Krew w kale kota – co jest przyczyną i jak pomóc zwierzakowi?

Co, jeśli zauważymy domieszki krwi w kale kota lub pojawi się biegunka podbarwiona krwią? Czy krew w kupie kota to powód do niepokoju i od razu musimy udać się z kotem do lekarza weterynarii? Jakie przyczyny mogą powodować pojawienie się krwi w kale? Na te pytania postaram się odpowiedzieć w poniższym artykule.

Trochę definicji

W przypadku domieszek krwi w kale musimy rozróżnić stolce smoliste (melaena) od stolców krwawych (hematochezja). Stolce smoliste charakteryzują się ciemnym/czarnym zabarwieniem, spowodowanym domieszką denaturowanej krwi. Hematochezja oznacza obecność w kale świeżej (czerwonej) krwi na skutek krwawień z tylnego odcinka przewodu pokarmowego lub silnych krwotoków z wyższych odcinków.

W przypadku stolców smolistych denaturowana krew w kale u kota może pochodzić również spoza przewodu pokarmowego. W przypadku krwawienia z nosa, krwawego kaszlu, krwotoków płucnych, dochodzić może do połykania krwi, a następnie wydalania jej w postaci stolców smolistych. Źródła krwawień z przewodu pokarmowego mogą znajdować się w jamie ustnej, gardle, przełyku, żołądku, jelicie cienkim i grubym.

Hematochezja zazwyczaj jest pochodzenia jelitowego, a źródło krwawienia może znajdować się w okrężnicy, prostnicy lub odbycie.

Krew w kale kota – przyczyny

1. Wszelkie zapalenia jelit, w tym IBD. Nieswoiste zapalenie jelit (ang. inflammatory bowel disease, IBD) – to grupa przewlekłych chorób zapalnych przewodu pokarmowego, głównie jelita grubego lub cienkiego. IBD możemy podzielić na eozynofilowe, limfocytarno-plazmocytarne
2. Nietolerancje/alergie pokarmowe, nagła zmiana karmy, przejedzenie, zła jakość karmy, zepsuty pokarm
3. Obecność pasożytów, w tym obleńców (glisty, włosogłówki, tęgoryjce), tasiemców (Taenia, Diphyllobothrium Dipylidium), pierwotniaków (Giardia, rzęsistki, kokcydia)
4. Zapalenia na tle zakaźnym wywołane przez bakterie: Salmonella, Campylobacter, Yersinia, Clostridium, enetropatogenne E. coli
5. Zapalenia na tle zakaźnym wywołane przez wirusy: koronawirusy, FeLV, FIV, reowirusy, astrowirusy
6. Niedrożności – wgłobienie jelit, obecność ciała obcego
7. Choroby metaboliczne – choroby nerek, wątroby, zapalenie trzustki
8. Choroby wewnątrzwydzielnicze – cukrzyca, nadczynność tarczycy
9. Toksyny – leki, toksyny (metale ciężkie, rośliny)
10. Nowotwory – chłoniak, gruczolakorak, mięśniak/mięśniakomięsak gładkokomórkowy, guz komórek tucznych.

Jak widzimy, kał z krwią u kota może mieć bardzo różne przyczyny. Jeśli zauważymy skrzepy krwi, czy świeżą krew w stolcu kota, oznacza to, że problem dotyczy raczej końcowego odcinka przewodu pokarmowego. Jeśli kał ma barwę czarną, może to oznaczać także obecność krwi, ale już nadtrawionej, co wskazywałoby na problem w początkowych odcinkach układu pokarmowego czy oddechowego.

Musimy pamiętać, że ciemny kał może pojawić się także z powodu obecności innych barwników i niekoniecznie oznacza strawioną krew. Kał może zabarwiać się na czarno po spożyciu węgla leczniczego, preparatów z żelazem czy innych leków. Kał z domieszką koloru-czerwonego może pojawić się po spożyciu buraków.

Kot: krew w kale – profilaktyka

Czy można jakoś uchronić swojego kota przed wyżej wymienionymi przypadłościami?

Po pierwsze pamiętaj o odpowiednim żywieniu swojego kota. Karmę należy dobrać odpowiednio do wieku, aktywności fizycznej i ewentualnych schorzeń swojego pupila. Trzeba mieć na uwadze, że czasami bardzo dobrej jakości karma może szkodzić naszemu pupilowi, ze względu na nietolerancje czy alergie pokarmowe. Jeśli Twój kot ma tendencję do zaparć, pamiętaj, aby wybrać karmę z większą ilością błonnika lub można dodać go do zwykłej karmy. Dbaj także o odpowiednie nawodnienie swojego pupila. Spróbuj zachęcić swojego kota do wypijania większej ilości wody poprzez zakup np. specjalnej fontanny. Możesz także ograniczyć ilość suchej karmy na rzecz karmy mokrej.

Po drugie regularnie odrobaczaj. Czasami krew w kalekota może pojawić się w wyniku obecności pasożytów wewnętrznych. Niestety pasożyty wewnętrzne są powszechne w naszym środowisku. U kotów często występują pasożyty należące do pierwotniaków (np. lamblie, kokcydia), robaków obłych (np. glista kocia) oraz płaskich (tasiemce). Pasożyty wewnętrzne najczęściej występują u młodych kotów (kociaki mogą zarazić się jeszcze w łonie matki lub ssąc mleko od zarażonej matki). W późniejszym wieku istnieje niebezpieczeństwo zarażania się kotów za pośrednictwem form inwazyjnych znajdujących się w glebie (jaja glist, włosogłówki, tęgoryjców). Stadia larwalne pasożytów mogą znajdować się w surowym mięsie (cysty toksoplazm, głównie w wieprzowinie) lub w tkankach drobnych zwierząt (gryzoni, ptaków) będących łupem kotów (larwy glist, cysty toksoplazm).

Jeśli Twój kot jest wychodzący, odrobaczaj go regularnie co 3 miesiące. Jeśli masz kota niewychodzącego – co 6 miesięcy. Standardowe leki odrobaczające nie zadziałają jednak na lamblie. Pasożyt ten może dawać takie objawy jak krwiste biegunki. Jeśli zauważysz takie objawy u swojego kota, zbierz kał z 3 dni do pojemniczka i zanieś do gabinetu weterynaryjnego. Specjalne badanie, które można wykonać na miejscu, pozwoli potwierdzić diagnozę. Leczenie lamblii jest dość skomplikowane i długotrwałe, wymaga dużo cierpliwości i stałego kontaktu z prowadzącym lekarzem weterynarii.

Schemat odrobaczania opracowany na podstawie zaleceń ESCCAP (Europejska Rada ds. Pasożytów Zwierząt Towarzyszących) 2019.

• Kocięta – od 3 tygodnia życia co 2 tygodnie do momentu odsadzenia (fenbendazol, flubendazol, pyrantel). Następnie co miesiąc do 6 miesiąca życia za pomocą wyżej wymienionych preparatów, emodepsydu lub milbemycyny, moksydektyny, selamektyny.
• Kotki ciężarne – za pomocą emodepsydu lub selamektyny pod koniec ciąży.
• Kotki karmiące – fenbendazol, febantel, flubendazol, pyrantel, emodepsyd, mlibemycyna, moksydektyna, selamektyna – jednokrotne podanie preparatu podczas okresu karmienia mlekiem jednocześnie z pierwszym odrobaczaniem kociąt.
• Koty dorosłe z niewiadomego źródła – dwukrotne odrobaczenie wyżej wymienionymi preparatami w odstępie 2 tygodniowym, potem po miesiącu.
• Następnie regularne odrobaczenie dorosłych kotów (dobrze uprzednio odrobaczonych) wychodzących co 3 miesiące, niewychodzących co 6 miesięcy.

Po trzecie – pamiętaj, że koty myjąc się, mają tendencję do połykania dużej ilość włosów, które mogą zalegać w przewodzie pokarmowym. Zalegające włosy mogą utrudniać defekację, potrafią także zbić się w większe agregaty, tworząc kule włosowe. Regularnie szczotkuj swojego kota- dzięki temu nie będzie on połykał aż tak dużej ilości włosów. Posadź dla swojego kota specjalną trawę, do której będzie miał codzienny dostęp lub podawaj kotu specjalne pasty odkłaczające – wystarczy 1 raz w tygodniu. Wszystko to usprawni działanie przewodu pokarmowego Twojego kota.

Po czwarte regularnie odwiedzaj lekarza weterynarii. Pamiętaj o regularnych wizytach w gabinecie weterynaryjnym, szczepieniach, kontrolnych badaniach moczu i krwi. Podstawowe badania krwi wykonuj u swojego pupila regularnie od 6-7 roku życia. Nawet podczas zwykłego szczepienia lekarz weterynarii zbada Twojego kota i w razie wątpliwości zleci dodatkowe badania.

Pamiętaj, żeby informować lekarza o każdym zaobserwowanym przez Ciebie odstępstwie od normy. Jeśli masz jakieś pytania odnośnie zdrowia swojego kota, to także nie bój się ich zadawać. Pamiętaj, że zawsze im wcześniej wychwycimy rozwijająca się chorobę, tym większe i szybsze szanse na powrót do zdrowia.

Krew w kale kota – podsumowanie

Decydując się na adopcję kota, stajemy się za niego odpowiedzialni. Codziennie zwracamy uwagę czy nasz pupil dobrze się czuje, czy jest zrelaksowany, czy chętnie się bawi, czy wymiotuje, czy nie ma biegunki, czy chętnie zjada swoją porcję jedzenia.

Jedną z oznak zdrowia naszego kota jest regularne wypróżnianie i „zdrowo” wyglądający kał. Jeśli kał jest prawidłowo uformowany, nie jest zbyt twardy ani zbyt rzadki, nie ma domieszek śluzu i krwi, ma swoisty zapach (nie przyjemny, ale też nie cuchnący) to znaczy, że przewód pokarmowy naszego kota działa bez zarzutu. Kot wypróżnia się z krwią? Jeśli zaobserwujesz krew w kale kota, skontaktuj się z lekarzem weterynarii.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print