Kot birmański – poznaj jego charakter i wymagania. Opis rasy

Kot birmański nie jest rasą popularną w Polsce. Warto to zmienić – to naprawdę piękne stworzenia o interesującej historii, która obrosła w wiele fascynujących legend. Niektórzy uważają wręcz, że zarówno pod względem wyglądu, jak i charakteru to kot absolutnie idealny. W Birmie jest nawet uważany za świętego. Poznaj bliżej tę tajemniczą i niesamowitą rasę!

Historia świętego kota z Birmy

Koty birmańskie, czy raczej Święte Koty z Birmy – bo tak brzmi oficjalna nazwa rasy – rzeczywiście pochodzą z tamtych terenów. I faktycznie w swojej ojczyźnie były, i nadal są, uważane za zwierzęta święte. Zgodnie z tradycją koty te zamieszkiwały świątynie, w których były bardzo mile widziane.

Choć mieszkały tam z czysto praktycznych i bardzo prozaicznych powodów – chroniły świątynie przed atakiem gryzoni, były więc strażnikami świątynnych zapasów i dbały o to, by jedzenie mnichów nie padło łupem myszy, szczurów czy innych szkodników. Już samym tym zapracowały sobie na ogromną wdzięczność i stały się wiernymi i uroczymi towarzyszami mnichów – były z nimi w każdej sytuacji, a świątynia była ich prawdziwym domem.

Jednak koty te zwracały uwagę nie tylko swoimi zdolnościami łowieckimi – w oczy rzucał się również ich niesamowity wygląd. To właśnie do niego odnoszą się liczne legendy, które narosły wokół kotów birmańskich.

Legenda

Jedna z legend opowiada o białych kotach, które towarzyszyły mnichom w świątyni Bogini Tsun Kyan-Kse. Bogini słynęła przede wszystkim ze swoich cudownych oczu w kolorze najpiękniejszych szafirów. Według tej legendy w ciała kotów miały wcielać się dusze zmarłych mnichów, które robiły sobie w ten sposób swoisty przystanek na swojej wiecznej drodze i po przeżyciu życia świątynnego kota, ponownie zyskiwały ludzkie ciało.

Zgodnie z legendą również najwyższy w hierarchii kapłan tej świątyni – Mun-ha – miał swoją białą kotkę o żółtych oczach o imieniu Sinh. Niestety, nie nacieszyli się oni długim, spokojnym i bogobojnym życiem płynącym zgodnie z wolą swojej bogini. Na świątynię napadli bandyci, którzy zabili najwyższego kapłana, poległo też mnóstwo innych mnichów, którzy stanęli w obronie świętego miejsca. Zrozpaczona kotka wskoczyła na ciało swojego martwego opiekuna i przytuliła się do niego. Wtedy zdarzył się prawdziwy cud – nogi kota pociemniały. Jedynie łapki, które bezpośrednio dotykały świętego ciała poległego kapłana pozostały białe jak śnieg. Żółte oczy kotki przybrały barwę szafirową – na podobieństwo i chwałę Bogini. Następnego dnia wszystkie koty w świątyni miały wyglądać właśnie w ten sposób.  

Kot birmański po raz pierwszy przybył do Europy właśnie z Birmy – para kotów podróżowała statkiem do Francji w 1919 roku. Niestety, trudy podróży okazały się zbyt duże dla samca, który nie przeżył. Samica natomiast we Francji pojawiła się już w ciąży. Rasę po raz pierwszy na wystawie zaprezentowano w 1925 roku – pokazano wtedy właśnie córkę tej pierwszej pary.

Podczas II wojny światowej prawie cała populacja kotów birmańskich wyginęła. Na szczęście udało się odtworzyć rasę, która została oficjalnie uznana w 1966 w Anglii, a rok później także w Stanach Zjednoczonych. 

Kot birmański w Polsce

W Polsce nie jest to rasa popularna i szeroko rozpoznawalna, choć istnieje kilka hodowli, w których można nabyć kociaki birmańskie. Ile kosztuje kot birmański? Cena zależy tak naprawdę od kota. Wymagania rasy są niesamowicie restrykcyjne – z dalszej hodowli i pokazów może zostać wykluczony np. kot z niesymetrycznymi białymi znaczeniami na łapkach, dlatego cena jest bardzo różna. 

Kota birmańskiego, który nie nadaje się do pokazów, możesz kupić już za około dwa tysiące złotych, jednak jeśli kociak idealnie pasuje do wzorca i nadaje się na wystawy, cena może być naprawdę bardzo wysoka. W dodatku jeśli rodzi się właśnie taki kot birmański, hodowla może nie być zbyt chętna do sprzedaży go – w końcu chodzi o idealny, pokazowy egzemplarz.

Jak wygląda kot birmański?

To smukłe, choć niepozbawione umięśnienia koty o dość krótkich, ale bardzo mocnych łapkach. Ich ogon jest gruby, bujny i mocno owłosiony. Uwagę zwracają też oczy – duże, prawie całkowicie okrągłe, a przy tym zawsze w kolorze ciemnoniebieskim. Inna barwa oczu dyskwalifikuje te koty i nie pozwala im brać udziału w wystawach.

Koty te słyną przede wszystkim ze swojej sierści – restrykcje dotyczące jej ubarwienia są naprawdę bardzo surowe. Ich futro jest półdługie, jedwabiste w dotyku i o niewielkim podszerstku – dzięki temu futro się nie filcuje i jest bardzo miłe w dotyku.

Występuje umaszczenie typu colorpoint – na uszach i części twarzowej, gdzie tworzy charakterystyczną maskę. Znaczenia obecne są też na kończynach i ogonie. Na tylnych łapach muszą pojawić się charakterystyczne ostrogi, a na przednich białe rękawiczki – muszą być one symetryczne względem siebie. Oznaczenia mogą mieć maść szylkretową, rudą, kremową, niebieską, czekoladową, ciemnobrązową, liliową, pręgowaną i szylkretową pręgowaną. Reszta okrywy włosowej jest jasna.

Czy kot birmański to zdrowa rasa?

Ogólnie birmański to raczej zdrowa rasa. Wynika to z tego, że w toku celowej hodowli doszło do jej wzmocnienia i poszerzenia puli genetycznej. Był to zabieg celowy i konieczny do uratowania rasy, ponieważ w pewnym momencie chów wsobny stał się poważnym problemem w jej przypadku. Rasę tę wyniszczyła też niemal kompletnie druga wojna światowa, a przy jej odbudowywaniu korzystano również z kotów o innym pochodzeniu.

Dobrze traktowany birmański kot, który ma zdrową, dobrze zbilansowaną dietę i wolny jest od wszelkiego rodzaju obciążeń genetycznych, z powodzeniem może przeżyć nawet kilkanaście lat, należy więc do ras raczej długowiecznych. Nie znaczy to jednak, że koty te są całkowicie wolne od widma jakichkolwiek chorób.

Statystycznie najczęściej koty te cierpią z powodu chorób serca – w tym kardiomiopatii, którą dotknięte może być aż dziesięć procent przedstawicieli tej rasy.

Przeczytaj także: Rosyjski niebieski kot – jaki ma charakter? 

Prawidłowa pielęgnacja kota birmańskiego

Pielęgnacja kota birmańskiego nie należy do najbardziej skomplikowanych. Jego niesamowita sierść nie kołtuni się i nie mechaci. Należy ją wyczesywać kilka razy w tygodniu, by zachowała swój piękny wygląd. W okresie linienia warto robić to codziennie, by szybciej pozbyć się martwego włosia.

Pamiętaj, że koty te praktycznie pozbawione są podszerstka, a ich okrywa włosowa jest raczej delikatna. Oznacza to, że nie zapewnia im zbyt dobrej ochrony przed zimnem. Koty te nie lubią niskich temperatur i należy je przed nimi chronić.

Ważne jest to, by regularnie kontrolować stan oczu zwierząt tej rasy – birmański ma krótkie kanaliki łzowe, dlatego trzeba na nie uważać, pomogą Ci w tym produkty do pielęgnacji oczu. Pilnuj też higieny jego uszu i dbaj o pazurki – w razie potrzeby je przycinaj.

Żywienie kota birmańskiego nie jest szczególnie trudne – jak każdy kot jest naturalnym mięsożercą, dlatego w swojej diecie potrzebuje przede wszystkim mięsa. Dostarczysz mu je dzięki wysokomięsnym karmom komercyjnym dobrej jakości. Jeśli chcesz, możesz przygotowywać swojemu kotu posiłki samodzielnie, jednak komponowanie jadłospisu dla kotów w tej sposób jest dość trudnym zadaniem. Jeśli masz wątpliwości, zgłoś się po pomoc do lekarza weterynarii.

Kot birmański – charakter, temperament, usposobienie

Kot birmański nazywany bywa kotem idealnym. Wszystko przez jego niesamowite usposobienie. To koty jednocześnie bardzo spokojne, ale i bardzo wesołe. Są aktywne, ale zrównoważone, chętne do zabawy i ciekawskie, ale równocześnie opanowane i rozważne.

Są też bardzo łagodne i cierpliwe, a przy tym silnie przywiązują się do człowieka i nie lubią samotności – źle czują się pozostawione same sobie przez dłuższy czas. Z drugiej strony jednak nie bywają nachalne. Część osobników może być bardziej nieufna, ale z czasem i one otwierają się na człowieka.

To koty bardzo gadatliwe – potrafią komunikować się z człowiekiem za pomocą głosu. Zagadywane potrafią odpowiadać, same też pierwsze chętnie wychodzą z inicjatywą tej swoistej „rozmowy”, gdy chcą coś zakomunikować – chęć zabawy, pieszczot, jedzenia czy po prostu zwrócić na siebie uwagę.

Są ciekawskie i chętnie będą buszować po mieszkaniu, ale z natury są raczej domatorami i nie przepadają za wychodzeniem na zewnątrz. Z tego powodu świetnie odnajdą się w mieszkaniu. Można też uczyć je sztuczek – należy jednak pamiętać, że źle reagują na podniesiony, ostry głos. Dużo lepsze efekty osiągnie się poprzez delikatne zachęcanie i nagradzanie.

Z kim kot birmański będzie najszczęśliwszy?

Birmański kot potrzebuje przede wszystkim towarzystwa człowieka – nie decyduj się na niego, jeśli szukasz kota niezależnego, któremu przez długie godziny wystarczy tylko własne towarzystwo. To zwierzaki, które bardzo chętnie i szybko przywiązują się do ludzi.

Są bardzo łagodne i cierpliwe, dlatego mogą towarzyszyć dzieciom. Ważne jest jednak, żeby nauczyć małego człowieka, jak należy odpowiednio postępować z kotem, by nie zrobił mu on żadnej krzywdy – zwłaszcza że koty te z reguły nie mają nic przeciwko byciu noszonym na rękach, ale jeśli cokolwiek będzie im sprawiać ból, są w stanie się obronić.

Mogą mieszkać w domu, w którym są inne zwierzęta, ale najlepiej czują się wśród przedstawicieli swojej własnej rasy. Z innymi kotami czy psami są jednak w stanie się dogadać.

Mogą na co dzień mieszkać nawet w bardzo małym mieszkaniu – mała przestrzeń nie jest dla nich problemem, pod warunkiem, że mają zapewnioną aktywność i rozrywkę w ciągu dnia.

Kot birmański – podsumowanie

Kot birmański w swojej ojczyźnie uważany jest za świętego. Krąży wokół niego mnóstwo legend, które jego świętą otoczkę wyjaśniają na różne sposoby. Według jednej z nich w ciała tych kotów wstępują dusze zmarłych mnichów.

To koty, które nie są zbyt znane w Polsce, choć nie oznacza to, że nie ma możliwości zakupienia takiego kociaka w żadnej z polskich hodowli. Ich cena waha się w zależności od indywidualnych cech konkretnego zwierzaka. Druga wojna światowa prawie zupełnie wyniszczyła tę rasę, na szczęście udało się ją odbudować, a także wzmocnić.

Teraz to koty raczej zdrowe i długowieczne, choć zdarzają się wśród nich choroby genetyczne – zwłaszcza kardiomiopatia. Dbanie o nie nie jest szczególnie wymagające, trzeba je czesać kilka razy w tygodniu i dbać o ich oczy. Potrzebują także wysokiej jakości, mięsnej karmy.

Koty te mają bardzo charakterystyczne umaszczenie, w tym specjalne ostrogi na tylnych łapach i białe rękawiczki na przednich. Już nawet mała nierówność czy nieco krzywe zakończenie może doprowadzić do tego, że kot nie będzie mógł brać udziału w wystawach, dlatego idealne, wzorcowe egzemplarze są bardzo rzadkie.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print