Padaczka u psa: jak pomóc pupilowi?

Różne choroby mogą przytrafić się naszemu zwierzęciu, są jednak takie, których wyjątkowo się obawiamy. Jedną z nich jest padaczka u psa. W większości przypadków nie mamy możliwości uchronić pupila przed zachorowaniem. Możemy za to ściśle współpracować z lekarzem, który po starannej diagnostyce dobierze odpowiednie leczenie. Tylko wtedy pies ma szansę znów cieszyć się każdym dniem.

Czym jest psia padaczka?

Istotą tej choroby jest wadliwe funkcjonowanie mózgu, w którym wyładowania elektryczne ulegają zaburzeniu. Dochodzi przez to do nawracających drgawek. Mogą się one objawiać w różny sposób, ze względu na to, że zmienione impulsy mogą mieć różny czas trwania i moc. Drgawki padaczkowe, inaczej epilepsja, u psa może mieć charakter częściowy (padaczka ogniskowa) lub obejmować całe ciało (padaczka uogólniona).

Co może być przyczyną ataków padaczkowych u psów?

Do wystąpienia padaczki może przyczynić się wiele chorób. By dojść do źródła problemu, należy u każdego psa krok po kroku wykonywać kolejne badania. Warto drążyć temat, by dowiedzieć się, co stoi za niepokojącym zachowaniem naszego czworonoga.

Padaczkę mogą wywołać choroby wewnątrz lub pozaczaszkowe. Przyczyny wewnątrzczaszkowe to napady padaczkowe są w takich przypadkach wtórne do poważnych chorób, które rozwijają się na terenie mózgu. Mogą to być zmiany wrodzone, zawały, krwawienia, ale także zmiany zapalne, a nawet nowotworowe.

Z kolei przyczyn pozaczaszkowych jest naprawdę bardzo wiele. Są zlokalizowane w różnych miejscach organizmu. Psia padaczka jest problemem wtórnym, dlatego poza atakami drgawek, można zauważyć też inne objawy – charakterystyczne dla choroby podstawowej. 

W pierwszej grupie przyczyn pozaczaszkowych znajdują się choroby serca oraz zmiany naczyniowe, czy nadciśnienie. Kolejną kwestią są stany zapalne układu nerwowego. Mogą one być wywołane różnymi patogenami, ale przyczyną może okazać się też np. udar cieplny.

Dość często do ataków padaczkowych przyczyniają się urazy. Zdarza się, że u psa, który dopiero przeżył np. wypadek samochodowy, właściciel obserwuje drgawki. Może też być tak, że od wypadku upłynie sporo miesięcy, czasem nawet lat, zanim pierwsze objawy dadzą o sobie znać.  

W przypadku młodych zwierząt przyczyną problemów mogą być zmiany rozwojowe. U szczeniąt najczęściej tłem są wady genetyczne, które są związane z budową mózgu, czy rdzenia kręgowego. Innym przykładem jest zaburzenie odżywiania komórek nerwowych. Wykrycie takich zmian wymaga specjalistycznych badań i dużego zaangażowania ze strony opiekuna.

Wiele napadów padaczkowych ma swoją przyczynę w zaburzeniach metabolizmu. Obniżony poziom cukru, choroby wątroby, nerek, zespolenie wrotno-oboczne, zmieniony poziom hormonów tarczycowych, a nawet zatrucia. To tylko niektóre z problemów, które poza charakterystycznymi dla siebie objawami, mogą dodatkowo przyczynić się do wywołania napadu padaczkowego.

Kolejną dużą grupą chorób mogących mieć wpływ na wystąpienie drgawek, są zmiany nowotworowe, które rozwijają się na terenie mózgu i rdzenia kręgowego. To bardzo niebezpieczne przypadki, które dotykają najczęściej zwierzęta w średnim wieku. Ich diagnostyka jest trudna, ale przy odpowiednim zaangażowaniu możliwe jest znalezienie dokładnej lokalizacji guza. W trakcie badania może okazać się, że jest to zmiana przerzutowa z innej części organizmu, więc podczas leczenia konieczne będzie zwrócenie uwagi na większą ilość lokalizacji nowotworu.

Ostatnią przyczyną w tej grupie są zmiany zwyrodnieniowe na terenie mózgu; dotyczy to psiaków w średnim i starszym wieku, u których w układzie nerwowym dochodzi do charakterystycznych zmian związanych z wiekiem.

W wielu przypadkach, pomimo prób, nie udaje się znaleźć przyczyny ataków padaczkowych. Takie zwierzęta zwykle mają mniej niż 5 lat. Czasem okazuje się, że inne psiaki z tego samego miotu, albo ich rodzice, borykają się z podobnym problemem. Jeżeli kolejne badania nie wskazują nam przyczyny problemu, taką padaczkę diagnozuje się jako idiopatyczną.

Co może być przyczyną problemów u szczeniąt?

Wszystkich problemów, które mogą stać się przyczyną wystąpienia padaczki, jest bardzo dużo. U szczeniąt ich listę można nieco zawęzić. Charakterystyczna dla młodych zwierząt jest padaczka idiopatyczna, a także padaczka wywołana zaburzeniami rozwojowymi, zapaleniami czy zatruciami. Nie można także zapomnieć o różnego rodzaju wypadkach, w których uczestniczą młode psiaki.

A jak wygląda psia padaczka u dorosłych zwierząt?

U nich znacznie częściej niż u szczeniąt, przyczyną wystąpienia padaczki są problemy sercowo-naczyniowe, choroby nowotworowe, zapalenia i zmiany metaboliczne. Mamy tu też do czynienia z przyczynami wewnątrzczaszkowymi. U starszych zwierząt z kolei, należy dodatkowo brać pod uwagę zmiany zwyrodnieniowe.

Jak rozpoznać atak padaczki u psa?

Objawy padaczki u psa mogą być bardzo zróżnicowane. Zdarza się, że choroba będzie przejawiała się jedynie przez drżenia pojedynczych mięśni – możemy to obserwować jako niekontrolowany ruch łapy, czy ucha lub rytmiczne mrugnięcia powiek. Czasem dochodzi do zmian zachowania psa. W takich przypadkach naszą uwagę zwróci nagła agresja czworonoga, szczekanie lub wycie. Bywa też, że objawy są zupełnie nietypowe, wywodzące się z przewodu pokarmowego, wtedy psiak wymiotuje lub cierpi z powodu nagłej biegunki. Wszystkie te objawy zalicza się do padaczki ogniskowej. W poważniejszych jednak przypadkach zaburzenia dotyczą całego ciała.  

Uogólniony atak padaczkowy można podzielić na cztery części. Na początku mamy do czynienia z fazą zwiastującą atak padaczki u psa – zwierzę wyraźnie zmienia swoje zachowanie, staje się bardziej pobudzone. Taki stan może trwać kilka godzin, ale może też przedłużyć się do kilku dni. Tuż przed atakiem przychodzi kolejna faza – aura. Pies jest wtedy niespokojny, nie może znaleźć sobie miejsca, jest rozkojarzony, a jednocześnie szuka bliskości człowieka.

Trzecia faza to czas właściwego ataku padaczkowego, który przebiega z różną intensywnością i długością. Zwierzę traci przytomność, drży, ma napięte mięśnie lub może wykonywać mimowolne ruchy przypominające pływanie. Psiak może też ślinić się, oddać kał lub mocz. Po ataku przychodzi czas na fazę popadaczkową. Zwierzę odzyskuje wtedy świadomość, jednak jest jeszcze oszołomione atakiem i próbuje znaleźć sobie ciche i spokojne miejsce, by odpocząć.

Czy to już czas na wizytę u lekarza?

Atak padaczkowy nigdy nie jest przyjemny – ani dla psa, ani dla właściciela. Jeżeli u psiaka wystąpi choćby jedna taka sytuacja, należy jak najszybciej zgłosić się z pupilem do lekarza weterynarii. Nie każde drgawki u psa są padaczką, dlatego lekarz dokładnie wypyta o wszystkie szczegóły ataku, zbada zwierzę, ale też pobierze pierwsze próbki krwi, lub zaleci inne badania dodatkowe. Proces diagnostyczny pozwoli znaleźć odpowiedź na pytanie, co było pierwotną przyczyną ataku.  

W takich przypadkach nigdy nie należy zwlekać z konsultacją – nawet jeżeli atak był krótki, a pies wydaje się czuć dobrze. Nie wiemy, kiedy będzie miał miejsce kolejny atak, a może on przecież zdarzyć się podczas naszej nieobecności w domu. Pamiętajmy, że ataki drgawkowe nie pozostają bez wpływu na organizm. Pozostawione bez kontroli mogą doprowadzić do obrzęku mózgu, uszkodzenia, a nawet utraty komórek nerwowych, czy przegrzania.

Padaczka u psa. Jak pomóc?

Początkowo lekarz weterynarii poinstruuje, jak należy zachować się przy ewentualnym kolejnym ataku, przepisze też leki, których zadaniem będzie nie dopuścić do kolejnych ataków i tym samym przywrócić psu normalne funkcjonowanie. Takie preparaty należy mieć zawsze przy sobie i kierować się zasadą – gdzie pies, tam leki.

Jeżeli tylko uda się ustalić pierwotną przyczynę problemu, lekarz dołoży wszelkich starań, by ją usunąć. Nie zawsze jednak jest to możliwe. Kiedy napady padaczkowe zaczynają pojawiać się częściej niż raz w miesiącu, jest to sygnał, że należy rozpocząć codzienne podawanie leków.

Leczenie padaczki musi być prowadzone sumiennie, regularnie i pod ścisłym nadzorem lekarza. Należy przestrzegać nie tylko pór podawania leków, ale również wizyt kontrolnych i okresowych badań.

Czy można zrobić coś w domu?

Przede wszystkim warto postarać się, żeby zawsze ktoś przebywał z psiakiem. Atak padaczkowy, który przydarzy się pod nieobecność opiekunów, może być bardzo groźny w skutkach.

Kiedy dochodzi do fazy zwiastunowej, tym bardziej pilnujmy psa, by w czasie ataku móc uchronić go przed niepotrzebnymi uderzeniami. Należy zadbać, by w pobliżu nie było np. krzeseł czy stołu. Można też położyć zwierzaka na miękkim posłaniu.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print