Ragdoll – charakter, wygląd i historia kota-szmacianej lalki

Maj przez wielu uważany jest za najpiękniejszy miesiąc w roku. To właśnie w maju możesz obserwować wiosnę w rozkwicie. Wszystko jest majestatyczne, wciąż zadziwiająco piękne i przyjemnie łagodne. Dokładnie tak jak… ragdoll, czyli kot-szmaciana lalka! Brzmi zaskakująco? Tylko na początku. Szybko zrozumiesz, skąd wzięło się to miano. Poznaj szczegółowe informacje o tej rasie!

Te cudowne koty, określane jako szmaciana lalka, zachwycają już na pierwszy rzut oka. Są piękne i pełne uroku. Ich duże oczy, mięciutkie futerko – wszystko to zachęca do głaskania. A dalej jest już tylko lepiej. Nazwa rasy doskonale oddaje ich stosunek do bycia głaskanym, noszonym na rękach i pieszczonym. Słowo „ragdoll” oznacza w końcu szmacianą lalkę.

Nazwa ta nie wzięła się przypadkowo. I wcale nie chodzi o podobieństwo fizyczne, lecz o pewną ich cechę charakterystyczną. Jaką? Skąd dokładnie wzięły się te koty? Jak daleko sięga ich historia? Jakie one właściwie są? Niedługo poznasz odpowiedzi na te i inne pytania. Dołącz do grona miłośników ragdolli.

Ragdoll – wzorzec rasy i przynależność do organizacji felinologicznych

Ragdoll został uznany wśród wielu najważniejszych organizacji felinologicznych. Między innymi przez FIFe (Federation Internationale Féline), która nadała mu własny wzorzec rasy. Jest zaklasyfikowany do I kategorii kotów perskich i egzotycznych, otrzymał własny kot EMS o oznaczeniu RAG.

Ragdolla zaakceptowały również inne organizacje felinologiczne, m.in.:

• CFA (The Cat Fanciers’ Association – Stowarzyszenie Miłośników Kotów),
• TICA (The International Cat Association – Międzynarodowe Stowarzyszenie Kotów),
• AACE ( American Association Of Cat Enthusiastic – Amerykańskie Stowarzyszenie Entuzjastów Kotów),
• ACFA ( Amerykańskie Stowarzyszenie Miłośników Kotów – American Cat Fanciers Association),
• ACF (Australijska Federacja Kotów – Australian Cat Federation Inc.).

Ragdoll – kot XX wieku. Historia rasy ragdoll

Sporo kocich ras wywodzi się z czasów Starożytnych. Kot ragdoll to zupełnie inny przypadek. Ta rasa zaistniała dopiero w latach 60. XX wieku. Jej „kreatorką” jest Ann Baker z Riverside w Kalifornii. To w jej hodowli kotów perskich narodził się pierwszy miot ragdolli.

Ann Baker poważnie podchodziła do kwestii ich hodowli. Założyła własną organizację – International Ragdoll Cat Association i niemalże natychmiast zastrzegła nazwę rasy. W 1975 roku grupa miłośników rasy ragdoll, pragnąc odciąć się od Ann Baker, postanowiła hodować ragdolle poza organizacją. Prawa do nazwy wygasły dopiero w 2005 roku. Od tego momentu mogą jej używać też stowarzyszenia, które nie są związane z IRCA. Rodzicami pierwszego miotu kotów, które zyskały miano ragdolli, są kotka Josephina, wyglądem zbliżona do kotów rasy angora i jej syn Daddy Warbucks.

Koty rasy ragdoll powstały z mieszanki kotów perskich, birmańskich i burmańskich. W Stanach Zjednoczonych pierwszy ragdoll został zarejestrowany w 1965 roku. W Wielkiej Brytanii miało to miejsce dopiero kilkanaście lat później, bo w 1983.

Nie tylko historia! Legendy i teorie niezupełnie poważne

Ann Baker była niezwykle barwną i dość niezwykłą osobą. Jej specyficzny charakter doprowadził w końcu do rozłamu wśród hodowców kotów ragdoll. Nazwa była zastrzeżona dla stowarzyszenia, któremu przewodziła Baker, stąd koty łudząco podobne do ragdolli, jednak znane jako ragamuffin. Jakie teorie i legendy rozpowszechniała Baker? Oto szczegółowe informacje!

Najbardziej znaną jest ta o kotce Josephine. Ta pierwsza matka ragdolli miała w ciąży przeżyć potrącenie przez samochód. Do życia miała pchać ją tylko siła woli, która kazała jej wydać na świat potomstwo. Dlatego koty tej rasy miały być większe od innych ras kotów o średniej wielkości. Przez wypadek miały nabrać niezwykłych cech. Tych fizycznych jak siła i większy rozmiar, który pozwolił im przetrwać, a także tych psychicznych.

To właśnie z powodu wypadku koty tej rasy miały być całkowicie odporne na ból, niezwykle odważne i pełne hartu ducha. Początkowo to wszystko odnosiło swój skutek marketingowy. Ragdolle zyskały popularność, a kociaki były warte fortunę. To dopiero początek historii rozpowszechnianych przez Baker!

Z biegiem czasu stawały się one coraz bardziej absurdalne! W pewnym momencie Baker zaczęła twierdzić, że w proces stworzenia ragdolli zamieszane było CIA, a nawet kosmici! Sam ragdoll miał być też mieszanką DNA kociego, ludzkiego i kosmicznego. To doprowadziło do rozłamu wśród hodowców, którzy zaczęli odwracać się od Ann Baker i jej hodowli.

Ragdoll – wygląd, który zwraca uwagę

Miłośnicy ragdolli bardzo cenią sobie wygląd tych kotów. Nie trzeba być też wielkim fanem rasy, by widzieć jej ogromny urok. Któż oprze się mruczkowi o pięknych niebieskich oczach? Chcesz wiedzieć więcej na temat tego, jak wygląda ragdoll? Poniżej znajdziesz jego opis.

Opis ogólny wyglądu kota ragdoll

Ragdoll to dość masywny kot z szeroką klatką piersiową. Głowa ragdolla jest średniej wielkości – szeroka, a czoło lekko zaokrąglone. Oczy są zaś owalne i szeroko rozstawione. Duże i zawsze w pięknym niebieskim kolorze. Uszy są szerokie u nasady, stopniowo zwężają się w spiczasty czubek. Ogon jest długi, gruby i majestatyczny, z kształtu nieco wygięty. Bardzo gęsto owłosiony, przy końcu się zwęża. Ragdolle to koty bardzo umięśnione i o szerokim, grubym kośćcu. Gdy już dorosną, ich barki są równie szerokie jak zad.

Ile waży ragdoll?

Masa ciała ragdolla (kocura) może sięgnąć od 6 kg do nawet 10 kg! Trzeba przyznać, że to całkiem duży kot. Samice są trochę lżejsze, ważą ok. od 4 do 6 kg, co i tak stanowi imponującą liczbę.

Ragdoll – rodzaj i kolory sierści

Futro ragdolli jest, bardzo miękkie i puszyste. Średniej długości, niezwykle jedwabiste i z niewielkim podszerstkiem.

Na szczególną uwagę zasługuje barwa tych pięknych kotów. Dlaczego? Jakiego koloru jest ragdoll? Jego umaszczenie było już od powstania rasy rzeczą mocno dyskusyjną. Poniekąd właśnie te różnice doprowadziły też do rozłamu wśród hodowców i pośrednio do powstania kotów rasy ragamuffin.

Jaki jednak jest wzorcowy ragdoll? Jego ubarwienie naprawdę jest pełne niespodzianek. Wszystkie ragdolle po urodzeniu są śnieżnobiałe. Dopiero po dziesięciu dniach od urodzenia zaczynają pojawiać mu się zaczątki jego właściwego umaszczenia. Swoją barwę końcową uzyskują dopiero w wieku dwóch-trzech lat. Wśród hodowców i stowarzyszeń felinologicznych nie ma zgody co do dozwolonego umaszczenia ragdolla.

Wszystkie stowarzyszenia przyjmują, że ragdolle mogą mieć umaszczenie point, które charakteryzuje się ciemniejszymi uszami, pyszczkiem, nogami i ogonem, reszta jest biała. Uznają też ubarwienie:

• niebieskie,
• kremowe,
• czekoladowe,
• liliowe,
• ciemnobrązowe.

Niektóre stowarzyszenia uznają też umaszczenie:

• cynamonowe,
• płowe,
• karmelowe,
• rude,
• szylkretowe,
• morelowe.

Jak więc można wywnioskować z powyższego opisu, sierść ragdolla może mieć niemal każdy możliwy kolor. Najczęściej jednak występuje w trzech wariantach umaszczenia. Możemy spotkać się z następującymi typami:

• ragdoll colourpoint – umaszczenie jest ciemniejsze na uszach, pysku, łapach i ogonie,
• seal mitted ragdoll – biały podbródek i pas rozciągający się przez całą długość brzucha, aż po nasadę ogona, a także białe „rękawiczki” i „skarpetki”,
• ragdoll bicolor – wyraźnie odznaczony, jasny trójkąt na pyszczku.

Na kolor sierści ragdolla wpływa też temperatura. Koty, które przebywają w chłodnych miejscach lub wychodzą zimą – ciemnieją, za to te, które spędzają czas w ciepłych, ogrzanych pomieszczeniach są jaśniejsze.

Pielęgnacja kota ragdoll

Pielęgnacja ragdolla na szczęście nie jest problematyczna. Musisz jednak pamiętać o systematycznym wyczesywaniu jego sierści. Jakie zabiegi pielęgnacyjne są jeszcze ważne? Podpowiadamy.

Pielęgnacja sierści ragdolla

Sierść ragdolla nie kołtuni się i nie filcuje. Wyjątkiem jest tu strefa za uszami, którą musisz regularnie i uważnie czesać. Ragdoll praktycznie nie gubi sierści ze względu na niewielką ilość podszerstka. Wystarczy, że wyczeszesz go porządnie raz w tygodniu. Możesz zrobić to przy pomocy grzebienia i szczotki dla kotów. Dzięki systematycznemu szczotkowaniu sierść kota będzie nie tylko lśniąca, w ten sposób pupil uniknie nagromadzenia kul włosowych w przewodzie pokarmowym.

A co z kąpielą?

Ragdoll nie potrzebuje częstych kąpieli – tak jak każdy kot myje się sam, wylizując swoje futerko. Kąpiel jest ostatecznością, jednak kiedy już do niej dojdzie, powinniśmy myć swojego mruczka w specjalnym szamponie (najlepiej takim, który jest przeznaczony dla kotów długowłosych). Po dokładnym namydleniu i spłukaniu ragdolla wodą trzeba go dokładnie wytrzeć ręcznikiem, a następnie wysuszyć suszarką ustawioną na niski podmuch powietrza.

Pielęgnacyjne zabiegi uzupełniające

Ragdoll narażony jest na choroby dziąseł i przyzębia. Z tego powodu musisz szczotkować jego zęby i dziąsła, by ograniczyć szanse namnażania się bakterii i wystąpienia choroby. Regularnie czyść też uszy swojego kota i przycinaj pazurki. Ragdolle z reguły mają słabe zdrowie i mogą być obciążone chorobami genetycznymi, dlatego nie zaniedbuj kontrolnych wizyt u lekarza weterynarii.

Karma dla ragdolla powinna być wysokiej jakości, z białkiem z najlepszej jakości mięsa. Koty te mają tendencje do chorób nerek, dlatego wybieraj karmy, które ich nie obciążą.

Dobre tu będą karmy bezzbożowe, karmy dedykowane ragdollom lub karmy o obniżonej zawartości wapnia czy fosforu – dwóch pierwiastków, które mocno obciążają nerki.

Ragdoll – charakter, usposobienie, temperament – pokochasz je!

Ragdolle to śliczne, zwracające uwagę koty. Jednak są kochane nie tylko ze względu na wygląd. Charakter jest tym, co naprawdę zachwyca i przyciąga ludzi. To właśnie on sprawia, że ragdoll jest kotem jedynym w swoim rodzaju. Chcesz poznać jego usposobienie? Poniżej znajdziesz pełny opis.

Ragdoll w stosunku do ludzi

To właśnie od zachowania ragdolla wzięła się nazwa rasy, która oznacza przecież szmacianą lalkę. Ragdoll jest kotem niezwykle flegmatycznym (lecz nie oznacza to, że nie lubi się bawić). Wzięty na ręce, rozluźnia się i relaksuje, wtedy staje się bezwładny, właśnie jak szmaciana laleczka. Daje się nosić i przytulać bez żadnych oporów. To kot o łagodnym charakterze. Ragdoll uwielbia zabawy z ludźmi i chętnie będzie towarzyszył im w codziennych czynnościach, co czyni go idealnym kotem domowym. Uważa się go za spokojnego i cierpliwego mruczka, dlatego będzie dobrze znosił towarzystwo dzieci, pod warunkiem że te potraktują go delikatnie. Charakter ma też bardzo przyjacielski i ufny. Z tego powodu nie powinniśmy go wypuszczać bez nadzoru. Będzie potrzebował chwili, by przyzwyczaić się do obecności odwiedzających nas gości.

Ragdoll w towarzystwie innych zwierząt

Ragdoll, ze względu na swój przyjacielski charakter, na pewno będzie chciał zawrzeć znajomość z innymi kotami przebywającymi w domu. Może zaprzyjaźnić się nawet z psami. Pamiętajmy, że bardzo ważna jest socjalizacja ragdolla, powinniśmy od małego zaznajamiać go z różnymi miejscami i zwierzętami, by w przyszłości nie miał problemów z nawiązaniem kontaktów.

Co ragdoll lubi robić najbardziej?

Ragdoll, w porównaniu do kotów innych ras, nie jest kotem skocznym (najwyżej może wskakiwać na parapety i blaty). Woli spacerować po podłodze. Nie ma też skłonności do drapania mebli, woli używać drapaków. Nie znaczy to jednak, że nie jest skory do zabawy. Właściwie o ragdollach mówi się, że to wieczne kociaki i ich zamiłowanie do zabawy nie mija wraz z wiekiem.

Wychowanie ragdolla

Ragdoll generalnie uważany jest za kota o zrównoważonym charakterze. Pamiętajmy jednak, że każdy osobnik jest inny. Musimy zapewnić swojemu mruczkowi dobre warunki, by dobrze mu się żyło w naszym towarzystwie oraz zadbać o jego prawidłowy rozwój. Opowiemy trochę na temat wychowania kota tej rasy.

Jakich warunków do życia potrzebuje ragdoll?

Ragdoll to rasa kota, która szybko dostosowuje się do warunków, w jakich przyjdzie jej żyć. Nadaje się do mieszkania w bloku i domu jednorodzinnym. Nie przejawia niszczycielskich zapędów. Warto zabezpieczyć okna i drzwi balkonowe specjalną siatką, która uniemożliwi mu ucieczkę. Możemy również wychodzić ze swoim kotem na spacery. Musimy go stopniowo przyzwyczajać i uczyć chodzenia na smyczy, ale pamiętajmy – nic na siłę. Ragdolle raczej źle znoszą samotność. Bardzo przywiązują się do swoich opiekunów i potrafią chodzić za nimi krok w krok, nie są jednak zbytnio natarczywe. Podczas naszej nieobecności warto zapewnić im towarzystwo, a także wystarczającą ilość rozrywki.

Akcesoria niezbędne dla ragdolla

Jak już wcześniej wspomnieliśmy, ragdoll stroni od wspinaczek na duże wysokości, nie potrzebuje, więc rozbudowanych, wysokich budek. Przyda mu się za to solidny drapak, który mógłby posłużyć na dłuższy czas, ponieważ przedstawiciele tej rasy osiągają duże rozmiary. Poza tym ragdoll potrzebuje naprawdę dużego legowiska, w którym mógłby się swobodnie rozciągnąć. W jego wychowaniu przydadzą się również zabawki interaktywne, wędki, piłeczki, nakręcane myszki, które pomogą pobudzić umysł i zaspokoić potrzebę ruchu.

Ragdoll – hodowla idealna

Koty ragdoll cieszą się dość dużą popularnością, są rasą często spotykaną w Polsce. Znalezienie hodowli nie jest więc trudne. Podpowiemy, co jest ważne podczas szukania tej właściwej.

Czy rodowód jest potrzebny rasowemu kotu?

Kotom rasowym zawsze wyrabia się rodowód. Dokument ten jest najlepszym dowodem na to, że dany ragdoll faktycznie jest ragdollem, czyli przynależy do określonej rasy. Rodowód zawiera informacje o kociaku oraz jego przodkach. Wszystko po to, żeby potwierdzić „czystość krwi” młodego kota. Dzięki temu mamy pewność, że wygląd i charakter konkretnego osobnika będzie pokrywał się z wytycznymi opisanymi we wzorcu.

Wszystko o dobrej hodowli ragdolli

Jak wiadomo, każda rasa kota ma określone cechy charakteru i wyglądu. Przed zakupem ragdolla powinniśmy bliżej przyjrzeć się jego wadom i zaletom, by stwierdzić, czy to faktycznie pupil dla nas. Jeśli mimo wszystko zdecydujemy się na jego nabycie, warto byśmy poszukali dobrego hodowcy. Przed zakupem konkretnego kociaka lepiej odwiedzić konkretną hodowlę, by sprawdzić, czy młode koty są trzymane w odpowiednich warunkach. Powinny być również odrobaczone i zaszczepione.

Hodowca chętnie odpowie na każde nasze pytanie i udzieli cennych wskazówek, odnoście żywienia i wychowania ragdolli.

Zdrowie ragdolla

Ragdoll rośnie dość wolno, dojrzałość płciową osiąga mniej więcej po ukończeniu 3-4 roku życia. To długowieczny mruczek, przeciętna długość życia kota tej (stosunkowo młodej) rasy wynosi ok. 12-15 lat. Może dożyć on nawet dwudziestu lat. Nie znaczy to jednak, że jest zdrowy i odporny, niestety. Ragdolle z reguły mają słabe zdrowie i mogą być obciążone chorobami genetycznymi, dlatego nie zaniedbuj kontrolnych wizyt u lekarza weterynarii.

Typowe choroby ragdolli

Szacuje się, że 45 procent puli genów ragdolli pochodzi od kotów Ann Baker. To bardzo niewielka pula genetyczna, która wymusza duży poziom inbredu (kojarzenie zwierząt blisko ze sobą spokrewnionych). A to z kolei oznacza, że koty te są podatne na choroby. Przez swoją skłonność do chorób każdy ragdoll przynajmniej raz w roku powinien przechodzić gruntowne badania, by była szansa wczesnego wykrycia ewentualnych problemów.

A oto, jakie choroby mogą grozić ragdollom:

• choroby
  • nerek,
  • układu moczowego,
  • przyzębia,
  • stawów,
• kardiomiopatia przerostowa.

W przypadku polskich ragdolli jest odrobinkę lepiej – ich raczej nie dotyczą choroby oczu, zwłaszcza takie, które prowadzą do zmętnienia rogówki. Odpowiada za nie australijski gen, który jest u nas praktycznie niespotykany.

Ragdoll – najważniejsze informacje o żywieniu

Ragdoll potrzebuje zbilansowanej diety, która dostarczy mu niezbędnych składników odżywczych. Ciekawi Cię, jak powinno wyglądać jego prawidłowe żywienie? Podpowiadamy!

Karma komercyjna a dieta BARF

Ragdolla możemy żywić na dwa różne sposoby – karmą komercyjną lub dietą BARF. Wybór jednej z nich jest bardzo ważny dla zdrowia naszego mruczka. Nie możemy doprowadzić do nadmiaru lub niedoboru poszczególnych składników odżywczych w diecie kota. Pełnoporcjowa karma komercyjna zawiera białko, tłuszcze, a także witaminy i minerały w odpowiedniej ilości. Dzieli się na suchą i mokrą – karma mokra korzystnie wpływa na prawidłowe funkcjonowanie nerek, dodatkowo jest smaczna, więc przypadnie do gustu nawet wybrednym pupilom. Sucha zaś jest wydajniejsza i bardziej sycąca.

Dieta BARF to inaczej biologicznie odpowiednie surowe jedzenie. Według założeń ten system odżywiania jest najbardziej zbliżony do żywienia dziko żyjących przodków kotów. BARF jest bardzo zdrowy – opiekun sam decyduje, jakie konkretnie składniki trafiają do kociej miski. By dieta ta była właściwie skomponowana, musimy wcześniej nieco poczytać lub zasięgnąć porady specjalisty (zwierzęcego dietetyka).

Żywienie kociaka i dorosłego kota rasy ragdoll

Ragdolle dorastają mniej więcej po ukończeniu 4 roku życia. Do prawidłowego wzrostu potrzebują składników odżywczych w odpowiednich ilościach. Kocięta mają duże zapotrzebowanie na energię. Na pewno w ich diecie nie może zabraknąć białka, jego dobrym źródłem jest mięso. Niemniej ważne są także tłuszcze, a zwłaszcza kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6, które m.in. korzystnie wpływają na stan sierści. Oprócz tego, w karmie dla kociąt rasy ragdoll znajdą się również cenne witaminy i składniki mineralne, np. wapń, który uważa się za główny budulec kości.

Metabolizm kotów z wiekiem zwalnia, a w związku z tym spada ich zapotrzebowanie na energię. Wtedy warto wybierać karmy dla kotów dorosłych, które zaspokoją potrzeby żywieniowe ragdolli.

Jak karmić ragdolla?

Warto podzielić dzienną dawkę pożywienia dla kota na kilka mniejszych porcji. Ragdoll powinien mieć stały dostęp do świeżej wody. Jego miska z jedzeniem musi być zawsze czysta, a jedzenie świeże. Karmę mokrą po wyjęciu z lodówki można lekko podgrzać, by była smaczniejsza, a suchą przechowywać w specjalnym pojemniku (dzięki temu nie zwietrzeje).

Karma dla ragdolla powinna być wysokiej jakości, z białkiem z najlepszej jakości mięsa. Koty te mają tendencje do chorób nerek, dlatego wybieraj karmy, które ich nie obciążą. Dobre tu będą karmy:

• bezzbożowe,
• dedykowane ragdollom,
• o obniżonej zawartości wapnia czy fosforu – dwóch pierwiastków, które mocno obciążają nerki.

Ragdoll – cena i koszty utrzymania

Cena za ragdolla zależy m.in. od prestiżu hodowli i wieku kota. Może on kosztować od 2000 do 4000 tysięcy złotych. Dodatkowo musimy liczyć się z kosztami związanymi z wyprawką. Poniżej krótko je podsumowaliśmy.

Koszty utrzymania w ujęciu miesięcznym

Ragdoll na co dzień z całą pewnością będzie potrzebował karmy. W jego szkoleniu pomocne mogą okazać się smaczki. W jego podstawowym wyposażeniu nie może zabraknąć także żwirku. To artykuły, które zużywają się szybko, dlatego na pewno trzeba będzie wymienić je w ciągu miesiąca. Wszystkie te produkty mogą kosztować od ok. 200 do 250 zł.

Koszty utrzymania w ujęciu rocznym i dwuletnim

W wyprawce ragdolla musi znaleźć się:

• miska x2 dla kota,
• legowisko dla kota,
• transporter dla kota,
• zabawki dla kota,
• smycz i szelki dla kota,
• obroża dla kota,
• szczotka dla kota,
• grzebień dla kota,
• szampon dla kota,
• obcinaczka do pazurów kota,
• preparaty do uszu i oczu kota,
• drapak dla kota.

Cena za te artykuły może nas wynieść od ok. 400 do 500 zł.

Dodatkowe wydatki związane z opieką nad ragdollem

W koszty związane z utrzymaniem ragdolla można wliczyć także usługi, np. wizyty u lekarza weterynarii lub konsultacje z kocim dietetykiem. W tym przypadku cena jest kwestią indywidualną.

Ragdoll – kto będzie z niego zadowolony?

Dla kogo będzie idealny kot rasy ragdoll? Charakter czyni z niego idealnego kota rodzinnego. Doskonale nada się dla rodzin z dziećmi. Nie przejawia skłonności do agresji, nie będzie syczał, prychał i atakował dziecka. Pozwoli za to się głaskać i przytulać. Czasem jest spokojny, a innym razem skory do zabaw. Przez to nada się na towarzysza osób w każdym wieku. Nie jesteście pewni, czy ragdoll to kot właśnie dla Was? Opisaliśmy szerzej jego usposobienie, a także kwestie związane z wychowaniem. Opowiedzieliśmy, jak go żywić i pielęgnować. Na koniec podsumowaliśmy koszty związane z nabyciem tego kota. Chcecie go mieć w swoim domu? Dzięki naszemu wpisowi już wiecie, czego potrzebuje i jak należycie się nim zająć.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print