Eurasier – wszystko o wilczej rasie!

Eurasier to młoda rasa psa. To zwierzak o wyglądzie typowego szpica z charakterystycznie zawiniętym ogonem. W Polsce to rasa nadal bardzo słabo znana. Najbardziej rozpowszechniona jest w Niemczech, czyli w swojej ojczyźnie. Eurasiery to jednak urocze szpice, które bardzo szybko przywiązują się do człowieka i uwielbiają spędzać z nim czas. Skąd się wzięły eurasiery? Jakie są te psy? Czy ich pielęgnacja należy do bardzo uciążliwych? Co warto o nich wiedzieć? Przeczytaj!

Eurasier – historia idealnego psa do towarzystwa

Eurasier to stosunkowo młoda rasa. Jej historia nie sięga tysięcy ani nawet setek lat wstecz. Wszystko tak naprawdę zaczęło się od idei, która narodziła się w latach 50. XX wieku w Niemczech. To właśnie wtedy państwo Wipfel zamarzyli o psie, który byłby idealnym, rodzinnym psem do towarzystwa.

Konkretne działania w tym kierunku podjął Julius Wipfel – uważany teraz za twórcę rasy eurasier – w latach 60. XX wieku. Nie był w tym osamotniony, bo mógł liczyć na pomoc innych entuzjastów tego pomysłu i doświadczonych hodowców.

Założenia były proste: Julius Wipfel chciał stworzyć psa, który byłby średniej wielkości, budziłby respekt swoim wyglądem, a jednocześnie miał bardzo spokojny, zrównoważony charakter i lubił spędzać czas z ludźmi. Miał też mieć bardzo atrakcyjny dla ludzi wygląd – postawiono również na zróżnicowane umaszczenie pięknej, gęstej sierści psa. Pies miał się też bardzo szybko adaptować do nowych warunków życia. Wszystko po to, by mógł dostosować się zarówno do życia w mieście, jak i na wsi, a także dostosować się do konkretnego trybu życia swoich opiekunów.

Początkowo w celu uzyskania psa o tych konkretnych cechach, krzyżowano ze sobą chow-chowy oraz szpice wilcze. Warto wiedzieć także, że w tamtym okresie chow-chowy wyglądały inaczej niż współcześnie i bardziej przypominały właśnie eurasiery. Na tamtym etapie tworzenia nowej rasy psa, została ona nazwana wolf-chow.

W 1972 roku pod wpływem wielu burzliwych dyskusji, które toczyły się wśród miłośników nowopowstającej rasy, Julius Wipfler zadecydował o wzbogaceniu puli genetycznej rasy przez dodanie do niej samojedów. Niemiecki Związek Kynologiczny uznał nową rasę w 1973 roku. Wtedy też ostatecznie nazwano ją eurasier.

W 1996 roku powstała organizacja International Federation for Eurasier Breeding – dba ona o zdrowie rasy i zachowanie odpowiedniego charakteru tych psów. Do organizacji przynależą kluby rasy eurasier z różnych części krajów. Począwszy od roku 1999 szczenięta tej rasy dostają – razem z rodowodem – specjalny certyfikat.

Eurasier – hodowla w Polsce

Pies Eurasier w Polsce nie należy do najbardziej rozpoznawalnych i rozpowszechnionych ras. Poza Niemcami, eurasierów jest stosunkowo niewiele. Jednak w Polsce mimo wszystko działa kilka hodowli tych pięknych, rodzinnych psów. Pierwsza hodowla eurasierów w Polsce została założona w 2009 roku. Hodowla nosi nazwę Lupus Ferratus i działa w okolicach Częstochowy. 

Jak wygląda eurasier?

Eurasiery to psy średniej wielkości. Samce dorastają do około 60 centymetrów w kłębie i osiągają wagę pomiędzy 23–32 kilogramów. Samice są nieco mniejsze i drobniej zbudowane – osiągają wysokość do 56 centymetrów w kłębie i ważą do 26 kilogramów.

Szczególną uwagę zwraca futro, którym może pochwalić się eurasier. Pies ma bardzo gęste futro. Na tułowiu jest średniej długości. Na twarzoczaszce, kufie, przodzie kończyn i uszach, włosie jest krótkie. Na szyi sierść jest trochę dłuższa, nie tworzy jednak charakterystycznej dla innych ras grzywy. Na tyle przednich łap powstają charakterystyczne pióra, z kolei na tylnej części tylnych łap równie charakterystyczne portki.

Dopuszczalne są wszelkie kolory i kombinacje kolorystyczne eurasierów, jednak z kilkoma wyjątkami. Niedozwolone są eurasiery całkowicie białe, z białymi łatami, czy w kolorze wątrobianym. Można jednak spotkać eurasiery w różnych odcieniach rudości – w tym też takie, które są prawie białe, czy jasnokremowe. Na sierści może, choć nie musi, pojawiać się charakterystyczna barwa „czarnego nalotu”. Występują też eurasiery całkowicie czarne lub czarne podpalane, a także wilcze.

Zdrowie eurasiera – na co należy uważać?

Eurasiery z natury są zwierzakami dość zdrowymi. Nadal jest to jednak bardzo młoda rasa, dlatego na samym początku był problem ze stosunkowo niewielką pulą genetyczną. To właśnie przez tę małą pulę genetyczną doszło do tego, że psy tej rasy mają skłonności do niektórych chorób. Na co może cierpieć Twój eurasier? Hodowla sprawdzona, legalna i renomowana, na pewno Cię o tym poinformuje. W takich miejscach nie dopuszcza się też do rozmnażania psów o określonych wadach, by nie dopuścić do osłabienia rasy.

Wśród eurasierów może pojawić się dysplazja stawów, może dojść też do wypadania rzepek. Dlatego trzeba bacznie obserwować swojego eurasiera i nie forsować go zbytnio podczas ruchu. W dobrych hodowlach przeprowadzane są badania pod kątem podatności na dysplazję, dlatego warto sprawdzać dokumentację medyczną zwierząt.

Wśród eurasierów możesz spotkać się też z niedoczynnością tarczycy – to choroba, która wymaga odpowiedniej diety dla eurasiera, a także pozostawania pod stałym nadzorem lekarza weterynarii. Wystąpić mogą też problemy z powiekami – w tym entropium – podwinięcie się jednej lub obu powiek do wewnątrz, ektropium – podwinięcie się jednej lub obu powiek do zewnątrz, a także nieprawidłowy wzrost rzęs – rosną one w kierunku oka.

Z natury są to psy wytrzymałe i zdrowe, głównie dlatego, że powstały dzięki krzyżowaniu ras, które słyną ze swojej odporności i doskonałego zdrowia.

Pielęgnacja eurasiera

Pielęgnacja eurasiera nie jest trudna. Choć zajmuje trochę czasu i trzeba być na to gotowym. Tak samo jak należy być gotowym na ciągłe i bardzo obfite linienie psa. Wszystko to dlatego, że eurasiery mają bardzo grubą okrywę włosową, która w dodatku jest dwuwarstwowa. Należy je więc regularnie i często czesać, by pomóc pozbyć się martwej sierści. Z reguły eurasier traci sierść bardzo gwałtownie dwa razy do roku – gdy zmienia okrywę włosową z letniej na zimową i wtedy, gdy zmienia ją z zimowej na letnią. Czasami jednak zdarza się, że pies Eurasier linieje przez cały rok. Niezależnie od tego, potrzebuje regularnego wyczesywania.

Sierść eurasiera przejawia właściwości samoczyszczące, dlatego psa kąpie się tylko, gdy jest naprawdę bardzo brudny i tego wymaga lub tuż przed wystawami. Nie należy też przesadzać ze strzyżeniem – warto wytrymować martwe włosie przy uszach czy je przyciąć , jeśli będzie zbyt długie. Zadbać też trzeba o włosie przy łapach i przyciąć je tak, by nie wystawało. To jednak nie wszystko. Eurasiery muszą wyglądać jak najbardziej naturalnie. Czego jeszcze potrzebuje Twój eurasier?

Szczeniaki musisz przyzwyczajać do czesania jak najszybciej, wtedy będą dużo łatwiej poddawać się temu zabiegowi. Poza tym musisz zadbać o wyżywienie tych psów. Nie mają one specjalnych potrzeb żywieniowych, więc wybieraj dla nich – zarówno dla szczeniąt, jak i psów dorosłych – karmy wysokiej jakości z dużą zawartością najlepszego białka zwierzęcego. Możesz też samodzielnie komponować posiłki swojemu eurasierowi. Jeśli masz jakieś wątpliwości, czym i jak karmić eurasiera, zgłoś się po poradę do bardziej doświadczonego hodowcy, lekarza weterynarii lub dietetyka weterynaryjnego.

Eurasier – charakter, temperament, usposobienie

Jaki z zachowania jest eurasier? Charakter tego psa kształtowany był z myślą, by eurasier był idealnym psem domowym i rodzinnym. Dlatego są to psy spokojne i bardzo zrównoważone. Są w stanie bardzo mocno przywiązać się do swojej rodziny. To psy niezwykle czujne oraz są świetnymi stróżami, zwłaszcza jeśli są już bardzo mocno przywiązane do własnej rodziny – będą jej strzec ze wszystkich sił. Jednak do tego potrzebne jest odpowiednie szkolenie, choć wystarczy też to w zakresie podstawowym. Potrzebują też stałego i bardzo bliskiego kontaktu z człowiekiem. Nie nadają się na psy, które mieszkają w kojcach, czy przez długi czas przebywają w samotności.

Bardzo rzadko szczekają w domu – jeśli już się na to decydują, mają ku temu bardzo ważny powód. W domu są w stanie zachowywać się bardzo cicho i nie są zbyt absorbujące, wystarczy im tylko obecność człowieka by się dobrze czuły.

W stosunku do obcych bywają ostrożne i nieufne, choć nie są agresywne ani lękliwe. Wymagają zdrowej dawki zabawy i ruchu, dlatego na spacerach są bardzo żywe i chętnie się bawią. Jeśli wybawią się na zewnątrz, będą mogły zaspokoić swoją naturalną ciekawość i potrzebę ruchu, więc w domu będą bardzo spokojne.

Nie należą do zwierząt zbyt stadnych, choć są w stanie dogadać się z innym psem. Potrafią zaakceptować też inne zwierzęta domowe. W stosunku do obcych psów nie są agresywne i mogą zachowywać się przyjaźnie – wymaga to jednak odpowiedniej socjalizacji eurasiera już od szczeniaka.

Lubią dzieci i mogą być dla nich towarzyszami zabaw, lecz nadają się bardziej dla dzieci starszych, bo są całkiem spore, dlatego zabawy psa z dzieckiem należy zawsze obserwować.

Kto najbardziej uszczęśliwi eurasiera? Do jakiego domu się nadaje?

Eurasier to pies spokojny w domu i mało szczekliwy. Wymaga wszakże pewnego przeszkolenia i doświadczenia w postępowaniu z psami. Doskonale poradzą sobie z nim ludzie, którzy mieli już inne psy i wiedzą, jak z nimi postępować.

To psy rodzinne, które nie znoszą samotności i bardzo źle się czują, gdy pozostawione są same sobie. Idealnie nadają się do domów, w których nie będą zmuszone przebywać w samotności przez wiele godzin.

Potrafią dogadywać się z innymi zwierzętami domowymi, mogą być też doskonałymi towarzyszami dzieci, jednak ze względu na ich rozmiar – nieco starszych. Eurasier będzie chętnie bawił się i biegał. W domu będzie spokojny, pod warunkiem, że dostanie swoją porcję ruchu na świeżym powietrzu.

Eurasier – podsumowanie

Eurasier to stosunkowo młoda rasa psa. Plany jego stworzenia sięgały lat 50. XX wieku. Ideą, która stała za stworzeniem eurasiera było stworzenie idealnego psa do towarzystwa.

Powstał z krzyżówek ras odpornych i silnych, takich jak chow chow, szpic wilczy i samoyed, stąd z natury jest to pies bardzo zdrowy i odporny. Mała pula genetyczna na samym początku sprawiła jednak, że psy mają tendencje do niektórych chorób – w tym dysplazji stawów.

To psy spokojne, silnie przywiązują się do ludzi i inteligentne. Potrzebują szkolenia w podstawowym zakresie, a także obecności człowieka. Bardzo źle znoszą samotność i nie mogą zostawać same na dłuższy czas.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print