Białaczka u kota – przyczyny, objawy i leczenie. Lekarz radzi

Osoby które zetknęły się już z białaczką u kotów, wiedzą jak przykra może być ta choroba. Ci, którzy jeszcze nie mieli z nią do czynienia, nie zawsze dowierzają, że białaczką kot może się zarazić. Wszystko przez nazwę choroby, która sugeruje nowotworzenie. Czym w rzeczywistości jest ta choroba, jak ją rozpoznać i jak sobie z nią radzić?

Czym jest kocia białaczka? 

Za chorobę odpowiedzialny jest wirus. Zarażeniu ulegają najczęściej młode koty. Starsze mają więcej szczęścia, gdyż wraz z wiekiem spada ilość receptorów koniecznych by choroba się rozwinęła. Z tego też powodu ryzyko zarażenia zmniejsza się wraz z wiekiem. Dodatkowo im kot starszy, tym najczęściej lepsza jest jego odporność. Dzięki temu potrafi eliminować wirusa i tym samym zwiększyć szanse, by choroba nie rozwinęła się.  

Co innego u słabszych zwierząt – szczególnie młodych. U nich wirus może wniknąć do organizmu, rozprzestrzenić się w nim i dawać przykre objawy. Kiedy natomiast przedostanie się do szpiku kostnego, kot staje się trwale zakażony. Jego odporność znacznie się wtedy obniża i do końca życia będzie on podatny na zachorowania związane z różnymi układami. Dodatkowo, wirusy mogą stymulować rozwój procesów nowotworowych w układzie krwiotwórczym, a także doprowadzić do anemii.

Jakie są drogi zarażenia? 

Wirus jest przenoszony przez trwale zarażone koty. Dzieje się tak głównie za pośrednictwem śliny, dlatego też wszelkie pogryzienia, są dla kotów niebezpieczne, podobnie jak korzystanie ze wspólnych misek.  

Inne drogi przenoszenia zarazka to wydzielina dróg oddechowych i zdecydowanie rzadziej kał, mocz lub mleko.  

Sporadycznie zdarza się, by chora kocica urodziła młode, jednak jeżeli dojdzie do takiej sytuacji, najprawdopodobniej kocięta również będą zakażone.

Jak może się potoczyć zakażenie? 

Choroba może rozwinąć się w różny sposób. Najkorzystniejsza sytuacja ma miejsce wtedy, kiedy organizm od razu wyeliminuje wirusa i tym samym uchroni się przed chorobą. Jeśli jednak odporność kota na to nie pozwala, zakażenie może rozwinąć się na 3 sposoby:

1. Progresywne – trwałe zakażenie i trwałe siewstwo wirusa.
2. Regresywne – kot choruje i jest źródłem zarażenia do 16 tygodni, po tym czasie wirus dostaje się do szpiku kostnego – jego wykrycie od tego momentu jest znacznie utrudnione, a kot wydaje się być zdrowym, jednak w sytuacji obniżenia odporności (ma to miejsce np. w stresie, czy w trakcie ciąży) wirus może się aktywować.
3. Ogniskowe – wirus zajmuje jedynie pojedyncze narządy.

Białaczka u kota – objawy 

Objawy białaczki u kota mogą być bardzo zróżnicowane. Wirus zdecydowanie osłabia odporność zwierzęcia, co w konsekwencji prowadzi do częstych i przedłużających się infekcji. Głównie są to choroby dróg oddechowych, czy stany zapalne jamy ustnej i dziąseł, ale również infekcje pasożytnicze, a także problemy związane z przewodem pokarmowym.    

W przebiegu białaczki częste jest również odkładanie kompleksów immunologicznych na terenie nerek, stawów lub gałek ocznych. Kompleksy te uszkadzają narządy, doprowadzając do ich zapalenia.    

Rozwój białaczki to nie tylko obniżenie odporności i problemy z infekcjami towarzyszącymi. Sam wirus namnażając się, uszkadza komórki w których się znajduje. Z tego powodu, kiedy patogen dojdzie do szpiku kostnego, mamy do czynienia z niedokrwistościami, a także z rozwojem procesów nowotworowych układu krwiotwórczego. Anemia dotyczy w szczególności kotów pomiędzy 2 a 3 rokiem życia i najczęściej towarzyszą jej dodatkowe zakażenia.    

Z kolei jeśli chodzi o nowotwory, to najczęstszym spotykanym w przebiegu białaczki jest chłoniak. Nie jest to jednak jedyny nowotwór – możemy też mieć do czynienia z zajęciem tkanki kostnej lub chrzęstnej przez kostniakomięsaki lub kostniakochrzęstniaki. Chore zwierzęta odczuwają intensywny ból przy poruszaniu się. Może również dojść do porażeń. W przypadku chłoniaków, warto pamiętać, że objawy ich występowania są różne, w zależności od ich lokalizacji.  

Jeżeli zmiana rozwija się w grasicy, kot będzie odczuwał duszności nie tylko przez ucisk samego guza, ale również przez obecność płynu dostającego się do opłucnej.

Chłoniaki przewodu pokarmowego u kota – objawy  

Zupełnie inne objawy będziemy obserwować w przypadku chłoniaków przewodu pokarmowego. Tutaj naszą uwagę zwrócą wyniszczające wymioty, biegunka, a także niechęć kota do jedzenia. Tym samym już po niedługim czasie wyraźnie da się zauważyć utrata masy ciała naszego pupila. Może też dojść do sytuacji, kiedy chłoniak nie będzie dawał wyraźnych objawów – kot będzie trochę bardziej senny.

Nie jest to jednak objaw możliwy do szybkiego wychwycenia w przypadku właścicieli kotów wychodzących. Dopiero po dłuższym czasie może zaniepokoić fakt, że zwierzę schudło i bardziej się izoluje. W takich przypadkach dokładne badania, mogą wykazać obecność chłoniaka w węzłach chłonnych krezkowych.    

Warto pamiętać, że proces nowotworowy może mieć przeróżne lokalizacje – od mózgu, przez jamy nosowe, skórę, narządy wewnętrzne jamy brzusznej, aż do pęcherza moczowego. Im większy i bardziej naciekający guz, tym objawy charakterystyczne dla danego narządu są silniej wyrażone.

W przebiegu białaczki może również dojść do innych zaburzeń – mogą to być nawracające zapalenia przewodu pokarmowego,  problemy neurologiczne, a także zaburzenia rozrodu.

Co ciekawe, u niektórych kotów, objawy białaczki mogą być bardzo zbliżone do objawów występujących przy panleukopenii. Kot cierpi wtedy z powodu uporczywej, krwistej biegunki. Jednak w odróżnieniu od panleukopenii, przy białaczce lekarz zwróci uwagę na znacznie obniżoną ilość krwinek czerwonych w badaniu morfologicznym.      

Jak widać mnogość objawów może przyprawić o zawrót głowy. Objawy nie są charakterystyczne, a leczenie samych chorób współistniejących będzie zawsze niewystarczające. Dlatego też ważna jest dokładna diagnostyka. W przypadku białaczki u kota, morfologia krwi jest niezwykle istotna. Jednak to nie wszystko. Lekarz weterynarii dobierze odpowiednie testy, by z całą pewnością móc stwierdzić lub wykluczyć chorobę, a także znaleźć choroby współistniejące.

Białaczka u kota – leczenie 

Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że choroba jest nieuleczalna. Dlatego by pomóc kotu, możemy stosować jedynie terapię objawową. Preparatami należącymi do różnych grup leczymy choroby współistniejące. Trzeba jednak nastawić się, że leczenie może potrwać dużo dłużej niż w przypadku tej samej infekcji u kota wolnego od wirusa białaczki. Z tego też powodu zwykłe przeziębienie może doskwierać kotu wyjątkowo długo.    

Lekarz weterynarii może też pomóc zwierzęciu poprzez zastosowanie płynoterapii, transfuzji krwi lub preparatów stymulujących rozwój krwinek czerwonych.    

W wielu przypadkach sprawdzi się stosowanie suplementów żelaza, witaminy B12 oraz kwasu foliowego.    

By wspomóc odporność kota, podaje się różne środki. Jednym z nich jest interferon koci. Takie leczenie musi być przeprowadzane bardzo dokładnie. Konieczne jest przestrzeganie odpowiedniej dawki, ale również terminów aplikacji preparatu.  

Czy leczenie domowe jest wskazane? 

By radzić sobie z białaczką, konieczne jest nie tylko podawanie preparatów zalecanych przez lekarza weterynarii, ważna jest również właściwa opieka nad kotem i pielęgnacja w domu. Zwierzak powinien przebywać w ciepłym pomieszczeniu o odpowiedniej wentylacji. Należy dbać o dobrą jakość posiłków i kontrolować ich przyjmowanie.

W razie problemów z górnymi drogami oddechowymi, należy je kotu oczyszczać i udrażniać. Przede wszystkim jednak trzeba kontrolować terminy aplikacji leków, a także badań i wizyt kontrolnych w gabinecie weterynaryjnym.  

Warto też zwrócić uwagę, że zwierzęta chore, nie powinny mieć kontaktu z innymi kotami, gdyż są dla nich źródłem zarażenia. Z tego też powodu, nie możemy pozwolić na ich swobodne wychodzenie na dwór. 

Czy można kota uchronić przed zachorowaniem? 

Od wielu lat dostępne są szczepionki, które zapobiegają zakażeniom wirusem białaczki. Jeżeli spodziewamy się, że kot będzie wychodził na dwór, warto już w młodym wieku podać mu szczepionkę. Dostępne są preparaty rekombinowane oraz bezadjuwantowe, które zapewniają bezpieczeństwo stosowania.  

Szczepionki podajemy kotom w wieku 9 i 12 tyg., następnie uzupełniamy szczepienie po roku. Jeżeli stosowaliśmy się do kalendarza szczepień, kolejne przypominające dawki mogą być wykonywane co 3 lata.

Białaczka kotów to bardzo groźna i podstępna choroba. Może dawać objawy z różnych układów, a także prowadzić do niedokrwistości oraz nowotworzenia. Niemożliwe jest jej całkowite usunięcie z organizmu. W leczeniu stosuje się terapię zachowawczą. Staramy się dzięki niej zniwelować objawy i przywrócić kotu komfort życia. Ze względu na spore zagrożenie, przyjęte do domu koty warto poddać badaniu na obecność wirusa, a wychodzące zwierzęta szczepić zgodnie z kalendarzem.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print