Gwizdanie na psa – czy to działa? Jak je wykorzystać w treningu czworonoga?

Są chwile, gdy Twój zdyscyplinowany pies zapomina o całym świecie i głuchnie na dźwięk swojego imienia? To dobry moment, aby wykorzystać przywołanie na gwizdanie. Dowiedz się, jaki gwizdek dla psa wybrać i jak nauczyć zwierzę bezwzględnej reakcji na jego dźwięk. Uwierz, że pokochasz ten gadżet, nie musząc już zdzierać gardła, zaś Twój pupil będzie w mig wiedział, czego od niego oczekujesz.

Gwizdanie nie jest niczym nowym dla każdego psiego opiekuna. Chyba każdy z nas próbował skupić uwagę swojego czworonoga, cmokając lub gwiżdżąc. Jeśli pies znajduje się tuż obok, to proste, chociaż przyznasz, że nie zawsze skuteczne. Zupełnie inaczej wygląda jednak kwestia przywołania zwierzęcia z dalszej odległości, gdy tak naprawdę nie masz nad nim fizycznej kontroli. Na szczęście istnieje gadżet, który ułatwi Ci komunikację ze zwierzęciem – to gwizdek wysokotonowy. Jest niewielki, więc można go schować do kieszeni lub powiesić na szyi, łatwo go używać, a przy odrobinie cierpliwości i konsekwencji – jest niezwykle skuteczny. 

Gwizdek dla psa – rodzaje

Gwizdanie na psa za pomocą wysokotonowego gwizdka to świetne rozwiązanie, ponieważ urządzenie to emituje jednoznaczny dźwięk. Eliminujesz w ten sposób problemy, takie jak modulacja tonu głosu czy towarzyszące Ci emocje. Dźwięk gwizdka jest doskonale słyszany przez czworonoga, nie odbiera go zaś ludzkie ucho, za co z pewnością będą wdzięczni inni użytkownicy wspólnej przestrzeni. 

Osoby, które pracują z psami na dłuższym dystansie (nawet do 1 km), mogą wykorzystać gwizdek ultradźwiękowy. Tego rodzaju gwizdek dla psa przyda się, gdy musisz przywołać psa w bardziej zatłoczonym miejscu lub trenujecie biegi przełajowe czy tropienie. Gwizdek ultradźwiękowy będzie skuteczny również w przypadku psów pracujących, np. myśliwskich.

Z jakiego materiału wybrać gwizdek dla psa? Może być zarówno metalowy, jak i plastikowy. Ten drugi z pewnością będzie bardziej komfortowy zimą. Początkującym polecamy gwizdek o stałej częstotliwości. Dla zaawansowanych dostępny jest również gwizdek o regulowanej częstotliwości, który pozwala uczyć różnych reakcji w zależności od słyszanego tonu.   

Poza gwizdkami służącymi przywoływaniu psa, na rynku istnieje również taki, który ma za zadanie zwierzę odstraszyć. Emituje on dźwięk o bardzo wysokiej częstotliwości, który ma wywołać u czworonoga niechęć do podchodzenia. Tego typu gwizdek jest coraz bardziej popularny wśród biegaczy, rowerzystów, a nawet listonoszy. 

Jak działa gwizdek na psa? 

To proste urządzenie wykorzystuje zakres odbieranych przez psie ucho tonów. Zwierzę, w przeciwieństwie do Ciebie, jest w stanie słyszeć nie tylko niskie, ale i bardzo wysokie dźwięki. Twój pies słyszy również ultradźwięki. Nic dziwnego, że zwierzę dużo wcześniej słyszy nadchodzącą burzę. Dla jego wrażliwego układu słuchowego drażniące mogą być również dźwięki wydawane przez urządzenia domowe, takiej jak odkurzacz czy mikser. 

Jednak samo gwizdnięcie nie wywoła reakcji. To efekt właściwego uwarunkowania na bodziec, w tym przypadku bezwzględne przyjście do opiekuna po usłyszeniu dźwięku gwizdka. Z tego powodu nazywane jest to przywołaniem awaryjnym – zwierzę ma zareagować odpowiednio niezależenie od okoliczności i rozpraszaczy. 

Z pewnością wiesz, co kryje się pod hasłem „pies Pawłowa”. Rosyjski fizjolog Iwan Pawłow jako pierwszy przeprowadził eksperymenty nad warunkowaniem. Zaobserwował on, że u badanych psów na widok jedzenia cieknie ślina. Był to tzw. bodziec bezwarunkowy. Zaczął więc bezpośrednio przed podaniem pokarmu używać dzwonka, a z czasem wystarczyło, że dzwonek zadzwonił, a psy już się śliniły, mimo iż posiłek nie nadchodził. To właśnie Pawłow nazwał reakcją warunkową. Dokładnie w ten sam sposób ma działać gwizdek na psa, którego chcesz nauczyć natychmiastowego przywołania na sygnał dźwiękowy.

Gwizdek dla psa – jak używać?

Zacznijmy od tego, że pierwsze treningi z gwizdkiem powinny się odbywać w miejscu, które pies doskonale zna i nic go nie rozprasza. Dom będzie idealnym miejscem, ale pamiętaj, aby ograniczyć liczbę bodźców – schowaj zabawki dla psa i gryzaki oraz poproś domowników o wycofanie się z zasięgu wzroku czworonoga. Ważne, aby mocno skupić go na sobie. 

Ucząc psa reakcji na dźwięk gwizdka, musisz pracować z nim jak Ivan Pawłow ze swoimi zwierzętami. Naszykuj sobie zatem oprócz gwizdka dużo psich smakołyków. Przed wami proste i trudne zadanie jednocześnie. Stań przodem do psa, gwizdnij i od razu zrób krok w tył. Twoim celem jest, aby zwierzę zrobiło krok w twoim kierunku. Jeśli tak zareaguje, od razu daj mu smakołyk. Podczas jednej sesji zrób kilkadziesiąt takich powtórzeń. Sekwencja gwizd – reakcja to szybkie ćwiczenie, dlatego nawet tak duża liczba powtórek nie zajmie wam więcej niż kilka minut. Dla twojego pupila to będzie fantastyczna rozrywka, która nie tylko uczy go nowej umiejętności, ale również wzmacnia waszą więź.

Oczywiście w pierwszych próbach pies może nie wiedzieć, czego oczekujesz. Zachowaj spokój, zwierzę wyczuje Twoje nerwy czy frustrację, a przez to trudniej będzie Ci zmobilizować go do ćwiczeń. 

Przez pierwszych kilka dni ćwicz tylko pierwszy etap. Jeśli uznasz, że pies opanował go do perfekcji, rozpocznij zwiększanie dystansu, jednak bardzo powoli. Zamiast jednego kroku do tyłu zrób dwa i powtarzaj tę samą sekwencję aż do doskonałości. Gdy opanujecie przychodzenie na dźwięk gwizdka na dłuższą odległość w domu, możecie zacząć wprowadzać różne bodźce rozpraszające. Pamiętaj jednak, aby przy ćwiczeniach z bodźcami wrócić do minimalnej odległości i znów stopniowo ją zwiększać. 

Gwizdek dla psa – to warto zapamiętać 

Osoby, które prawidłowo wyszkoliły psa, aby wracał natychmiast po usłyszeniu dźwięku gwizdka, bardzo chwalą tę metodę przywołania awaryjnego. Teraz i Ty wiesz, jak krok po kroku pracować z czworonogiem. Warto jednak pamiętać o kilku ważnych zasadach i wdrożyć je w trakcie nauki.

Zauważ, że użycie gwizdka określane jest jako przywołanie awaryjne. Powinno być zatem stosowane wtedy, gdy faktycznie oczekujesz, że pies natychmiast znajdzie się obok Ciebie. Gdy jest blisko, bawi się lub tropi jakiś zapach podczas spaceru, wystarczy, że użyjesz klasycznej komendy „do mnie”. Jeśli nie ma takiej potrzeby, pozwól psu na właściwą, ale spokojną reakcję. 

Pamiętaj, że dźwięk gwizdka ma wywołać reakcję bez względu na okoliczności. Jeśli zatem w sytuacji dużego rozproszenia zwierzę nie zareaguje na dźwięk gwizdka, to znaczy, że nauka przywołania nie została zakończona. Konieczny będzie zatem powrót kilka kroków wstecz i powtórzenie szkolenia. 

Zauważyłeś zapewne, że ucząc psa reakcji warunkowej, w kolejnych krokach zwiększa się dystans lub poziom rozproszenia. Należy unikać łączenia tych dwóch elementów, bowiem może to wprowadzić chaos i pies nie będzie rozumiał, czego od niego oczekujesz. Co więcej, jeśli Twój pies nauczył się reagować bez dodatkowych bodźców na dużą odległość, etap szkolenia z rozproszeniami zacznij z powrotem przy bliskich odległościach. 

Ostatnią radą do zapamiętania jest moment kończenia sesji treningowych. I dotyczy to nie tylko przywoływania na gwizdek, ale również innych komend czy sztuczek. Chcąc jak najszybciej wyszkolić psa, zapominamy o tym, że ćwiczenia wymagające wysiłku umysłowego nie mogą jednorazowo trwać zbyt długo. Każdą sesję kończ w momencie, gdy pies wykonuje zadanie chętnie i zgodnie z oczekiwaniami. Jeśli widzisz, że danego dnia zwierzę nie ma ochoty na trening, nie zmuszaj go. Sfrustrowany pies straci cały zapał i trudniej będzie Ci go namówić na dalsze szkolenie. 

Gwizdanie na psa – jasna komunikacja

Odczytanie psiego języka to skomplikowana sprawa, jednak w drugą stronę działa to podobnie. Często dajesz swojemu pupilowi sprzeczne lub niejednoznaczne sygnały. Nauczenie psa bezwzględnego przybiegania na dźwięk gwizdka bardzo ułatwi wam codzienną współpracę podczas spacerów. Zwierzę usłyszy dźwięk nawet z oddali i zareaguje natychmiast, a ty nie musisz się martwić utratą kontroli nad sytuacją. To pozytywnie wpłynie na waszą relację i pogłębi więź opartą na wzajemnym zaufaniu. 

Źródła

1. pieknoumyslu.com.
2. P. Dennison, Pozytywne szkolenie psów dla żółtodziobów, Dom Wydawczy Rebis, Poznań, 2010, s. 60-63.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print