Kot norweski leśny – co musisz wiedzieć o tym kociaku?

Koty norweskie cieszą się ogromną popularnością w Norwegii i całej Skandynawii, ale na tym ich sława się wcale nie kończy. Znane są i lubiane na całym świecie, choć to właśnie Norwegowie kochają je najbardziej. Kot tam jest bohaterem wielu legend i mitów. Został też ulubioną postacią z norweskiej literatury dziecięcej – wszystko dzięki książce dla dzieci wydanej w 1912 roku, która opowiada o przygodach kota leśnego o wdzięcznym imieniu Solvfaks. Jaki jest kot norweski leśny? Skąd się wziął? Jak wygląda i jak się zachowuje? Czy jego pielęgnacja nastręcza wielu trudności? W jakim domu kot norweski leśny będzie najszczęśliwszy? Na te i inne pytania odpowiedź znajdziesz poniżej – oto szczegółowe informacje!

Skąd się wziął kot norweski leśny? Poznaj historię „czarodziejskiego kota”!

Kot norweski leśny zaliczany jest do grona ras naturalnych, czyli takich, które powstały bez ingerencji człowieka. Rasa kota norweskiego jako taka ukształtowała się w lasach norweskich, które słynęły – i nadal do tej pory słyną – jako szczególnie gęste i niedostępne. Pierwsze informacje na temat kota norweskiego leśnego można znaleźć już w źródłach pisanych z XIII wieku, ślady jego obecności odnotowuje nawet nordycka mitologia – znany jest mit o Thorze, bogu piorunów, który nie mógł podnieść właśnie kota norweskiego leśnego. Później okazało się, że taki kształt przyjął mityczny potwór, Wielki Wąż Midgardu, co tłumaczyło niemoc potężnego boga.

Choć odnotowywany jest w mitach i legendach, nie do końca wiadomo, skąd się wziął kot norweski leśny, nie wiadomo w ogóle, skąd wziął się w Norwegii, by potem móc się rozprzestrzenić na terenie całej Skandynawii. Istnieją jednak pewne, do tej pory niepotwierdzone, teorie, które by ten stan rzeczy tłumaczyły.

Najpopularniejsza z nich mówi, że rasa kotów norweskich leśnych wykształciła się dzięki krzyżówkom kotów długowłosych – które żyły na tym obszarze od czasów wypraw krzyżowych z kotami krótkowłosymi, które trafiły do Skandynawii dzięki Wikingom. Istniały przesłanki, że mogła być to nawet angora turecka. Jednak badania genetyczne nie stwierdzają żadnego pokrewieństwa kota norweskiego leśnego z żadną inną ze znanych ras. To z kolei potwierdza, że jest to rasa, która wykształciła się samodzielnie, w sposób jak najbardziej naturalny. Zgodnie z legendami jednak to one, docierając razem z Wikingami do Ameryki Północnej, miały zapoczątkować rasę maine coona.

W XIX wieku koty norweskie leśne krzyżowały się z kotami krótkowłosymi, przez co rasa została zagrożona wyginięciem. Dopiero w latach 30. XX wdrożono program, który pozwolił zawalczyć o czystość tej rasy.

Norweski leśny kot jako odrębna rasa oficjalnie został uznany w latach 70., a dokładnie w 1972 roku w Norwegii. Tam też trzy lata później powstał pierwszy klub miłośników tej rasy. W 1977 roku został uznany przez organizację międzynarodową – FIFe, a dwa lata później pierwszy przedstawiciel norweskiego leśnego zawitał w Stanach Zjednoczonych.

Koty norweskie leśne w Polsce

W Polsce pierwszy przedstawiciel kota norweskiego leśnego pojawił się w roku 1990. Kolejni przedstawiciele pojawili się kolejno w 1996 i 1997 roku. Współcześnie to rasa raczej popularna – bez problemu kupisz w Polsce rodowodowego kota norweskiego w legalnej, sprawdzonej hodowli.

Zachwycający wygląd norweskiego kota – nie przejdziesz koło niego obojętnie

Koty norweskie zachwycają przede wszystkim swoim futrem – półdługim, bardzo miękkim i dwuwarstwowym. Pierwsza, spodnia warstwa jest wodoodporna. Poza nią jest też gęsty, gruby podszerstek i półdługa sierść wierzchnia. Kot norweski leśny zmienia futro wraz z porami roku, a jego zimowa wersja jest bardzo gruba, miękka, wręcz pluszowa, co pomaga tym kotom przetrwać zimy w surowym, skandynawskim klimacie.

To stosunkowo duża rasa, która pełnie swoich rozmiarów osiąga około trzeciego roku życia. Kocury ważą do dziesięciu kilogramów, kotki są nieco mniejsze i ważą od 6 kg do maksymalnie 8 kg, zgodnie z obowiązującym wzorcem. 

To koty, od których już na pierwszy rzut oka bije siła – dlatego tułów nie może być zbyt smukły, musi być dobrze zbudowany. Łapy kota norweskiego są bardzo silne i długie – tylne dłuższe od przednich. Poduszki łap ma zabezpieczone przed mrozem, a włosy rosną mu nawet między palcami.

Głowa kota norweskiego jest trójkątna – przypomina trójkąt równoboczny. Ma też bardzo charakterystyczny dla tej rasy „norweski profil” – prosta linia, która biegnie od czoła aż do czubka samego noska, musi mieć odpowiedni kąt względem potylicy, nie mogą też wystąpić żadne załamania tej linii. Uszy kotów norweskich są duże, szeroko rozstawione i bardzo szerokie u samej nasady. Występują też charakterystyczne rysie pędzelki.

Na uwagę zasługują też oczy – muszą być one typowo norweskie, czyli owalne, duże i migdałowo, czyli nieco skośnie osadzone. Nadają one kotu groźny wygląd. Ich kolor w żadnym wypadku nie jest związany z maścią futra i mogą występować w wielu rozmaitych wariantach.

Norweski kot leśny może występować w wielu wariantach kolorystycznych – niedozwolona jest tylko maść płowa, charakterystyczne umaszczenie syjamskie, kolor czekoladowy, cynamonowy i liliowy. Niezwykle charakterystyczne umaszczenie jasnobursztynowe i bursztynowe występuje wyłącznie u kotów tej rasy.

Co ze zdrowiem kotów norweskich?

Kot leśny norweski jest rasą naturalną, którą wykształciły bardzo surowe warunki atmosferyczne panujące w Norwegii. Oznacza to, że jest niezwykle zdrowy, silny i odporny. Zdarza się jednak – zwłaszcza u kotów amerykańskich i tych z hodowli europejskich, że zaczną one cierpieć z powodu choroby spichrzeniowej glikogenu typu IV. To dziedziczna choroba genetyczna, która występuje u kotów z mutacją genu odziedziczonego po obojgu rodzicach.

Z tego powodu od 1 stycznia 2012 hodowcy tych kotów w Polsce muszą poddawać je badaniom genetycznym, które wykluczają istnienie tego typu problemów. Bez takich badań kocięta nie mogą być zarejestrowane, a w związku z tym nie mogą dostać rodowodu.

Dlatego tak ważne jest, by kupować jedynie koty rodowodowe, z dobrych, legalnych i sprawdzonych hodowli – w ten sposób zyskujesz pewność, że Twój kot jest zdrowy.

Jego rozmiary sprawiają też, że – jak każda duża rasa – narażony jest na problemy ze stawami.

Jak zająć się właściwą pielęgnacją tych kotów?

Norweski leśny to kot, który nie wymaga zbyt wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Wystarczy wyczesywać go raz w tygodniu, chyba że właśnie nadszedł okres linienia – wtedy warto robić to częściej. Choć sierść jest z tych dłuższych, nie kołtuni się i nie sprawia problemów.

Przy czesaniu uważaj jednak na ogon – najlepiej w ogóle go nie czesać, a jeśli już to bardzo delikatnie. Kot norweski nie linieje z ogona, a włosy okrywowe, które zostaną wyrwane, odrastają bardzo powoli.

Możesz go też kąpać – ten kot z reguły lubi wodę i nie ma nic przeciwko temu. Jednak tak naprawdę nie ma takiej potrzeby, nie przyniesie ona też pewnie żadnych rezultatów. Wszystko przez to, że futro tych kotów jest tak grube i gęste, że woda raczej niewiele będzie w stanie zdziałać.

Dieta tego kota powinna opierać się na produktach z doskonałej jakości białkiem zwierzęcym. Możesz przygotowywać mu posiłki samodzielnie lub zdecydować się na jedną z gotowych karm dla kotów.

Kot norweski leśny – charakter, usposobienie temperament

Kot norweski leśny to zwierzak, który jest dużym indywidualistą i lubi cieszyć się swoją niezależnością. Mimo to norweski kot przywiązuje się silnie do swoich opiekunów i będzie chciał z nimi spędzać czas – raczej nie będzie kotem, który mnóstwo czasu spędzi na Twoich kolanach, ale da się pogłaskać i nawet to lubi.

Jest bardzo przyjazny, łagodny i nie wpada w konflikty z innymi, przez co może być towarzyszem dla dziecka, które wie jak obchodzić się z kotem. Norweski leśny nie będzie szczęśliwy, gdy będzie noszony na rękach, przytulany czy tarmoszony, ale chętnie przyjdzie i pozwoli się pogłaskać, a gdy mu się znudzi, kot norweski leśny nie zezłości się, po prostu dumnie odejdzie.

Leśny kot norweski to też zwierzak bardzo żywiołowy, ciekawski i aktywny. Potrzebuje mnóstwa ruchu i zabawy, by czuć się naprawdę szczęśliwym. Wspina się doskonale – w naturze te koty nie tylko chodzą po drzewach – i schodzą z nich głowami w dół! – ale też doskonale utrzymują się na skalnych powierzchniach. Mają dostosowane do wspinaczek, haczykowate pazury.

Ta umiejętność połączona z ogromną ciekawością świata i potrzebą ruchu sprawia, że kot norweski leśny będzie się wspinał po praktycznie każdej powierzchni i na duże wysokości. Przez to możesz go znaleźć często w dziwnych, niedostępnych i absurdalnych miejscach. Jego potrzeba wspinaczki jest silna – musi zostać zaspokojona przez odpowiednią przestrzeń pionową.

W jakim domu będzie najszczęśliwszy?

Koty norweskie są zdrowe, łagodne i nie wymagają wiele zachodu w kwestii pielęgnacji. Nie oznacza to jednak, że to koty dla każdego. Nie decyduj się na niego jeśli marzysz o klasycznym pieszczochu, który pozwoli się przytulać i będzie spał na Twoich kolanach – kot norweski jest na to zbyt dumny i niezależny. Da się pogłaskać, ale nie jest pieszczochem.

Nie decyduj się na niego także wtedy, jeśli nie możesz mu zapewnić odpowiedniej dawki zabawy i aktywności fizycznej. To koty bardzo ciekawskie i żywiołowe, zmuszone do leniwego trybu życia, pozbawione zabawy i możliwości wyszalenia się będą nieszczęśliwe.

Pamiętaj, że ten kot musi się wspinać – jeśli nie zapewnisz mu do tego odpowiednich powierzchni i tak to będzie robił, przez co może zrzucać rzeczy z wysokich półek i poczynić inne szkody.

Norweski leśny jest jednak łagodny i bezkonfliktowy, a przy tym przywiązuje się do ludzi. Dlatego jeśli marzysz o niezależnym, aktywnym kocie, to będzie to zwierzak idealny dla Ciebie.

Kot norweski leśny – podsumowanie

Kot norweski leśny to rasa, która wykształciła się naturalnie w lasach Norwegii. Nie do końca wiadomo, skąd się tam wzięły i jak do tego doszło, ale mówią o nich nawet nordyckie mity.

Słyną jako rasa bardzo zdrowa i odporna, o pięknym, pluszowym futrze, które ma nawet właściwości wodoodporne. Wszystko to sprawia, że niestraszne im są mróz, śnieg czy deszcz. Kot norweski leśny ma haczykowate pazury, dzięki którym może wejść praktycznie wszędzie.

Leśny kot norweski jest bardzo aktywny i potrzebuje całkiem sporo ruchu i zabawy – norweski leśny uwielbia się też wspinać i nie przeoczy żadnej okazji, by móc to zrobić. Rozrywkę i zabawę dostarczysz kociakowi na przykład za pomocą zabawek dla kota.

Mimo tego to koty łagodne i doskonale nadają się też dla starszych dzieci – choć, o czym warto pamiętać, kot norweski leśny nie jest typem pieszczocha.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print