Pies policyjny – odważny pies tropiący. Co trzeba o nim wiedzieć?

Pies policyjny jednym kojarzy się z Szarikiem, innym z każdym owczarkiem niemieckim mijanym na ulicy. Czy rzeczywiście psy na służbie to tylko te pochodzące z rasy owczarków niemieckich? Jak wygląda ich selekcja, skąd się je bierze i w jaki sposób się je tresuje?

Psy policyjne można zobaczyć w różnych momentach policyjnych akcji. Obecne są oczywiście na lotniskach w trakcie kontroli bagażowej, można je zobaczyć na miejscu wypadku, na miejscu przestępstwa, a także w górach. Jak wygląda proces wdrażania psa do służby, czy każdy pies może zostać psim policjantem lub ratownikiem i co dostają w zamian za swoją wieloletnią służbę? Rasy psów policyjnych najczęściej zawęża się do rasy owczarków. Bez wątpienia najpopularniejszą rasą, która odbywa policyjną, czy ratunkową służbę są właśnie owczarki niemieckie. Oprócz nich jednak często można spotkać również owczarki holenderskie, a także psy rasy Border Collie, które nierzadko zostają zatrudnione jako górskie psy tropiące.  

Psy policyjne — inteligencja i posłuszeństwo

Dlaczego akurat przedstawiciele tych ras mają największe szanse na odbycie policyjnej psiej służby? Psy policyjne nie zostają wybierane przypadkowo. Ich praca nie należy do najłatwiejszych i dlatego wymaga się od nich nie tylko dyscypliny na najwyższym poziomie, ale również szybkiego i skutecznego przyswojenia nowych komend, czy poleceń. Jednym słowem, psy policyjne muszą cechować się dosyć sporym ilorazem inteligencji, a ten jak się okazuje, zależy również od konkretnej rasy.

Inteligencja to jednak nie wszystko, ważne są również wrodzone cechy psa, a te najłatwiej przewidzieć u psów rasowych. Dlatego też wśród psów tropiących próżno szukać uroczych kundelków, nawet jeśli są dobrze zbudowane i słuchają się swojego właściciela nadzwyczaj skutecznie. Do służb rekrutowane (i to dosłownie) są psy, których charakter, temperament i zachowanie jest niemal w pełni do przewidzenia.

Psy policyjne — rasy najlepsze na służbę

Dlaczego akurat owczarki niemieckie, czy owczarki holenderskie najczęściej pełnią służbę psów policyjnych? Wpływ ma nie tylko inteligencja, ale również ich temperament i zachowanie, Owczarki niemieckie to psy o typie sportowca, są lojalne i dzielnie uczą się nawet najtrudniejszych komend. Wbrew pozorom, psy policyjne muszą być łagodne, przewidywalne i opanowane, w przeciwnym razie istnieje ryzyko nieprzewidzianego ataku agresji, który może skończyć się tragicznie dla którejś ze stron. Takie cechy jak właśnie agresja, czy brak odwagi, u psów policyjnych traktuje się jako wady wrodzone. Wady te od razu dyskryminują kandydata na psa policyjnego.

Skąd służby biorą psy policyjne? Rasy, która pochodzi z pewnego źródła, można szukać tylko w jednym miejscu, czyli w legalnej, zarejestrowanej hodowli. To właśnie stąd policja, TOPR, GOPR, czy inne służby ratunkowe biorą swoich podopiecznych, którzy pomagają im na służbie.

Kto zajmuje się wyszukiwaniem psów do służby? Specjalna instytucja, czyli Zakład Kynologii Policyjnej, który odpowiada za znalezienie odpowiedniej hodowli i dostarczenie wymaganej rasy na okres szkolenia. Do służby patrolowej najczęściej wybiera się wspomniane owczarki niemieckie, holenderskie lub belgijskie. Takie rasy jak spaniele, czy foksteriery sprawdzają się jednak doskonale jako psy tropiące. W warunkach górskich jednak stawia się na nieco większe psy, które bez problemu poradzą sobie podczas trudnych zadań o wysokim poziomie ryzyka.  

Jak długo szkoli się psy tropiące?

Ile trwa szkolenie psów policyjnych? Szkolenie przewidziane jest na około 5 miesięcy, jego czas jednak może ulec zmianie, jeśli wymaga tego sytuacja. Jednak gdy podczas szkolenia, szkoleniowiec i treser wykryją jakiekolwiek odstępstwa od reguły, czy wady rasy, pies zostaje zwrócony do hodowli. Jest to trudna praktyka dla obu stron, jednak od psów na służbie wymaga się modelowego działania, które zaprocentuje w przyszłej pracy.

Czego uczy się pies tropiący na szkoleniu? Przede wszystkim posłuszeństwa, bo to ono jest kluczowe podczas współpracy ze swoim „właścicielem”. Na kursie jednak psy nie są przyzwyczajane do agresywnych zachowań, bo nie taka jest ich rola. Dokładne etapy i wytyczne szkolenie zależą również od zadań, które ma wykonywać pies, czyli od służb, w których się znajduje. W TOPR-ze na przykład psy uczone są i oswajane są z lataniem śmigłowcem, wyskakiwaniem z niego. Duży nacisk kładzie się także na umiejętności tropiące, które pomagają w namierzeniu turystów znajdujących się pod lawiną.  

Czy pies policyjny ma swojego właściciela?

W służbach granicznych natomiast najistotniejsze jest tropienie i na to właśnie stawia się nacisk podczas szkolenia. Pies nie musi umieć szczególnych akrobacji, bo w pracy na granicy rzadko się one przydadzą. Musi jednak być sprawny, wysportowany i słuchać się komend swojego „właściciela”.

Skoro o nim mowa, to czy psy na służbie mają swoich prawdziwych właścicieli? Tutaj znowu sytuacja jest zależna od tego, o jakich służbach mowa. Psy policyjne mają specjalnie wyznaczone wybiegi i boksy, które są ich domem. Mają swojego tresera i właściciela, bo pies nigdy nie będzie słuchał kilku osób. Właściciel psa pracującego pełni funkcję przewodnika. Istnieją jednak przypadki, że przewodnik decyduje się na zabranie psa do siebie, jeśli ma do tego odpowiednie warunki. Psy ratowników TOPR najczęściej od początku mieszkają ze swoim przewodnikiem, który z czasem staje się ich właścicielem.

Jak długo trwa służba psów policyjnych? Wiele zależy od zdrowia i kondycji psa. Przyjęło się stosować zasadę, że psy służą do 9 roku życia, jednak często ten czas zostaje wydłużony nawet do 12, czy 13 roku życia. Co dzieje się z psami po odbytej służbie? Służba to bardzo często czas nawiązania prawdziwej przyjaźni i głębokiej relacji z człowiekiem, z którym zwierzę pracowało. Dlatego niezależnie od tego, w jakiej jednostce pracował pies, zazwyczaj zostaje adoptowany i trafia do domu swojego przewodnika. Nigdy nie pozostaje bez opieki i może liczyć na zasłużony odpoczynek na emeryturze.   

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print