na smyczy i bardzo lubią wychodzić na spacery. Są zawsze chętne do zabawy i rozrabiania, dlatego nie są typem kocich kanapowców.  

Z natury są bardzo ufne, choć niektóre egzemplarze nie przepadają za obcymi. Wszystkie natomiast bardzo mocno przywiązują się do swoich opiekunów i mogą być bardzo nachalne w domaganiu się miłości, pieszczot i uwagi.

Dla kogo kot abisyński będzie idealnym towarzyszem? 

Jeśli marzy Ci się spokojny kot, który wyleguje się całymi dniami na kanapie, od razu odpuść sobie Abisyńczyka. Koty abisyńskie są bardzo energiczne i potrzebują aktywnie spędzać czas – na zabawie lub spacerach. Po domu będą chętnie biegać, skakać i wspinać się nawet w najwyższe i najtrudniej dostępne miejsca, dlatego wymagają mnóstwa zabawek i wysokich drapaków.

Niezbyt nadają się też do osób, których często nie ma w domu. Bardzo przywiązują się do ludzi i pragną ich miłości i uwagi, dlatego mogą bardzo mocno przeżywać długie rozłąki. Jeśli pracujesz do późna i mieszkasz sam, wybierz raczej innego kota.

Możesz jednak zdecydować się na Abisyńczyka, gdy w domu masz już inne zwierzęta, pod warunkiem, że nie mają one dominujących charakterów. Koty abisyńskie nie mają tendencji do agresywnego zachowania, ale jednocześnie mają bardzo dominujące charaktery i albo podporządkują sobie inne zwierzęta i będą im przewodzić, albo może dochodzić między nimi do walk.

Przez swoją sporą aktywność nie nadają się jako towarzystwo osób starszych, ale mogą być doskonałymi kompanami dla rodzin ze starszymi dziećmi. Jeśli nauczysz dziecko jak obchodzić się z kotem, to zyska ono wspaniałego i niezmordowanego towarzysza zabaw.

Kot abisyński – podsumowanie  

Koty abisyńskie to jedna z najstarszych ras kotów, choć obecnie nie są zbyt rozpowszechnione. Nazwa może być myląca i najprawdopodobniej wzięła się stąd, że pierwszy kot tej rasy trafił do Europy – a konkretniej do Wielkiej Brytanii – z Etiopii, czyli dawnej Abisynii. Pochodzenia tych kotów należy jednak doszukiwać się nad Oceanem Indyjskim.

To rasa pierwotna, jednak dość delikatnego zdrowia i ze skłonnościami do chorób dziedzicznych, dlatego najważniejszym punktem opieki nad kotem abisyńskim jest profilaktyka zdrowotna i konieczność wykonywania kompleksowych badań przynajmniej raz w roku.

Poza tym kot abisyński nie nastręcza zbyt wielu problemów – jego krótką, gładką sierść wystarczy wyczesać raz w tygodniu. To koty bardzo przyjacielskie i domagające się kontaktu z człowiekiem, czasem nawet dość nachalnie. Poradzą sobie w domu z innymi zwierzętami, ale tylko z takimi, które się im podporządkują i oddadzą przywództwo.

To koty ekstremalnie aktywne, bardzo skoczne, żywiołowe i zawsze skore do zabawy, dlatego nie można liczyć, że przedstawiciel tej rasy będzie leniwym kanapowcem. Nada się doskonale dla osób aktywnych i do rodzin z nieco starszymi dziećmi, z którymi będzie się chętnie bawił, jeśli tylko dziecko będzie traktować go z należnym mu szacunkiem.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print