Szpic miniaturka – puszysta kulka o wielkim sercu. Opis rasy

Szpic miniaturowy (pomeranian) jest najmniejszym ze szpiców. Uroczy, nieagresywny i chętny do zabawy od lat wzbudza zainteresowanie swoim charakterem. Charakterystyczny jest też jego wygląd – szpic miniaturowy jest puchaty i ma sterczącą sierść, przez co często bywa porównywany do puszystej kuleczki lub pluszowej zabawki. To jednak prawdziwy psiak z krwi i kości, a w dodatku – prawdziwy wulkan energii. Co warto o nim wiedzieć? Jak się nim opiekować i kto jest w stanie stworzyć mu dobry dom? Oto szczegółowe informacje!

Szpic miniaturka – jeden z najstarszych psów świata 

Gdy się patrzy na puszystego, malutkiego szpica łatwo jest uwierzyć, że to jedna ze współczesnych ras psów. Prawda jednak jest zupełnie inna. Szpic miniaturowy to jedna z najstarszych ras na świecie! Uznawana za najbardziej prawdopodobną teoria na temat ich pochodzenia mówi o tym, że szpic miniaturowy wywodzi się bezpośrednio od prastarego psa torfowego i liczy sobie przeszło sześć tysięcy lat. Najstarszy wizerunek tego psa pochodzi z roku 400 przed naszą erą i umieszczony został na attyckim dzbanie na wino. Pierwotnie szpic miniaturowy był powszechnie używany jako pies stróżujący i służący do polowań.

Część tych psów – zwłaszcza te w odmianie nordyckiej, do tej pory jest wykorzystywana do polowań. Szpice z Europy Środkowej jednak nie mają już tak rozwiniętego zmysłu myśliwskiego. Szpic to jednak bardzo pojemne określenie, które mieści w sobie różne rasy – szpic miniaturowy, szpice wilcze, szpice fińskie, szpice duże, szpice średnie, szpice małe.

Kiedy zaczyna się historia tych miniaturowych? Przyjmuje się, że wszystko zaczęło się od szpiców średnich, które żyły na terenach Pomorza i razem z księżniczką meklemburską i jej dworem zawędrowały do Anglii w czasach króla Jerzego III. Tam angielscy hodowcy poszli właśnie w taki typ hodowli tych psów, który zakładał ich miniaturyzację i jak największe zwiększenie ilości ich sierści, by były maksymalnie puszyste.

Maleńkie, bo ważące po około dwa kilogramy, bardzo puszyste pieski zrobiły prawdziwą furorę i szturmem podbiły serca ludzi. Anglicy tak bardzo zakochali się w tych niewielkich psiakach, że wręcz poczuli się twórcami tej rasy, nazywanej także „pomeraninem”, od słowa „Pomorze”, czyli miejsca, z którego przybyły do Wielkiej Brytanii. Rasa została oficjalnie uznana w 1870 roku, a w 1898 roku ustalono jej pierwszy wzorzec – miało to miejsce w Wielkiej Brytanii. Całkiem niezależnie od wydarzeń na Wyspach Brytyjskich, szpice rozwijały się w Niemczech.

To tam w 1899 zaistniał Związek Szpiców Niemieckich, który podzielił szpice zależnie od ich wielkości. Wtedy wyróżniono właśnie szpice wilcze, duże, średnie, małe i miniaturowe. W latach 1895-1910 został też opracowany europejski wzorzec tej rasy, który został oficjalnie przyjęty przez Międzynarodową Federację Kynologiczną. Co ciekawe, jest to jeden wzorzec rasy, który stosuje się w przypadku szpiców każdej wielkości. Pierwsze szpice miniaturowe w Polsce pojawiły się w 1985 roku.

Uroczy wygląd – Szpic miniaturka

Szpic miniaturowy jest jednym z tych psów, które zwracają na siebie uwagę – ich sierść jest naprawdę imponująca. Tak samo jak sama sylwetka – jest niewielka, ale niezwykle proporcjonalna, w dodatku idealnie wpisuje się w kwadrat. Gdyby popatrzyć na szpica miniaturowego właśnie wpisanego w kwadrat, okazałoby się, że górna linia biegnie od stojących uszu, przebiega przez prosty i stosunkowo krótki grzbiet, a potem biegnie do ogona.

Głowa szpica miniaturowego jest raczej średniej wielkości, czaszka jest szeroka i płaska, z kolei kufa spiczasta. Oczy są proporcjonalne do głowy i nieco skośne. Uszy są małe, sterczące i bardzo wysoko osadzone. Każdy szpic miniaturowy ma ten sam wzorzec, więc budowa ich ciała jest taka sama. Zauważalny jest jednak pewien wzór – im pies jest mniejszy, tym bardziej jego sylwetka jest zwarta. To właśnie dlatego szpic miniaturowy wygląda jak mała, puchata kuleczka. Uwagę zwraca też sierść, którą może pochwalić się szpic miniaturowy. Opis wzorcowy zakłada, że pies będzie miał gęstą, obfitą sierść, która nie przylega do ciała gładko, ale odstaje.

Psy rasy szpic miniaturowy mają też wełniasty podszerstek, a także sporo frędzli na tylnych częściach kończyn, portki na udach, a także bardzo imponujący kołnierz dookoła szyi. Dozwoloną maścią jest ta biała, brązowa, pomarańczowa, szara lub czarna. Dozwolone są też szpice miniaturowe w innych kolorach, choć jeśli pies tej rasy jest łaciaty, to łaty mogą znajdować się tylko na białych częściach.

Szpic miniaturka – kwestie zdrowotne 

Szpic miniaturowy nie słynie jako chorowita rasa, wręcz przeciwnie, ma opinię psa raczej zdrowego. Typowym problemem tych zwierząt jest to, co dręczyć może psy wszystkich małych ras – problemy z rzepkami. Dlatego dla bezpieczeństwa szpica miniaturowego najlepiej jest nie pozwalać mu skakać z wysokich mebli.

Z drugiej strony też musisz swojemu szpicowi zapewnić wystarczającą dawkę ruchu, by mógł ćwiczyć mięśnie łapek. Szpice miniaturowe mogą też zacząć cierpieć z powodu hipoglikemii lub niedoczynności tarczycy. Psy, które mają nadwagę, mogą też mieć problemy z sercem. Szpic miniaturowy, jak każda mała rasa, może też być zagrożony zapadnięciem tchawicy.

Można jednak temu zapobiec – najbezpieczniej jest wyprowadzać psa tej rasy na spacery w szelkach, by nie ciągnąć go za obrożę podczas prowadzenia na smyczy. Alopecia X to bardzo rzadka choroba, ale nią też są zagrożone szpice miniaturowe. W dodatku nigdy nie można jej wykluczyć z hodowli, bo objawia się u psa pomiędzy pierwszym a szóstym rokiem życia. Choroba ta sprawia, że sierść psa zaczyna wypadać.

Chore na nią szpice należy chronić przed zbyt ostrym słońcem i zbyt długim przebywaniem na słońcu. Szpic miniaturowy to niewielki piesek, dlatego nie potrzebuje dużo jeść. Nadal jednak potrzebuje przede wszystkim jedzenia bardzo wysokiej jakości – od tego w dużej mierze zależy jego zdrowie, a także kondycja jego sierści. Możesz przygotowywać mu posiłki samodzielnie w domu, ale też podawać komercyjne karmy mokre lub suche.

Szpic miniaturka – właściwa pielęgnacja 

Nie można powiedzieć, że właściwa pielęgnacja szpica miniaturowego jest prosta i poradzi sobie z nią każdy. To jest bardzo wymagający pies. Szpic miniaturowy słynie ze swojej sierści, jednak żeby zawsze była piękna i wzbudzała zachwyt, wymaga sporej ilości czasu i odpowiednich zabiegów.

Sierść jest bardzo gęsta i wymaga starannego, codziennego wyczesywania. Należy też bardzo uważać na podszerstek – ma on tendencje do zbijania się, przez co trzeba go bardzo starannie wyczesywać. Z drugiej strony nie należy jednak wyczesywać go zbyt wiele, bo wtedy sierść straci swoją imponującą objętość. Psy tej rasy należy też stosunkowo często kąpać, nie częściej jednak niż raz w miesiącu. Dosyć trudno jest też podczas kąpieli równomiernie rozprowadzić kosmetyki takie jak szampony, ale to bardzo ważne, by trafiły one wszędzie, nawet mimo bardzo gęstego podszerstka.

Po kąpieli szpic miniaturowy (pomeranian) musi być jeszcze raz wyczesany, by sierść się nie zbiła, a także bardzo dobrze wysuszony. Pozostawienie mokrych miejsc może doprowadzić do pojawienia się problemów skórnych. Nie można ich golić, bo sierść nigdy już nie odzyska swojego kształtu. Strzyżenie także jest kwestią bardzo problematyczną, dlatego najlepiej pozostawić je w rękach doświadczonego i wykwalifikowanego groomera.

U niektórych psów tej rasy mogą pojawiać się również zacieki koło oczu, dlatego trzeba je regularnie czyścić i przemywać. Szpic miniaturowy ma też problemy ze ścieraniem pazurków, dlatego należy tego pilnować i skracać je samodzielnie w razie potrzeby.

Szpic miniaturka – charakter, temperament, usposobienie 

Błędem jest uważanie psów tej rasy za leniwych, delikatnych kanapowców. Jaki więc jest naprawdę szpic miniaturowy? Charakter tej rasy w niczym nie ustępuje większym odmianom szpiców. Tak samo są to psy bardzo odważne i lubiące przebywać w ruchu.

Są też bardzo inteligentne i niesamowicie wręcz związane z człowiekiem – nie cierpią pozostawać same, a za swoim ukochanym opiekunem potrafią chodzić jak cień. Szpic miniaturowy swoich opiekunów kocha miłością szczerą i bezgraniczną, choć wobec obcych bywa nieufny. Jego niesamowita odwaga sprawia też, że bywa bardzo zaczepny w stosunku do innych psów.

Szpic miniaturowy z natury jest raczej niezależny, a to w połączeniu z dużą inteligencją sprawia, że może być nieco trudny i problematyczny w szkoleniu. Jednak przyuczanie go od szczeniaka i wykazanie się dużą cierpliwością może pomóc go wyszkolić. Jest w stanie łatwo przyzwyczaić się do nowych warunków – poradzi sobie zarówno w małym mieszkaniu, jak i w domu z ogrodem.

To pies energiczny, który musi gdzieś wyładować energię, dlatego należy poświęcić mu czas i bawić się z nim. Szpic miniaturowy nie wymaga za to dużej ilości długich spacerów. Może dogadać się z innymi psami, ale bywa w stosunku nich zaczepny, dlatego najbezpieczniejszy jest w otoczeniu psów podobnej wielkości.

W jakim domu szpic miniaturowy będzie najszczęśliwszy? 

Szpic miniaturka, pomeranian, to nie jest pies dla każdego – jego pielęgnacja jest dość czasochłonna, w dodatku wymaga pewnej wprawy. To też psy, które bardzo mocno przywiązują się do swojej rodziny – na tyle, że nie lubią zostawać same, a zostawienie szpica miniaturowego pod opieką kogoś innego na czas urlopu może wyrządzić mu ogromną krzywdę, dlatego trzeba liczyć się z tym, że szpica miniaturkę najlepiej jest zabierać ze sobą wszędzie.

To psy bardzo energiczne, dlatego należy poświęcić im dość czasu, by mogły się pobawić. Ich niewielki rozmiar sprawia, że raczej nie nadają się do domów z dziećmi – mogłyby być ich towarzyszami zabaw, ale są bardzo małe i dziecko, zwłaszcza młodsze, mogłoby przypadkowo zrobić mu krzywdę.

To nie są typowe, leniwe psy kanapowe. Szybko jednak przystosowują się do nowych warunków, dlatego będą się dobrze czuły niezależnie od wielkości mieszkania. Mogą zaczepiać inne psy, dlatego lepiej czują się trzymane osobno lub z psami o podobnej wielkości.

Pomeranian – szpic miniaturowy. Podsumowanie 

Szpic miniaturowy, pomeranian, wyhodowany został w Wielkiej Brytanii, niezależnie rozwijały się także w Niemczech. Wzorzec rasy wszystkich szpiców jest taki sam – niezależnie od ich wielkości. Szpice miniaturowe najbardziej słyną – poza swoimi niewielkimi rozmiarami – z bardzo gęstej, sterczącej sierści.

To rasa dość zdrowa, choć narażona na typowe choroby, które nękają psy małych ras – w tym problemy z łapkami, dlatego nie mogą skakać z wysokich kanap czy krzeseł na ziemię. Z natury są energiczne i chętne do zabawy, bardzo mocno przywiązują się do swoich opiekunów i nie lubią zostawać same. Bardzo dumne i niezależne, bywają też dość głośne, jeśli nie zostaną nauczone odpowiedniego zachowania.

Sprawdź również:

• Ranking najdroższych psów na świecie,
• Ranking rasy psów do zamieszkania w bloku,
• Ranking psów dla osób początkujących.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print