Legwan zielony – wszystko, co musisz wiedzieć o hodowli

Egzotyczne gady zwracają na siebie uwagę – zwłaszcza jeśli są dużych rozmiarów i już na pierwszy rzut oka sprawiają, że nie można koło nich przejść obojętnie. Taki jest właśnie legwan zielony – nazywany bywa też zielonym smokiem, a to określenie doskonale oddaje majestatyczny wygląd tych stworzeń. Skąd pochodzą legwany, czym się charakteryzują i co jeszcze warto o nich wiedzieć? Dowiedz się!

Skąd pochodzi legwan zielony? 

Legwan zielony (Iguana iguana) to jaszczurka, której naturalnym środowiskiem jest Ameryka Południowa i Środkowa. Spotkać je można także na południu Meksyku. Preferują środowisko ciepłe i wilgotne, dlatego życie spędzają w tropikalnych lasach deszczowych. Dorosłe osobniki praktycznie nie schodzą na ziemię i preferują przebywanie w wyższych partiach drzew.

Jeśli już legwan zielony schodzi z drzewa to robi to prawdopodobnie w celach rozrodczych lub ucieka w ten sposób przed jakimś drapieżnikiem. Młodsze z legwanów żyją także pośród drzew, ale inaczej niż osobniki całkiem dorosłe – młode preferują przebywanie w niższych partiach drzew, prawdopodobnie jest to związane z kwestiami bezpieczeństwa.

Gdzie jeszcze można spotkać legwana zielonego? 

Legwan zielony to gad dość rozpowszechniony. W warunkach naturalnych można go spotkać także na południu Stanów Zjednoczonych – na Florydzie, w Teksasie czy na Hawajach. Jednak, choć żyją tam sobie w warunkach naturalnych, to nie są gatunkiem naturalnie tam występującym.

Na tym terenie legwany zielone występują sztucznie – zostały przywiezione przez ludzi i wypuszczone lub same uciekły na wolność. Dostosowały się też do warunków życia w nowym środowisku i zaadaptowały jako nowy, przywieziony gatunek.

Hodowla w warunkach domowych 

Poza środowiskiem naturalnym, a także tym, do którego legwanom udało się przystosować, ten gatunek jaszczurki można spotkać praktycznie na całym świecie. A wszystko to zasługa hodowców tych zwierząt. Hodowla legwana nie należy jednak do najprostszych zadań i choć możesz się z nią spotkać także w Polsce, nie jest z reguły polecana niedoświadczonym hodowcom. Dużo osób może rozważać zakup legwana zielonego, głównie przez to, że wygląda on naprawdę imponująco, dlatego za jego pomocą można bardzo łatwo zaimponować otoczeniu.

Należy jednak przede wszystkim rozważyć, czy ma się odpowiednie warunki do hodowli tego egzotycznego gada. Przede wszystkim rozmiary, do których może dorosnąć legwan sprawiają, że zwierzę to potrzebuje bardzo dużo miejsca. Także koszty jego utrzymania należą do jednych z wyższych. Te zwierzęta mają bardzo charakterystyczne potrzeby bytowe – zarówno te żywieniowe, jak i środowiskowe.

Wysoka jest też suma, którą kosztuje legwan zielony. Cena może sięgnąć nawet kilku tysięcy złotych. Żeby hodować legwana, potrzeba nie tylko sporo miejsca i nakładów finansowych – potrzeba też odpowiedniej wiedzy. Zwłaszcza, że – biorąc pod uwagę rozmiary, które jest w stanie osiągnąć legwan domowy – nieoswojony i hodowany w niewłaściwy sposób może okazać się agresywny i niebezpieczny dla ludzi.

Legwan zielony – wygląd 

Nazwa tego zwierzęcia może być myląca – legwan zielony bowiem wcale nie musi być zielony. Ten gad może pochwalić się naprawdę dużą gamą kolorystyczną – legwany zielone mogą wystąpić w kolorze zielonym, oczywiście, ale też niebieskim, pomarańczowym, różowym i czarnym. Na grzbiecie legwana znajdują się kolce, za pomocą których zwierzę broni się i atakuje w razie potrzeby. U samców kolce są grubsze i większe niż w przypadku samic. Na podgardlu ma fałd skórny – także za jego pomocą legwan się broni i odstrasza agresorów, samce używają go też do wabienia samic w okresie rozrodczym. Fałd skóry pomaga im też w termoregulacji.

Legwany zielone to też jedyne jaszczurki, które mają na głowie umieszczone trzecie oko. Nie widzą za jego pomocą – a przynajmniej nie w normalnym znaczeniu tego słowa, bo nie dostrzegają nim obrazów. Udaje im się jednak dostrzegać za jego pomocą zmiany w natężeniu światła, co ostrzega ich przed atakiem drapieżników, które mogą zaatakować z powietrza. Na uwagę zasługują też rozmiary legwanów – 30 cm – taki rozmiar osiąga już nawet bardzo młody legwan zielony. Hodowla w warunkach domowych najczęściej rozpoczyna się właśnie od osobników tej wielkości. Jaszczurka jednak nie zatrzymuje się na tej wielkości i dorosnąć może nawet do dwóch metrów, choć najczęściej te osobniki dorastają do około 150 centymetrów.

Cechą charakterystyczną legwanów zielonych jest też ich bardzo gruby, silny i długi ogon, który potrafi stanowić większość ich rozmiaru.

Styl życia legwana 

Legwany zielone to zwierzęta, które wiodą samotniczy tryb życia i są bardzo terytorialne. Łączą się w pary tylko na czas godów. Samce legwanów nie tolerują też innych samców na swoim terytorium i jeśli takiego wyczują, będą próbowały go odstraszyć lub z nim walczyć. W grupach jednak żyją młode osobniki legwanów – to zwiększa ich szanse na przeżycie. Legwany zaraz po wykluciu są od razu samodzielne. Przychodzą na świat w porze deszczowej, bo właśnie wtedy mają najlepszy dostęp do pożywienia.

Niezwykłe zdolności 

Legwany zielone słyną jako doskonali pływacy. Niewiele osób zdaje sobie z tego sprawę, ale te gady są w stanie wstrzymać oddech pod wodą nawet na czterdzieści minut. Bardzo rzadko jednak schodzą ze swoich drzew, a im legwan starszy, tym stopniowo zajmuje wyższe partie danego drzewa. Jeśli już jednak zmuszone są zejść na ziemię, poruszają się tam powoli, na charakterystycznie ugiętych nogach i ciągną przy tym brzuch przy ziemi.

Wykonują też przy tym charakterystyczne ruchy ogonem. Nie są jednak wcale powolne – wystraszone i zmuszone do ucieczki prostują się i poruszają się bardzo szybko. Młode osobniki są w stanie w chwili zagrożenia odrzucić swój ogon, który w późniejszym okresie życia zostanie zregenerowany.

Legwan zielony – podsumowanie 

Legwany zielone to egzotyczne i imponujące jaszczurki. W hodowli domowej spotykane są na całym świecie, ich środowiskiem naturalnym są lasy deszczowe i tropikalne Ameryki Południowej i Środkowej. Legwany nie są łatwe w hodowli – potrzebują sporo miejsca i możliwości zaspokojenia ich bardzo specyficznych potrzeb, dlatego nie są polecane amatorom. Na wolności żyją głównie na drzewach i rzadko je opuszczają, choć potrafią też doskonale pływać i mogą poruszać się po ziemi bardzo szybko, jeśli muszą.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print