Pies dalmatyńczyk (wyżeł dalmatyński) – poznaj informacje o rasie w czarne kropki

Dalmatyńczyki, lub inaczej wyżły dalmatyńskie, towarzyszyły ludziom już wieki temu – zawsze zwracały uwagę swoim bardzo charakterystycznym wyglądem. Biały pies w czarne cętki towarzyszył ludziom na polowaniach, biegał za powozami i robił za żywy sygnał dźwiękowy wozów strażackich. Prawdziwą sławę i popularność tej rasie przyniósł jednak kasowy film wytwórni Disney – 101 dalmatyńczyków. Do tej pory większość osób kojarzy te psy z tą sympatyczną animacją. Jaki jest pies dalmatyńczyk? Skąd się wziął? Czy dbałość o jego zdrowie i odpowiednia pielęgnacja to trudne zadania? Przeczytaj i poznaj bliżej te wspaniałe psy! Przedstawiamy najważniejsze informacje o rasie.

Wzorzec rasy dalmatyńczyk i różne organizacje kynologiczne

Dalmatyńczyk to pies znany i lubiany w wielu miejscach na świecie. Wzorzec tej rasy powstał w 1882 roku, a osiem lat później uznano go za oficjalny standard. A pierwszy klub dalmatyńczyka powstał w 1920 roku w Niemczech. Obecnie uznawany jest przez wszystkie większe organizacje kynologiczne, w tym Międzynarodową Organizację Kynologiczną (FCI). Jego klasyfikacja w FCI wygląda tak:

• grupa VI – psy gończe, posokowce i rasy pokrewne,
• sekcja 3 – rasy pokrewne,
• numer wzorca – 153.

Początkowo dalmatyńczyki były zaklasyfikowane do grupy IX, jako psy ozdobne i do towarzystwa.

Pozostałe organizacje kynologiczne

Dalmatyńczyk został uznany również przez:

• American Kennel Club (AKC) – dalmatyńczyk należy do grupy psów niesportowych,
• Australian National Kennel Council (ANKC) – dalmatyńczyk został zaklasyfikowany do grupy 6 psów niesportowych,
• World Kennel Union (WKU) – dalmatyńczyk został uznany do 5 grupy psów do towarzystwa,
• Kennel Club in the United Kingdom (KC-UK) – zaklasyfikował dalmatyńczyka do grupy psów użytkowych,
• United Kennel Club (UKC) – w tej organizacji dalmatyńczyk należy do grupy psów do towarzystwa,
• Canadian Kennel Club (CKC) – uznał dalmatyńczyka za psa niesportowego, zaliczył go do grupy 6.

Historia rasy dalmatyńczyk – najsłynniejszego psa strażackiego

Dokładne pochodzenie rasy nie jest wiadome w stu procentach. Pierwszy opis białych psów w czarne cętki pochodzi z 1719 roku, z kroniki biskupa Petara Bakica. Powszechnie uważa się, że dalmatyńczyki, jak wskazuje nazwa rasy, pochodzą z Dalmacji – malowniczej krainy historycznej dzisiejszej Chorwacji, którą oficjalnie uznaje się za kraj pochodzenia rasy. Mogą świadczyć o tym freski i malowidła z wizerunkiem cętkowanych psów. Chociaż istnieją teorie, zgodnie z którymi pierwsze psy w cętki pochodzą z północnych Indii, a w okresie średniowieczna trafiły do Europy, podróżując z cygańskimi taborami.

Użytkowość dzielnych i uroczych dalmatyńczyków – psy nie tylko do towarzystwa

Dalmatyńczyk jest psem, którego pierwszy okres największej popularności przypadał na wiek XVIII – wtedy został ulubieńcem wyższych sfer brytyjskich oraz amerykańskich. Nie jeździł jednak w powozach ani karetach – biegł za nimi, przez co bardzo szybko zyskał sobie przydomek psa karetowego lub psa powozowego.

Tę umiejętność dalmatyńczyków szybko zaczęli wykorzystywać również strażacy. Dalmatyńczyki biegły przy wozach strażackich i ostrzegały ludzi przed nadjeżdżającym pojazdem. Można więc powiedzieć, że były pierwszymi, żywymi, syrenami alarmowymi. Pilnowały też koni podczas strażackich akcji.

Nadejście ery motoryzacji nie sprawiło, że psy te odeszły w zapomnienie. Wtedy nadal furorę robiła ich uroda. Biały pies w czarne cętki, jak często bywa określany właśnie dalmatyńczyk, stał się obowiązkowym towarzyszem dżentelmenów z towarzystwa – szczególną uwagą cieszył się na południu Stanów Zjednoczonych oraz w Wielkiej Brytanii. W tamtym okresie po prostu wypadało, by dobrze urodzonemu mężczyźnie towarzyszył dalmatyńczyk.

Współcześnie dalmatyńczyki również służą w straży pożarnej – zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych. Obecnie rasa ta pełni jednak funkcję psa towarzysza i posterunkowej maskotki szczęścia.

Dalmatyńczyk w Polsce

W Polsce dalmatyńczyki pojawiły się już przed II wojną światową, chociaż burzliwe losy kraju sprawiły, że o początkach hodowli można mówić dopiero od 1968 roku. Pierwszą hodowlę w kraju rozpoczęli Kaja i Tomasz Szymańscy, którzy sprowadzili pierwszą parę dalmatyńczyków z Wielkiej Brytanii. Do wzrostu popularności rasy z pewnością przyczynił się film „101 dalmatyńczyków”. Dzisiaj możesz bez problemu znaleźć hodowle tych psów w naszym kraju.

Charakterystyczne kropki – z jakiego wyglądu słynie dalmatyńczyk?

Jak wygląda dalmatyńczyk? Animacja oraz popularny film disneya 101 dalmatyńczyków sprawił, że nawet dziecko potrafi odpowiedzieć na to pytanie. Najbardziej bowiem rzuca się w oczy jego sierść – zawsze biała z mocno odznaczającymi się cętkami. Poniżej przedstawiliśmy dokładniejszy opis wyglądu psa tej rasy.

Pies dalmatyńczyk – opis sylwetki i wygląd ogólny

Dalmatyńczyka wyróżnia elegancka, zgrabna sylwetka. Pies ten jest dobrze umięśniony i silny. Na stożkowatej głowie możemy zauważyć parę trójkątnych, oklapniętych uszu. Powinny być wyraźnie cętkowane. Oczy natomiast są owalne i średniej wielkości, nieosadzone zbyt szeroko. Mają bardzo czujny, inteligentny wyraz. U psów, które posiadają czarne cętki, oczy są zawsze w kolorze ciemnobrązowym, w przypadku psów o cętkach brązowych, mogą mieć barwę od jasnobrązowej po bursztynową. Ogon noszony jest szablasto, u nasady powinien być gruby i zwęża się przy końcu.

Wzrost i waga dalmatyńczyka

Psy mają w kłębie od 56 do 61 cm, suki są nieco mniejsze i osiągają wysokość od 54 do 59 cm. Pies dalmatyńczyk wzorcowo waży od 27 do 32 kg, a suka od 24 do 29 kg.

Dalmatyńczyk – rodzaj i kolor sierści

Sierść wyżła dalmatyńskiego jest krótka, twarda i zbita. Ciekawostką jest, że szczenięta dalmatyńczyka rodzą się całkiem białe, a plamki pojawiają się wokoło drugim tygodniu życia. Czasami jednak już od samego początku można na ciele szczeniaczka zobaczyć miejsca, w których cętki się pojawią – mogą mieć one bowiem plamy pigmentacyjne na skórze.

Charakterystyczne umaszczenie tego psa sprawia, że trudno pomylić go z każdą, inną rasą. Dalmatyńczyki posiadają białą sierść z ciemnymi plamkami. Czarne lub brązowe cętki muszą wyraźnie odznaczać się na białym tle. Powinny być równomiernie rozłożone, najlepiej, by były jednakowej wielkości, mogą mieć ok. 2-3 cm średnicy.

Dalmatyńczyk na wystawie – pies pełen klasy i elegancji

Dalmatyńczyk to piękny i inteligentny zwierzak. Psom tej rasy zdecydowanie nie można odmówić elegancji i uroku osobistego. Jeśli posiadamy lub chcemy nabyć dalmatyńczyka, możemy wystawiać go w pokazach psów rasowych. Musimy go jednak wcześniej odpowiednio przygotować. Jak to zrobić? Podpowiadamy.

Wygląd ważna rzecz

Pies musi dobrze prezentować się na ringu wystawowym. Powinniśmy zatem zadbać o to, by dzień w pokazu wyglądał nienagannie. Wcześniej warto go dobrze wyszczotkować i wykąpać, wyczyścić uszy, a także przyciąć pazury.

Powinniśmy również zadbać o to, by pies był w dobrej kondycji. Warto stosować zbilansowaną dietę i zachęcać dalmatyńczyka do regularnej aktywności fizycznej.

Musimy również pilnować tego, żeby nasz dalmatyńczyk był zdrowy. Dbajmy o to, by nasz pupil miał komplet szczepień i wszelkich niezbędnych badań. Rutynowe wizyty kontrolne u weterynarza są jak najbardziej wskazane.

Dobre maniery kluczem do sukcesu

Nienaganny wygląd i dobra prezencja to nie wszystko. Na ringu wystawowym liczą się również dobre maniery. Pies powinien być spokojny, pewny siebie, a także przyjacielsko nastawiony do innych zwierząt i ludzi. Musi być również przyzwyczajony do dotyku obcych osób. Pamiętajmy, że pies powinien umieć przybierać pozę wystawową oraz odpowiednio poruszać się po ringu pokazowym. Naukę warto rozpocząć, jak najwcześniej – najlepiej, gdy dalmatyńczyk jest jeszcze szczeniakiem. Do codziennych treningów przyda nam się duża dawka cierpliwości i dyscypliny.

O czym jeszcze warto pamiętać przed wystawą?

Pamiętajmy, że jeśli chcemy, by nasz pies brał udział w wystawach, musimy postarać się o wyrobienie mu rodowodu. Powinniśmy także zakupić dostosowaną do jego rozmiarów smycz ringową oraz inne niezbędne akcesoria.

Na czym polega odpowiednia pielęgnacja dalmatyńczyka?

Dalmatyńczyki charakteryzują się nietuzinkowym wyglądem, o który powinniśmy należycie dbać. Jakie zabiegi pielęgnacyjne są ważne w przypadku psa tej rasy? Podpowiadamy.

Jakiej pielęgnacji wymaga krótka sierść dalmatyńczyka?

Sierść dalmatyńczyka nie wymaga zbyt wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Wystarczy, że wyczeszesz go raz w tygodniu specjalną szczotką dla psa lub przy pomocy odpowiedniej rękawicy. Linieje dwa razy do roku, chociaż – jeśli zaniedbasz obowiązek czesania – może gubić sierść przez cały rok. Jest ona krótka i twarda, przez co bardzo łatwo wbija się w meble czy dywany i trudno jest ją usunąć.

Kąpiel dalmatyńczyka

Żeby sierść nadal była lśniąca, raz w tygodniu przetrzyj psa mokrym ręcznikiem, żeby usunąć z niej kurz i zanieczyszczenia. Kąp psa w razie konieczności, szamponem dla psów krótkowłosych. Dobierz taki szampon, by nie pojawiły się przebarwienia na białej sierści.

Uzupełniające zabiegi pielęgnacyjne

Regularnie sprawdzaj i czyść uszy specjalnymi kroplami i wacikiem kosmetycznym. Niektóre psy tej rasy mogą mieć też tendencje do odkładania się kamienia nazębnego, dlatego musisz go regularnie usuwać przy pomocy szczoteczki i pasty przeznaczonej dla psów. Obcinaj też pazury, jeśli dalmatyńczyk nie ściera ich samodzielnie – jeśli nie wiesz, jak się do tego zabrać, możesz zapytać o radę lekarza weterynarii.

Dalmatyńczyk – zachowanie i charakter

Niebanalny wygląd i charakter rasy dalmatyńczyk sprawia, że nie da się nie lubić uroczego psiaka z cętkami. Zastanawiasz się, jaki jest dalmatyńczyk? Chętnie odpowiemy na to pytanie. Poniżej przedstawiamy charakterystykę rasy.

Dalmatyńczyk wobec ludzi

Łagodny, odważny, zrównoważony, bardzo szybko i mocno przywiązuje się do właściciela – taki właśnie jest dalmatyńczyk. Mimo, że rasa ta charakteryzuje się przyjacielskim usposobieniem, to nie jest polecana każdemu. Z kim zatem będzie szczęśliwy dalmatyńczyk? Raczej nie jest polecany dla rodzin z małymi dziećmi. Może dogadać się ze starszymi pociechami – trzeba tylko nadzorować kontakty najmłodszych członków rodziny z psem i uczyć je odpowiedniego zachowania względem zwierząt. Pies ten jednak zawsze będzie bardziej uważał osoby dorosłe i to im w całości się podporządkuje.

Dalmatyńczyk w kontaktach z obcymi jest raczej powściągliwy, choć przyjazny. Mimo wrodzonej łagodności potrafi też stanąć w obronie swojego właściciela.

Dalmatyńczyk wśród innych zwierząt

Dalmatyńczyk jest w stanie bez większych oporów zaakceptować inne zwierzęta domowe. Oczywiście wszystko zależy od charakteru naszego dalmatyńczyka. Na pewno ważna jest odpowiednia socjalizacja. Jednak, jeśli jakieś zwierzę będzie wobec niego agresywne, zacznie się bronić. Warto mieć to na uwadze i starannie dobrać mu towarzyszy.

Ulubione zajęcia dalmatyńczyka

Dalmatyńczyk jest psem pełnym wigoru. Nie nadaje się dla osób, które nie będą w stanie dotrzymać mu kroku. Uwielbia ruch i potrzebuje go naprawdę sporo. Mógłby biegać, bawić się i przebywać na łonie natury naprawdę długo. Chętnie będzie towarzyszył biegaczom, rowerzystom, a nawet jeźdźcom, bo można go łatwo przyzwyczaić do obecności konia. Nie należy jednak forsować szczeniaków, bo może im to bardzo zaszkodzić.

Co jest ważne w wychowaniu dalmatyńczyka?

Dalmatyńczyk może być wspaniałym, wiernym towarzyszem, jeśli odpowiednio go wychowamy. Opowiemy trochę więcej o rzeczach ważnych i potrzebnych przy wychowaniu psa tej rasy.

Dom z ogrodem czy mieszkanie w bloku?

Dalmatyńczyk może mieszkać w bloku, najlepiej jednak będzie mu się żyło na większej przestrzeni. Dom z ogrodem będzie idealny dla tej rasy psa. Pamiętajmy jednak, że dalmatyńczyk potrzebuje sporo ruchu. Musimy zapewnić mu codzienną dawkę aktywności – fizycznej i umysłowej. W przeciwnym razie pies będzie sfrustrowany i może zacząć niszczyć rzeczy w swoim otoczeniu.

Nie zapominajmy, że dalmatyńczyki silnie przywiązują się do swoich opiekunów, dlatego nie decyduj się na niego, jeśli miałby zostawać na długi czas w domu. Nie może mieszkać też w kojcu ani budzie – izolowany od ludzi będzie nieszczęśliwy, w dodatku jego krótka sierść nie da mu ochrony przed zimnem.

Akcesoria dla dalmatyńczyka

Dalmatyńczyk lubi towarzystwo ludzi, a po aktywnie spędzonym czasie na zewnątrz przyda mu się chwila odpoczynku. W związku z tym powinniśmy zakupić mu duże, wygodne legowisko i postawić w miejscu, gdzie często przebywają domownicy. Pies dzięki temu będzie mógł poczuć się, jak pełnoprawny członek rodziny.

Już wcześniej wspominaliśmy, by pies rasy dalmatyńczyk w domu był spokojny, musimy zapewnić mu odpowiednią dawkę wysiłku fizycznego i umysłowego. Wspólne zabawy frisbee, szarpakiem, bądź użycie maty węchowej, to dobry sposób na utrzymanie pupila w dobrej kondycji i umacnianie więzi.

Musimy pamiętać też, że dalmatyńczyki mimo dużego przywiązania do opiekuna, wykazują spory instynkt łowiecki, dlatego mogą pognać za jakimś tropem. Ważna jest ich kontrola i nauka posłuszeństwa, a także zakup solidnej smyczy i obroży, która pomoże uniknąć ucieczki.

Szkolenie dalmatyńczyka

W naszej świadomości zakodowany jest obraz dalmatyńczyka jawiącego się, jako przyjaznego, psa rodzinnego u boku dystyngowanego gentlemana. Choć popkultura sprawiła, że dalmatyńczyki kojarzone są z uroczymi, słodkimi maskotkami, te psy wyróżnia silny temperament. Odpowiednio wyszkolone mogą stać się wspaniałymi, wiernymi towarzyszami. Do tego trzeba jednak włożyć sporo wysiłku. Opowiemy trochę o szkoleniu dalmatyńczyka.

Dalmatyńczyk – nauka posłuszeństwa

Dalmatyńczyk to rasa bardzo inteligenta i mimo dużego przywiązania do opiekuna, potrafi być też niezależna. Niekonsekwencja w wychowaniu może prowadzić do tego, że będzie chciał podporządkować opiekuna swojej woli. Nie możemy do tego dopuścić, dlatego szkolenie psa tej rasy należy rozpocząć już od wczesnych lat szczenięcych. Jeżeli wskażemy szczeniakowi właściwą drogę, w życiu dorosłym nie będzie sprawiał problemów wychowawczych. To inteligentne zwierzę i jeśli zostanie wyszkolone przez doświadczonego opiekuna, ma duży potencjał, by stać się wspaniałym, dobrze ułożonym pupilem. Musimy wykazać się dużą determinacją i konsekwencją, a przede wszystkim traktować psa po partnersku.

Rola smaczków w szkoleniu dalmatyńczyka

Dalmatyńczyk to pies, który lubi podjadać, co może być cenną wskazówką podczas treningów z zakresu nauki posłuszeństwa. Nagradzany bowiem chętniej będzie reagował na wydawane komendy. Warto użyć przysmaków treningowych, popularnie zwanych „trenerkami”. Występują w różnych smakach, więc na pewno wybierzesz opcję najlepszą dla Twojego dalmatyńczyka. Nie może on jednak się objadać, ponieważ grozi to otyłością. Dlatego najlepiej dawkować przysmaki – nie mogą przekraczać 10% zapotrzebowania energetycznego.

Dalmatyńczyk a psie sporty

Dobrze wyszkolony dalmatyńczyk chętnie będzie brał udział w sportach kynologicznych, takich jak:

• agility – bieg z przeszkodami, pies pokonuje tor przeszkód kierowany komendami opiekuna,
• dogfrisbee – to bardzo ciekawa dyscyplina sportu, która polega na łapaniu przez psa rzuconego dysku,
• dogtrekking – to coś w rodzaju osiego biegu na orientację, polega na pokonywaniu z psem przypiętym do uprzęży wyznaczonego terenu – górskiego lub leśnego. Zadaniem jest odnalezienie punktów kontrolnych przy pomocy kompasu i mapy,
• obedience – to inaczej zawody z posłuszeństwa,
• dog dancing – ten sport to świetna zabawa, w której możemy tańczyć ze swoim psem w rytm muzyki.

Dalmatyńczyk – najważniejsze informacje o hodowli

Dalmatyńczyk to pies dość popularny. Bez problemu znajdziemy dobrą hodowlę, dzięki której będziemy mogli kupić naszego wymarzonego, nakrapianego pieska. Przedstawimy najważniejsze informacje na jej temat.

Rodowód i metryka dla dalmatyńczyka

Każdy pies rasowy wraz z opuszczeniem hodowli powinien otrzymać akt urodzenia, czyli metrykę, zawierającą dane na temat urodzenia szczeniaka, jego rodziców i samej hodowli. Na jej podstawie wyrabiamy rodowód, chociaż wszystko zależy od organizacji kynologicznej, w której zrzeszona jest dana hodowla. Czasem hodowcy wydają rodowód od razu. Ten dokument zawiera przede wszystkim informacje o przodkach szczeniaka 4 pokolenia wstecz. Jest nam potrzebny głównie podczas wystaw lub przy zakładaniu własnej hodowli.

Wszystko na temat dobrej hodowli

Dalmatyńczyk to pies, który potrzebuje towarzystwa i dużo ruchu. Zdecydowanie nie nada się dla mało aktywnych seniorów oraz osób, które wolny czas wolą spędzać na kanapie. Potrzebuje doświadczonego opiekuna – zdecydowanie nie nadaje się na pierwszego psa. Dlatego zanim zdecydujemy się zakupić dalmatyńczyka, powinniśmy przemyśleć, czy jesteśmy w stanie zaspokoić jego wszystkie potrzeby.

Dobry hodowca z pewnością nam o nich przypomni, a także odpowie na nasze wszelkie pytania o rasie. Właśnie, dlatego warto przed zakupem psa, odwiedzić hodowlę, by zobaczyć na własne oczy szczeniaki i ich rodziców. Psy powinny być czyste, zadbane i odpowiednio zsocjalizowane. Agresja, lęk lub złe warunki, mogą być dla nas sygnałem ostrzegawczym. Pamiętajmy, że dobry hodowca dba o zwierzęta, które ma pod opieką – muszą być one odrobaczone i zaszczepione, również w każdej chwili możemy poprosić o wyniki badań rodziców szczeniaka. Najlepiej wybierać hodowle ludzi z pasją, którzy dają swoim psom dużo troski i miłości.

Wyprawka w hodowli

Miłym gestem ze strony hodowcy jest podarowanie nowemu opiekunowi wyprawki dla szczeniaka, zawiera ona:

• miskę na jedzenie i wodę,
• smycz i obroże,
• małe opakowanie karmy,
• ulubioną zabawkę.

Dalmatyńczyk – zdrowie

Dalmatyńczyk powszechnie uważany jest za psa zdrowego, choć nie jest wolny od pewnych problemów. Przedstawiciele tej rasy bardzo źle znoszą niskie temperatury. Nie lubią deszczu i wilgoci. Są za to niezwykle odporni na wysokie temperatury i z reguły upał im nie przeszkadza. Mimo wszystko podczas gorących dni nie powinniśmy narażać psa na długie przebywanie na zewnątrz. Zastanawiasz się, ile żyje wyżeł dalmatyński? Średnia długość życia dalmatyńczyka wynosi od dziesięciu do trzynastu lat.

Typowe choroby dalmatyńczyków

Psy tej rasy zwykle nie mają większych problemów ze zdrowiem, jednak na szczególną uwagę zasługuje zwłaszcza układ moczowy dalmatyńczyków, który jest wrażliwszy niż u innych czworonogów. Dlatego statystycznie częściej mogą mieć z nim problem. Pojawić się może zapalenie pęcherza moczowego lub nerek. Dlatego bardzo ważne jest to, by pies nie leżał zbyt długo na zimnej podłodze, czy też nie przebywał na mrozie.

Problemem może okazać się też głuchota. Dalmatyńczyk jest na nią narażony w związku z białym umaszczeniem i jest to kwestia genetyczna. Nie ma jednak reguły – słyszący rodzice mogą mieć głuchego szczeniaka w miocie lub też u głuchych rodziców mogą pojawić się słyszące szczeniaki. Dlatego hodowcy powinni wykluczać z hodowli osobniki chore – zawsze warto zapytać o badania.

Musisz pamiętać też o tym, by zwracać uwagę na uszy dalmatyńczyków. Są delikatne i zwisające, przez co mogą pojawić się stany zapalne. Trzeba kontrolować ich stan, a w razie potrzeby usuwać nadmiar woskowiny preparatami do uszu dla psa.

Dalmatyńczyki mogą być narażone na skręt żołądka, podobnie jak większość ras dużych. Po jedzeniu powinniśmy unikać wysiłku i dać psu odpocząć, a także pilnować, by nie jadł zbyt szybko.

Dalmatyńczykom mogą dokuczać również alergie pokarmowe. Wtedy należy udać się do lekarza weterynarii, który po przeprowadzeniu właściwych testów zaproponuje adekwatne leczenie. Konieczne może okazać się wdrożenie do diety dalmatyńczyka diety eliminacyjnej.

Wszystko na temat żywienia dalmatyńczyków

Dalmatyńczyk to pies ze skłonnością do alergii, ma również tendencję do tycia. Dlatego musimy pilnować, by jego dieta była zdrowa i bezpieczna. Poniżej opowiedzieliśmy trochę więcej w kwestii żywienia dalmatyńczyka.

Karma komercyjna i dieta BARF

Jeśli zastanawiamy się nad prawidłowym żywieniem naszego pupila, w pierwszej kolejności powinniśmy ustalić, jaką metodą chcemy karmić swojego dalmatyńczyka. Do popularnych sposobów żywienia można zaliczyć podawanie karmy komercyjnej lub diety BARF.

BARF to w pełni zdrowa dieta, została bowiem stworzona w oparciu o potrzeby żywieniowe zwierząt pierwotnych. By była bezpieczna dla naszego psa, musimy zapoznać się z zasadami jej stosowania. Głównym składnikiem BARF jest surowe mięso, kości, podroby oraz wybrane owoce i warzywa skomponowane w odpowiednich proporcjach. Pamiętajmy, że BARF trzeba dodatkowo suplementować.

Jeśli nie mamy czasu na przygotowywanie posiłków samodzielnie, dobrą alternatywą dla diety BARF jest serwowanie dalmatyńczykowi karmy gotowej. Ze względu na jego skłonności do alergii pokarmowych lepiej wybierać karmy bezzbożowe. Powinny odznaczać się wysoką jakością i zawierać dobrze przyswajalne białko zwierzęce. Obecność sztucznych ulepszaczy smaku jest niedopuszczalna.

Żywienia dalmatyńczyka od maleńkości do dorosłości

Żywienie dalmatyńczyka, podobnie jak każdego innego psa, zależne jest od jego wzrostu, wagi, zdrowia i poziomu aktywności fizycznej. Szczenięta, które są gotowe na przyjmowanie pokarmów stałych, początkowo powinny jeść pożywienie w formie papek, by mogły poradzić sobie z jego pogryzieniem i połknięciem. Młodym dalmatyńczykom możemy początkowo podawać karmę ok. 4-5 razy dziennie w małych ilościach. Pamiętajmy o zwiększonym zapotrzebowaniu szczeniąt na energię – najlepiej podawajmy im karmę dla młodych psów. Zawiera ona wszystkie składniki odżywcze we właściwych proporcjach, dopasowanych do wieku psa.

Ważnymi składnikami w diecie zarówno młodych, jak i dorosłych dalmatyńczyków są białka, tłuszcze, węglowodany, przeciwutleniacze, witaminy i składniki mineralne. Zapotrzebowanie na te składniki odżywcze idealnie pokryje pełnoporcjowa, zbilansowana karma. Warto patrzeć na skład i zwracać uwagę na zawartość takich dodatków, jak olej z łososia, który m.in. korzystnie wpływa na pracę całego organizmu, a poza tym poprawia stan skóry i sierści.

Jak żywić psy ras dużych?

Dalmatyńczyka zalicza się do psów ras dużych. Może być zatem narażony na dolegliwości, takie jak rozszerzenie i skręt żołądka. Musimy zatem dbać o to, by jadł powoli – miska spowalniająca jedzenie powinna ułatwić to zadanie. Dodatkowo pamiętajmy, by pilnować stałych pór jedzenia. Pies przed i po intensywnym wysiłku powinien najpierw odpocząć, zanim coś zje.

Dalmatyńczyk – cena za szczeniaka i koszty utrzymania

Chcesz wiedzieć, ile kosztuje dalmatyńczyk? Otóż cena szczeniaka dalmatyńczyka może wynosić ok. 3000 do 5000 tysięcy złotych. Mowa tu oczywiście o dobrych, zarejestrowanych hodowlach, w których psy są odpowiednio rozmnażane, socjalizowane i pielęgnowane (a to jednak kosztuje). Poza kosztem nabycia dalmatyńczyka warto brać pod uwagę również wydatki związane z wyprawką.

Koszty utrzymania w ujęciu miesięcznym

Artykuły, które możemy wpisać w koszty miesięczne, to:

• karma dla psa,
• przysmaki treningowe dla psa,
• worki na nieczystości dla psa.

Za wszystko zapłacimy ok. 200-300 zł.

Koszty utrzymania w ujęciu rocznym i dwuletnim

Podstawowa wyprawka dla dalmatyńczyka powinna obejmować:

• dwie miski dla psa,
• smycz dla psa,
• obroża dla psa,
• legowisko dla psa,
• zabawki dla psa,
• szczotkę do sierści dla psa,
• szampon dla psa,
• preparat do uszu i oczu dla psa,
• obcinaczki do pazurów dla psa.

Łączny koszt tych produktów to ok. 400-500 zł.

Pies rasy dalmatyńczyk – podsumowanie

Dalmatyńczyki to psy, których historia jest nieco tajemnicza. Nie wiadomo skąd tak naprawdę się wzięły. Uchyliliśmy nieco rąbka tajemnicy i przedstawiliśmy szczegółowy opis rasy.

W naszym wpisie nie zabrakło informacji odnośnie charakteru dalmatyńczyków, a także cennych rad na temat jego szkolenia i wychowania. Dalmatyńczyki niegdyś biegały przy powozach dobrze urodzonych dam i dżentelmenów, były psami dla osób z wyższych sfer. Chętnie używali ich też strażacy, do dnia dzisiejszego w Stanach Zjednoczonych silna jest tradycja dalmatyńczyka jako psa strażackiego.

Psy te potrzebują ruchu i lubią przebywać na świeżym powietrzu, choć niskie temperatury i deszcz im nie służą, bo sierść nie daje im należytej ochrony. Opowiedzieliśmy o tym, jak je odpowiednio żywić i pielęgnować. Dalmatyńczyk najbardziej polecany jest ludziom aktywnym, którzy mogą sporo czasu poświęcić psu. Dlatego decyzja o zakupie psa tej rasy powinna być w pełni przemyślana – mamy nadzieję, że ułatwiliśmy Ci podjęcie decyzji.