Pies sznaucer – figlarz i wesołek. Najważniejsze informacje o rasie

Sznaucery miniaturowe to psy, które prezentują się niezwykle dostojnie. W dużej mierze odpowiada za to ich piękna i charakterystyczna broda. W oczy rzuca się też inteligentne spojrzenie żywych, błyszczących oczu. Wesołe i figlarne sznaucery miniaturowe obecnie cieszą się dość sporą popularnością. Poznaj je bliżej – są naprawdę urocze i radosne! Czy wiesz, skąd wzięła się rasa sznaucera miniaturowego? Jak wygląda ich pielęgnacja? Czy są szczególnie wymagające? Dowiedz się, jakie są psy rasy sznaucer!

Równie inteligentny, co uparty pies sznaucer jest doskonałym towarzyszem spacerów. Niech Cię nie zwiedzie jego miniaturowe ciało. Drzemie w nich prawdziwie aktywny i nawet nieco zadziorny duch. To pies, którego trudno jest zmęczyć. Aktywność to jego drugie imię! Razem z nim będziesz spędzać na zewnątrz mnóstwo czasu. Oto szczegółowe informacje!

Pies sznaucer – historia. Poznaj początki rasy

Historia sznaucera miniaturowego związana jest z terenem Niemiec i Szwajcarii. Te sympatyczne brodacze, nazywane przecież często brodaczami monachijskimi, swój początek biorą z wiejskich psów, które powszechnie występowały w tamtych rejonach.

Początkowo nie można było mówić o hodowli celowej. Ludzie po prostu potrzebowali czujnych psów gospodarskich. Te najmniejsze z wiejskich psów wykorzystywanych do pracy w tamtym okresie z biegiem lat przekształciły się w sznaucery miniaturowe. Ich pierwotną rolą była walka z gryzoniami i ostrzeganie przed niebezpieczeństwem. Wizerunki tych psów możesz zaobserwować na obrazach holenderskich malarzy już z XVII i XVIII wieku.

Skąd wzięła się nazwa „sznaucer”? Dwie tezy

Nadal nie była to jednak celowa hodowla sznaucerów miniaturowych. Na tę musiały jeszcze poczekać. Istnieją dwie tezy na temat pochodzenia słowa „sznaucer”. Pierwsza z nich zakłada, że termin „sznaucer” w odniesieniu do tych psów pojawił się w 1842 roku. Użył go Jeremias Gotthelf, szwajcarski pisarz i pastor. Określenie pochodzi z niemieckiego „die Schnauze” i oznacza brodę lub pysk. Jest jasnym nawiązaniem do charakterystycznej głowy i pięknej brody tych psów.

Druga natomiast mówi o roku 1879. Wtedy zwycięzcą międzynarodowej wystawy psów, która odbywała się w Hanowerze, został pinczer szorstkowłosy o imieniu Schnauzer, co też miało być odniesieniem do jego pyska i brody. Zwycięzca tej wystawy miał zapoczątkować zmianę nazewnictwa.

Pierwsza hodowla sznaucerów

Za celową hodowlę po raz pierwszy zabrał się Josef Berta, znany kynolog. Rozpoczął hodowlę w momencie, gdy affenpinczery (małpie pinczery) i sznaucery miniaturowe były uznawane za jedną rasę. Nie przepadał jednak za affenpinczerami i dążył do powstania rasy, która będzie pozbawiona ich karłowatych cech.

Nie wyeliminował małpich pinczerów, ale właśnie wtedy po raz pierwszy celowo powstała rasa psa sznaucer. Pierwszy miniaturowy sznaucer w Polsce pojawiły się w latach 60. XX wieku. Niezależnie od siebie sprowadzili je Elżbieta Chwalibóg i Władysław Kłodziński.

Sznaucer miniaturowy – wygląd sympatycznego brodacza

Sznaucery miniaturowe bywają też nazywane brodaczami monachijskimi. Nie bez przyczyny! Tym, co zwraca uwagę w pierwszej kolejności jest piękna, długa broda sznaucerów.

Co jeszcze ich charakteryzuje? Sierść jest twarda, szorstka i gęsta. Na kufie zawsze jest charakterystyczna broda – długa i twarda. Okrywa włosowa nie może być ani falista, ani nastroszona. Nad oczami krzaczaste brwi. W odróżnieniu od okrywy włosowej, podszerstek jest bardzo miękki. Dozwolonymi i uznawanymi przez hodowców maściami są: czarna, pieprz i sól, wszelkie odcienie szarości z czarną maską, czarno-srebrna lub biała.

W kłębie miniaturowy sznaucer osiąga około  30-35 cm i może ważyć od 5 do 8 kg. Sylwetka jest kwadratowa i elegancka, a ogon gruby u nasady sierpowaty lub szablasty. Głowa jest mocna i długa. Nie może być kulista – wszelkie objawy karłowatości u sznaucerów są uznawane za wady. Głowa jest też duża – to aż połowa długości grzbietu, dlatego zawsze zwraca tak dużą uwagę już na pierwszy rzut oka. Długość życia tego psa to około 12-15 lat.

Pielęgnacja sznaucera – czy jest bardzo trudna?

Tak sierść, jak i długa broda sznaucerów, zwracają uwagę. Żeby jednak były w dobrym stanie i zachwycały wszystkich swoją urodą, potrzebują odpowiedniej pielęgnacji. Bez niej sierść może się skołtunić, a skórę psa zaczną nękać problemy zdrowotne.

Jakiej pielęgnacji wymaga sznaucer? Pies musi być regularnie szczotkowany. Co najmniej dwa-trzy razy w tygodniu. Sierść sznaucera jest dwuwarstwowa. Składa się z gęstego, miękkiego podszerstka i szorstkiej okrywy włosowej. Musisz rozczesywać kołtuny i czyścić sierść z zanieczyszczeń, które mogą zaplątać się w nią podczas spacerów. Z kołtunami poradzisz sobie najłatwiej dzięki specjalnym preparatom do rozczesywania. Do czesania sznaucerów najlepiej nadaje się grzebień o metalowych, podwójnych zębach i szczotka pudlówka.

Szczególną uwagę podczas zabiegów pielęgnacyjnych musisz zwracać na brodę, grzywkę, krzaczaste brwi i włosy na łapach. Pies wymaga też regularnego trymowania 3-4 razy w roku. Musisz też pilnować, by w uszach sznaucera nie rosły włosy, a jeśli się pojawią – należy je usunąć, by chronić psie uszy przed problemami zdrowotnymi. Uszy należy też regularnie czyścić, a z zębów ściągać kamień nazębny.

Zdrowie sznaucera – sprawdź, na co musisz uważać

Wiesz już jak wygląda pielęgnacja sznaucera, a co ze zdrowiem? Czy to bardzo chorowity pies? Sznaucer miniaturowy na szczęście nie jest psem wątłego zdrowia. Jest długowieczny i może dożyć nawet 15 lat. Jest odporny na warunki atmosferyczne.

Zimą nie musi nosić ubranek do ochrony przed niską temperaturą. Raczej nie przepadają za deszczem. Sznaucery cieszą się dobrym zdrowiem i nie są pod tym względem kłopotliwe. Jednak niektóre z linii genetycznych sznaucerów miniaturowych obciążone są kataraktą i postępującym zanikiem siatkówki. Czasami w sznaucerach miniaturowych obecne są tendencje do tworzenia się kamieni w pęcherzu moczowym.

Niewłaściwe żywienie i zła pielęgnacja może doprowadzić do pojawienia się problemów skórnych, ale tych łatwo unikniesz – po prostu nie zaniedbuj pielęgnacji Twojego psa i zadbaj o to, by w misce miał smaczną, pożywną karmę.

Sznaucer miniaturowy – charakter, usposobienie, temperament

Sznaucer miniaturowy słynie jako doskonały pies rodzinny. Nie lubi zostawiać sam i nie powinieneś się na niego decydować, jeśli nie możesz zapewnić mu wystarczającego towarzystwa. Bardzo mocno przywiązują się do swoich opiekunów, co oznacza akceptację. Zdarza się, że wybierają sobie swego ulubieńca i bardzo ostentacyjnie okazują mu swoje uczucia. Sprawdzą się jako towarzysze starszych dzieci.

Mniejsze dzieci mogą nie być dla niego odpowiednim towarzystwem, bo te psy nie lubią niedelikatnego traktowania i są na tym punkcie bardzo wrażliwe, jak większość małych ras psów. Instynkt myśliwski może mu kazać gonić koty, a bardzo silna terytorialność samców może sprowadzać się do zadziornego zachowania względem innych psich samców. Jest też doskonałym i bardzo czujnym stróżem. Czasami może być nawet nieco zbyt czujny i nadmiernie szczekać, co może wymagać korekty.

Jaki jeszcze jest sznaucer miniaturowy?

Charakter ma pogodny i zrównoważony, nie przejawia tendencji do agresji. Jest bardzo żywy i wesoły. Zawsze będzie gotów się bawić, a im dłuższy spacer, tym dla niego lepiej. To niewielki piesek, ale bardzo trudno go zmęczyć. Jest zawsze gotowy do figli i zabawy. Radosny i aktywny, będzie wspaniałym towarzyszem dla ludzi aktywnych.

Sznaucer jest również bystry i inteligentny, bardzo szybko się uczy. Choć jeśli planujesz trenować ze swoim sznaucerem, musisz wykazać się sporą inwencją. To psy bardzo uparte i jeśli się znudzą ćwiczeniami, nie będą chciały ich powtarzać.

Dla kogo sznaucer miniaturowy będzie idealny?

Sznaucer miniaturowy to psiak niezwykle żywy i aktywny. Jest też z natury bardzo odporny na niekorzystne warunki atmosferyczne. Oznacza to tyle, że dla sznaucera miniaturowego nie ma złej pory na spacer. Każda pora jest dokładnie tak samo dobra. Nie zadowolisz też sznaucera krótkimi wypadami. Jego energia musi znaleźć ujście w długich spacerach.

Jeśli nie możesz sobie na to pozwolić, sznaucer nie będzie zadowolony. Jest psem niezwykle inteligentnym i łatwo się uczy. Cechuje się jednak sporą dozą upartości, dlatego postępując z nim należy uzbroić się w cierpliwość. Przy sznaucerze miniaturowym musisz też uważać na jego instynkt myśliwski i nie puszczać go bez nadzoru.

To pies, który szybko i głęboko się przywiązuje, dlatego nie nadaje się dla osób, które często i na długo wychodzą z domu. Pies sznaucer potrafi zająć się sam sobą, jednak potrzebuje towarzystwa ludzi. Pozbawiony nadzoru i nie nauczony ciszy może bardzo hałasować. Dogada się ze starszymi dziećmi i będzie względem nich przyjacielski. Jeśli jednak masz w domu kota – mogą nie dojść razem do porozumienia.

Sznaucer miniaturowy – ostatnie spojrzenie

Sznaucer miniaturowy to rasa, która swe początki bierze z Niemiec i Szwajcarii. Niegdyś były hodowane bardzo przypadkowo, zależnie od potrzeb i chęci poszczególnych hodowców. Wywodzą się od wiejskich psów stajennych, które tępiły gryzonie i strzegły dobytku. Celowa hodowla tych psów. Największe z psów zmieniły się potem w sznaucery olbrzymie, mniejsze w sznaucery średnie, a najmniejsze w sznaucery miniaturowe.

Sama nazwa wywodzi się od niemieckiego „die schnauze”, które przyjęło się na polskim gruncie właśnie w formie sznaucer. Charakter tych psów jest bardzo zrównoważony. Sznaucery nie są agresywne, choć są bardzo terytorialne i mogą zazdrośnie strzec swoich włości. Są też bardzo inteligentne, szybko i łatwo się uczą. Nie lubią samotności, więc choć są bardzo odporne na warunki atmosferyczne, nie nadają się do życia w budzie. Potrzebują bliskości swojego właściciela. Czasami potrzebują treningu posłuszeństwa, by nadmiernie nie szczekać na wszystko dookoła.

Trzeba też pamiętać o długich spacerach i aktywnych zabawach. Nadają się dla dzieci, choć raczej tych starszych, które już doskonale wiedzą, jak należy obchodzić się z psami. Młodsze niekoniecznie mogą dojść z nimi do porozumienia.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print