Berneński pies pasterski w moim domu – czy berneńczyk to pies dla mnie?

Berneński pies pasterski (inaczej berneńczyk) dosłownie wypracował sobie miejsce u boku człowieka wykonując na jego rzecz wiele różnych zadań. Wszechstronność berneńczyków jest imponująca, i chociaż nie ma już potrzeby, by pracowały tak jak kiedyś, nadal są cenione przez ludzi. Co takiego robiły berneńskie psy pasterskie w przeszłości? Co mogą zrobić dla nas dziś? I co my powinniśmy robić dla nich? Odpowiadamy na te i inne pytania. Zachęcamy też do dzielenia się zdjęciami i historiami Waszych berneńczyków w komentarzach. Miłej lektury!

Berneński pies pasterski – najważniejsze informacje

Berneńczyk, czyli popularny włochacz w rozmiarze XXL to pies w typie szwajcarskich psów pasterskich. Zgodnie z klasyfikacją FCI, należą do grupy 2 (pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła) sekcji 3 (szwajcarskie psy górskie i do bydła). Wyglądem i z nazwy przypomina bernardyna, przy czym są to różne rasy. Są popularne z powodu swojego przyjaznego charakteru i skuteczności w stróżowaniu. Co jeszcze warto wiedzieć o berneńczykach? Odpowiemy na pytania takie, jak:

• Jakie są zalety i wady berneńskich psów pasterskich?
• Jak wyglądają te psy?
• Jaki charakter mają berneńczyki?
• Jak zachowują się dobrze wychowane psy?
• Jak wychowywać i szkolić berneńczyka?
• Ile żyje berneński pies pasterski i jak długo rośnie?

Inne organizacje kynologiczne

Berneńskiego psa pasterskiego zaakceptowały inne organizacje kynologiczne. Wzorzec nadała mu:

• American Kennel Club (AKC) – psy pracujące;
• Australian National Kennel Council (ANKC) – grupa 6 psy użytkowe;
• World Kennel Union (WKU) – psy pasterskie;
• Kennel Club in the United Kingdom (KC-UK) – psy pracujące;
• Canadian Kennel Club (CKC) – psy pracujące;
• United Kennel Club (UKC) – psy stróżujące.

Historia i pochodzenie berneńskich psów pasterskich

Berneński pies pasterski zawdzięcza swoją nazwę kantonowi berneńskiemu, skąd pochodzi rasa. Jego przodkami były szwajcarskie psy wiejskie, które zaczęto starannie selekcjonować. Dzięki temu wzmocniono cechy, dzięki którym berneńczyki były tak skuteczne w swoich pracach. Jakie to były cechy? Przede wszystkim, była to masywna budowa ciała, zapewniająca dużą siłę psa i bezpieczeństwo gospodarstwa. Taki olbrzym na podwórku z pewnością nie zachęcał intruzów do pojawienia się na jego terenie. Inne zwierzęta również bały się naruszać jego przestrzeń.

Jakie prace oprócz stróżowania wykonywał berneńczyk?

Jako pies olbrzymi, posiadający mocne kończyny, mógł pomagać człowiekowi w transporcie. Berneński pies pasterski był wykorzystywany jako pies pociągowy przez serowarów. W podróży zapewniał człowiekowi bezpieczeństwo i pomagał w transportowaniu dóbr. Jak sama nazwa wskazuje, berneńczyk miał za zadanie przeganiać i pilnować stada w górzystym terenie.

Dziś te włochate olbrzymy są chętnie przyjmowane przez ludzi do swoich domów jako psy do towarzystwa. Ich charakter sprawia, że właściwie wychowane i wyszkolone psy mogą wnieść wiele radości do życia dzieci, z którymi potrafią stworzyć bardzo silną więź. Czujność i opanowanie berneńczyków nie straciły na sile i nadal chętnie korzysta się z ich zdolności do stróżowania.

Berneński pies pasterski – wygląd

Berneńczyki to potężne psy – sam ich wygląd zniechęca intruza do wtargnięcia na posesję. Poza tym, dzięki grubej sierści, świetnie nadają się do pracy na zewnątrz przy zaganianiu owiec. Jeśli chcesz wiedzieć więcej na temat ich unikalnych cech wyglądu, zapraszamy do lektury.

Ogólny opis wyglądu berneńczyka

Berneński pies pasterski uchodzi za silnego psa, co najlepiej oddaje jego majestatyczna sylwetka. To postawne i dobrze zbudowane zwierzę. Głowa i kończyny mają mocną budowę, ogon jest długi i mocno owłosiony, a cała sylwetka harmonijnie zbudowana. Trójkątne, lekko zaokrąglone uszy średniej wielkości są wysoko osadzone.

Berneński pies pasterski – waga i wielkość

Berneński pies pasterski ze względu na swoje gabaryty jest zaliczany do psów olbrzymich. Waga dorosłych berneńczyków to 40-60 kg, zależnie od płci. W zależności od niej różni się też wzrost tych psów. Dorosłe psy osiągają wysokość 64-70 cm, suki zaś 58-66 cm.

Rodzaje i kolory umaszczenia

Sierść berneńczyków jest długa, gęsta, miękka i delikatnie pofalowana. Podstawowym kolorem sierści jest czarny. Znaczenia w kolorze brązowo-czerwonym występują na policzkach, wszystkich łapach, klatce piersiowej i nad oczami. Białe znaczenia możemy zauważyć na głowie, łapach, czubku ogona i podgardlu.

Ile żyją berneńskie psy pasterskie?

Długość życia berneńczyków niestety jest ich wadą. Ile żyją berneńskie psy pasterskie? Niestety, stosunkowo krótko, maksymalnie jest to 10 lat. Co gorsza, przeciętna długość życia jest jeszcze niższa, ponieważ berneńczyki często cierpią na choroby nowotworowe. Przyjmując do swojego domu szczeniaka należy mieć na uwadze, że za kilka lat może wymagać wiele troski, czasu i nakładów finansowych na leczenie.

Jak długo rośnie berneński pies pasterski?

Dorastanie berneńczyka, podobnie jak ludzi można rozpatrywać jako fizyczne i mentalne. Dojrzałość fizyczną pies osiąga, gdy zakończy się proces wzrostu ciała, obejmujący przede wszystkim szkielet i mięśnie. Im większa jest docelowa masa psa, tym więcej pochłania kalorii i innych składników odżywczych. Wydłuża się również czas jego trwania. W przypadku olbrzymich psów jest to nawet 24 miesiące!

Oczywiście, cały ten okres jest dzielony na mniejsze etapy. Dorastanie miesięcznego szczeniaka przebiega inaczej niż półrocznego psa. Na każdym z tych etapów zapotrzebowanie na poszczególne składniki odżywcze się zmienia, co trzeba mieć na uwadze planując żywienie swojego pupila.

O dojrzałości mentalnej można mówić wtedy, gdy pies nie posiada już szczenięcych nawyków. Jego zachowanie wynika wtedy wyłączenie z tego, czego się nauczył (lub nie). Dojrzewanie mentalne trwa dłużej niż fizyczne, dlatego dla dorosłego psa również trzeba mieć trochę cierpliwości. Nawet jeśli na co dzień zachowuje się jak należy, może dać się ponieść chwilowej radości, podobnej do tej szczenięcej.

Berneński pies pasterski – pielęgnacja

Berneński pies pasterski jest psem, o którego należy dbać wyjątkowo skrupulatnie, by jego sierść była czysta i lśniąca. Podpowiemy, na co zwrócić uwagę przy pielęgnacji tej rasy.

Czesanie i kąpiel berneńczyka

Przede wszystkim długa i gęsta sierść berneńskiego psa pasterskiego wymaga regularnego czesania. Najlepiej jest, gdy odbywa się to codziennie. Sugerujemy wyposażyć się w narzędzia specjalnie przeznaczone do tego celu. Najlepiej sprawdzi się tu szczotka włosiana lub druciana, która zapobiega tworzeniu się trudnych do rozplątania kołtunów.

To rasa sporych rozmiarów, dlatego jej umycie może być nieco kłopotliwe. Na szczęście nie ma potrzeby codziennego kąpania berneńczyka. Można użyć szamponu dla psów długowłosych, ponieważ najlepiej zadbają o szatę berneńskiego psa pasterskiego. Jego gęsta sierść schnie dość długo, więc warto wysuszyć ją ręcznikami i suszarką.

O jakich zabiegach pielęgnacyjnych warto pamiętać?

Trzeba raz na jakiś czas sprawdzać czystość uszu. Berneńczyki mają opadnięte uszy, które się nie wentylują. Może być to przyczyną infekcji, dlatego należy dokładnie je osuszać po kontakcie z wodą i usuwać nadmiar woskowiny. Warto zaglądać czasem w oczy i kiedy zaczną ropieć, trzeba przemyć je preparatami przeznaczonymi do tego celu.

Charakter – jakiego zachowania berneńczyka możemy się spodziewać?

Charakter dzisiejszych berneńczyków nie różni się od nastawienia, jakie miały te psy w czasach, gdy na co dzień pracowały z człowiekiem ramię w ramię. Jeśli chcesz poznać wyjątkowy charakter tych pracowitych psów pasterskich, zapraszamy do przeczytania wpisu.

Berneński pies pasterski wobec najbliższych

Gdy berneński pies pasterski zadomowi się na jakimś terytorium, uaktywnia się jego silny instynkt stróżowania. Co ciekawe, berneńczyk nie jest psem hałaśliwym – zaalarmuje opiekuna, jednak nie będzie szczekał bez końca. Skupi się za to na obserwowaniu zagrożenia i utrzymaniu gotowości do ewentualnej reakcji na zachowanie intruza. To opanowanie doskonale sprawdza się w kontaktach berneńczyka z dziećmi.

Dobrze wychowany berneński pies pasterski lubi dzieci, chętnie się z nimi bawi i instynktownie stara się ich pilnować. Można powiedzieć, że czuje się za nie odpowiedzialny, jak jego przodkowie za stado. Na wszelki wypadek doradzamy, by zabawie najmłodszych pociech z berneńczykiem towarzyszyła osoba dorosła. Ostatecznie jest to olbrzymi pies, więc lepiej, by zabawa nie stała się zbyt intensywna.

Berneński pies pasterski w stosunku do obcych

Obecnie jako najważniejsze zalety berneńczyka wymienia się lojalność i inteligencję. W połączeniu z imponującą budową ciała, te cechy czynią go bardzo dobrym stróżem. Nie ufa obcym, zdaje się na swojego opiekuna, dlatego bardzo trudno go “przekupić”. To ogromna zaleta, ponieważ przyjmowanie czegokolwiek przez psa od obcych ludzi jest bardzo niepożądane. Chodzi tu nie tylko o skrajne przypadki podawania w żywności szkodliwych substancji ale przede wszystkim spożywanie jedynie ustalonych przez opiekuna posiłków.

Berneński pies pasterski – wychowanie

Berneński pies pasterski ma łagodny charakter, dlatego może zostać pierwszym psem, o ile opiekun jest osobą odpowiedzialną i zrównoważoną. By w domu był spokojnym i dobrze ułożonym psem, musimy zadbać o jego odpowiednie wychowanie – podpowiemy, jak to zrobić.

Gdzie berneński pies pasterski może mieszkać?

Berneński pies pasterski czuje się dobrze blisko swojego opiekuna, więc życie w bloku nie będzie sprawiało mu większych trudności, jednak nie może być zbyt małe. Jeśli mieszkamy na większym piętrze dobrze, by blok był wyposażony w windę, ponieważ częste wchodzenie po schodach może przyczynić się do jego problemów ze stawami. Berneńczykowi trzeba zapewnić dużo przestrzeni, zatem najlepiej będzie mu się mieszkało w domu z ogrodem.

Legowisko dla dużego berneńczyka

Berneński pies pasterski może żyć na dworze, ale potrzebuje częstego kontaktu z członkami rodziny. Dlatego musimy zapewnić mu wygodną budę, która chroni przed upałami lub deszczem. Możemy zdecydować się także na zakup legowiska, dla berneńczyka najlepsze będzie takie w rozmiarze XL. Przed wyborem tego właściwego warto zmierzyć psa, by mieć pewność, że wielkość legowiska będzie dla niego odpowiednia.

O czym warto pamiętać przy wychowaniu berneńskiego psa pasterskiego?

Jak w przypadku wszystkich psów rasowych, socjalizacja i wychowanie berneńczyków powinny zacząć się w wieku szczenięcym, jeszcze w hodowli. Większość sukcesu w jego wychowaniu zapewni wspólne spędzanie czasu. Dobrze traktowany (nie mylić z rozpieszczony) pies chętnie zostanie towarzyszem na dobre i na złe. Wystarczy jasno pokazywać psu, które zachowania cenimy, a które nam się nie podobają.

Berneński pies pasterski – szkolenie

Berneńczyk to pies inteligentny i pracowity. Szybko się uczy, zatem warto to wykorzystać i od małego wpajać mu podstawowe zasady posłuszeństwa. Chętnie opowiemy trochę więcej o szkoleniu tych olbrzymich psów.

Co jest ważne w szkoleniu berneńczyka?

Typowe szkolenie w przypadku berneńskich psów pasterskich raczej odpada. Ze względu na swoje gabaryty, berneńczyki wolą spokojne spacery od intensywnych szaleństw. Mocno osadzony instynkt terytorialny i przywiązanie do opiekuna sprawiają, że można próbować wyprowadzania berneńczyka bez smyczy. Nie powinien uciekać ani sprawiać innych problemów. Trzeba przy tym pamiętać, że nie wszędzie można pozwolić psu na tyle swobody. Szczególnie w dużych miastach może to być niebezpieczne. Może się też skończyć karą od służb porządkowych.

Berneński pies pasterski a sport?

Olbrzymia jak na psa masa ciała berneńczyka sprawia, że jego układ kostny jest mocno obciążony. Z tego powodu nie nadaje się do psich sportów przeznaczonych dla mniejszych psów. Trzeba więc dobierać formy aktywności do możliwości psiaka. W czasie intensywnego wzrostu (junior), berneńczyk nie powinien być angażowany do przesadnej aktywności. W tym czasie wykształca się jego szkielet. Na tym etapie życia, ten pies powinien zużywać energię na wzmacnianie kości i stawów oraz nabieranie masy mięśniowej.

Jak długo rośnie berneński pies pasterski?

Dorastanie berneńczyka, podobnie jak ludzi można rozpatrywać jako fizyczne i mentalne. Dojrzałość fizyczną pies osiąga, gdy zakończy się proces wzrostu ciała, obejmujący przede wszystkim szkielet i mięśnie. Im większa jest docelowa masa psa, tym więcej pochłania kalorii i innych składników odżywczych. Wydłuża się również czas jego trwania. W przypadku olbrzymich psów jest to nawet 24 miesiące!

Oczywiście, cały ten okres jest dzielony na mniejsze etapy. Dorastanie miesięcznego szczeniaka przebiega inaczej niż półrocznego psa. Na każdym z tych etapów zapotrzebowanie na poszczególne składniki odżywcze się zmienia, co trzeba mieć na uwadze planując żywienie swojego pupila.Oczywiście, cały ten okres jest dzielony na mniejsze etapy. Dorastanie miesięcznego szczeniaka przebiega inaczej niż półrocznego psa. Na każdym z tych etapów zapotrzebowanie na poszczególne składniki odżywcze się zmienia, co trzeba mieć na uwadze planując żywienie swojego pupila.

O dojrzałości mentalnej można mówić wtedy, gdy pies nie posiada już szczenięcych nawyków. Jego zachowanie wynika wtedy wyłączenie z tego, czego się nauczył (lub nie). Dojrzewanie mentalne trwa dłużej niż fizyczne, dlatego dla dorosłego psa również trzeba mieć trochę cierpliwości. Nawet jeśli na co dzień zachowuje się jak należy, może dać się ponieść chwilowej radości, podobnej do tej szczenięcej.

Berneński pies pasterski – szczeniak z hodowli czy z adopcji?

Jeśli chcesz mieć gwarancję, że Twój berneńczyk jest w pełni zgodny ze wzorcem, właściwie zsocjalizowany i przebadany, koniecznie wybierz profesjonalną hodowlę. W innym przypadku, co najwyżej będzie taka szansa. Oczywiście, może wydarzyć się tak, że ktoś odsprzeda taniej rasowe szczenięta, ponieważ sam ma rasową suczkę i jednorazowo pojawił się u niego miot. Jeśli jest to odpowiedzialna osoba, zadba o to, by dopilnować wszystkich niezbędnych kwestii. Uważajmy jednak na tych “hodowców” którzy regularnie oferują sprzedaż szczeniąt w “wyjątkowo niskiej cenie”. Nasza rada jest taka – jeśli nie stać Cię na rasowego psa z hodowli, przygarnij psa ze schroniska. Jest wiele psów, które nie mogą się doczekać, aż będą mogły okazać swoją miłość. Nie wspieraj ludzi widzących w psach czysty biznes, wesprzyj zwierzę, które tego potrzebuje.

Żywienie berneńskich psów pasterskich

Berneński pies pasterski to łakomczuch, któremu starannie należy wydzielać jedzenie, by nie doprowadzić do jego otyłości. Nie ma specjalnych wymagań żywieniowych, jednak w komponowaniu diety berneńczyka trzeba pamiętać o kilku kwestiach, o których opowiemy poniżej.

Różne sposoby żywienia berneńskiego psa pasterskiego

Najważniejsze w żywieniu berneńskiego psa pasterskiego jest dostarczanie mu wartościowych, zbilansowanych pokarmów. Wybór metody żywienia, która byłaby najlepsza dla naszego berneńskiego psa pasterskiego zależy od nas. Dwiema najpopularniejszymi jest serwowanie psu gotowej karmy lub surowego mięsa (dieta BARF). To, co i w jaki sposób podajemy pupilowi jest kwestią indywidualną. Karmy komercyjne z dobrym składem to świetny wybór, jeśli zależy nam na dostarczeniu zwierzęciu składników odżywczych w odpowiednich proporcjach. Ich podawanie jest szybkie i proste – można zapełnić brzuch psiego łakomczucha i jednocześnie zaoszczędzić sporo czasu.

Drugą opcją jest dieta BARF – polega na serwowaniu zwierzęciu surowego mięsa razem z kośćmi i podrobami, a także owocami i warzywami. Podobnie jak w przypadku innych psów, nie ma przeciwwskazań do samodzielnego przygotowywania posiłków dla berneńczyków. Trzeba przy tym pamiętać, że bez odpowiedniej wiedzy trudno jest przygotować właściwie zbilansowane pożywienie. Szczególnie w przypadku psa, który ma naturalną skłonność do problemów trawiennych.

Jak karmić berneńczyka?

Jako pies kwalifikowany do grupy olbrzymich, berneński pies pasterski ma bardzo duże zapotrzebowanie na składniki odżywcze. Jednocześnie, ma większą niż inne rasy skłonność do skrętów żołądka. Oznacza to, że pożywienie dla berneńczyka nie tylko musi zaspokajać jego ponadprzeciętne zapotrzebowanie energetyczne. Oprócz tego musi być dawkowane mniejszymi porcjami, które pies łatwiej strawi!

Czy berneński pies pasterski to pies dla mnie?

Jeśli poszukujesz psa o spokojnym charakterze a jednocześnie chcesz, by budził respekt swoim wyglądem, to berneńczyk może okazać się dla Ciebie idealnym wyborem. Może, ponieważ jego wygląd i nastawienie do świata to nie jedyne kwestie, które trzeba wziąć pod uwagę. Niezależnie skąd pochodzi pies, czy jest to szczeniak ze schroniska czy dorosły pies z adopcji, trzeba zapewnić mu właściwe warunki do życia.

Berneński pies pasterski jest klasyfikowany jako rasa olbrzymia. Jeśli mieszkasz w bloku i nie dysponujesz dużą ilością miejsca zastanów się, czy zmieścisz jeszcze tak dużego psa, jego legowisko i inne niezbędne rzeczy. Kolejną kwestią jest to, na którym piętrze mieszkasz i czy w Twoim bloku jest winda. Poruszanie po schodach obciąża szkielet berneńczyka, co po dłuższym czasie na pewno odbije się na jego zdrowiu. Samodzielne noszenie takiego olbrzyma to wyzwanie, z którym niewiele osób sobie poradzi. O ile ktokolwiek zdecyduje się robić to kilka razy dziennie.

Zdecydowanie bardziej nadaje się do domu z ogrodem, gdzie w każdej chwili może poruszać się wedle własnego uznania. Największym jednak problemem jest skłonność berneńczyka do zapadania na trudne lub niemożliwe do wyleczenia przypadłości. Chociaż nie trzeba przyjmować tego jako pewnik, to trzeba brać pod uwagę. Przede wszystkim, należy upewnić się, że w razie potrzeby będzie można zafundować psu właściwe leczenie. Trzymamy kciuki, by Wasze berneńczyki cieszyły się doskonałym zdrowiem przez długie lata!

Podsumowanie

Berneński pies pasterski jest zwierzakiem, któremu warto przyjrzeć się bliżej. Mimo ogromnych rozmiarów wygląda sympatycznie i tak samo się zachowuje. Bardzo dobrze sprawdza się jako towarzysz człowieka i stróż jego domu. Lubi dzieci, nie ma problemu z innymi zwierzętami. Dobrze traktowany przez wszystkich w rodzinie, okaże swoją miłość każdemu domownikowi. Preferuje spokojniejsze formy aktywności fizycznej. Berneńczyk nie lubi schodów, poruszanie się po nich źle wpływa na jego zdrowie. Żyje stosunkowo krótko, jest narażony na choroby, głównie dysplazję stawów biodrowych, skręt żołądka i nowotwory. Jest mocno przywiązany do ziemi na której żyje i opiekuna z którym spędza czas. Berneński pies pasterski jest dosyć cichy, nie szczeka bez powodu ani nadmiernie. To ogromna zaleta, zwłaszcza dla osób, które nie lubią hałaśliwych psów. Nie jest też porywczy, nie daje się sprowokować innym zwierzętom, zwłaszcza, gdy są mniejsze.

Sprawdź również:

• ranking psów ratowniczych.
• ranking psów dla dzieci i rodziny.
• ranking psów dla osób początkujących.
• ranking najposłuszniejszych ras psów.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print