Bernardyn przyciąga uwagę swoim wyglądem, jest znany ze swoich umiejętności ratowniczych, a nawet stał się gwiazdą za sprawą kultowego filmu kina familijnego, w którym zagrał główną rolę. Pamiętacie już, jaki to był film? Nosi tytuł “Beethoven” i opowiadał historię psa o tym samym imieniu. Jeden z największych psów na świecie przeszedł wtedy wiele perypetii, by ochronić tych, na których mu zależało. Czy inteligentny olbrzym o wielkim sercu i łagodnym nastawieniu to wzorcowy bernardyn, czy może jednak evenement? Dziś opowiemy więcej o psach rasy bernardyn i podamy kilka wskazówek, jak się z nimi obchodzić. Przeczytaj i przekonaj się, czy bernardyn to pies dla Ciebie?
Bernardyn – najważniejsze informacje
Bernardyn to olbrzymi pies do towarzystwa, stróżujący i gospodarski. Zgodnie z klasyfikacją FCI, zaliczany jest do grupy 2 (Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła), sekcji 2.2 (molosy typu górskiego). Wzorzec FCI rasy bernardyn ma numer 61. Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy.
Inne organizacje kynologiczne
Bernardyn uznawany jest przez liczne organizacje kynologiczne, tak wygląda jego klasyfikacja:
- American Kennel Club (AKC) – psy pracujące;
- Australian National Kennel Council (ANKC) – grupa 6 psy użytkowe;
- World Kennel Union (WKU) – 2.35 psy pracujące;
- Kennel Club in the United Kingdom (KC-UK) – psy pracujące;
- Canadian Kennel Club (CKC) – III-27 psy pracujące;
- United Kennel Club (UKC) – psy stróżujące.
Pochodzenie rasy bernardyn – rys historyczny
Bernardyn to rasa psów, której historia rozpoczęła się dzięki mnichom (Bernardynom). Używali oni okolicznych, dużych psów górskich do ochrony schroniska znajdującego się na Wielkiej Przełęczy Św. Bernarda. Początkowo były to po prostu duże, wiejskie psy, których w okolicy nie brakowało. Nie jest znany dokładny moment pojawienia się psów w klasztorze. Wiemy natomiast, że pierwsze udokumentowane przypadki przypadały na przełom XVII i XVIII wieku. Później nazwano te psy “Barry” i zaczęto traktować je bardziej towarzysko. Z biegiem czasu okazało się, że są w stanie bardzo wspomóc działania mnichów. Bernardyny pomagały odszukiwać zagionych na szlaku wędrowców, którzy gubili drogę we mgle albo śnieżnych zaspach.
Dotychczasowe sukcesy w stróżowaniu i ratownictwie górskim przyniosły bernardynom sławę. Podróżni opowiadali niesamowite historie, w których bohaterskie psy wydostawały ludzi z największych tarapatów. Największą popularność zaczęły jednak zdobywać na początku XIX wieku, gdy przełęcz pokonywały wojska Napoleona. Zachwyceni spotkanymi tam psami żołnierze opowiadali o nich historie w całej europie. Prowadzona przez cały ten czas selekcja kształtowała typ, który znamy obecnie.
Bernardyn doczekał się oficjalnych hodowli. Pierwszą z nich założył Heinrich Schumacher z Hollingen w 1867 roku. Rok 1884 był niezwykle ważny w historii rasy. W lutym powstała “Szwajcarska księga hodowlana psów”, do której bernardyn został wpisany jako pierwszy pies. Miesiąc później założono w Szwajcarii klub bernardyna z siedzibą w Bazylei. Oficjalny wzorzec rasy ustalono i przyjęto 2 czerwca 1887 roku. Od tej pory, bernardyn jest oficjalną Szwajcarską rasą psów.
Cechy charakterystyczne bernardyna
Ze względu na swoje rozmiary, bernardyn jest zaliczany do największych ras psów. Charakterystyczna dla niego jest spokojna postawa i umiejętność stanowczego reagowania na zagrożenia, których nie może zignorować. Można spotkać dwie odmiany bernardyna, które różnią się od siebie długością sierści. Często jest przedstawiany z zawieszoną na szyi baryłką, w której kiedyś znajdował się trunek dla zagubionych wędrowców, odnajdywanych w górach przez te wspaniałe psy.
Bernardyn – wygląd i wielkość
Bernardyn to ogromny pies o pięknym umaszczeniu. Jest kwalifikowany do czołówki największych psów na świecie. Chętnie przybliżymy nieco wygląd tego olbrzyma.
Wygląd ogólny
Tułów bernardyna jest dłuższy niż wyższy, chociaż, w niewielkim stopniu. Jego kończyny są wysokie i grube, ustawione dosyć szeroko względem siebie. Jego głowa jest duża i mocna, lekko zaokrąglona. Utrzymuje ją długa, gruba szyja. Nos psów tej rasy jest czarny i szeroki, a nozdrza mocno rozwarte. Wargi mają ten sam kolor, górna warga tworzy zwisające fale. Oczy bernardyna są średniej wielkości i mogą mieć różną barwę, w przedziale od orzechowej po ciemnobrązową. Jego uszy również mają średnią wielkość, są wysoko osadzone. Przyjmują kształt zaokrąglonych trójkątów.
Waga i wzrost bernardyna
Zgodnie ze wzorcem, wysokość samca wynosi 70-90 centymetrów. Suki są niewiele mniejsze, osiągają 65-80 cm wysokości. Niezależnie od płci, dorosłe psy rasy bernardyn osiągają wagę powyżej 100 kg! Wszystko to sprawia, że wyglądają naprawdę imponująco. Cała jego sylwetka ma mocną, proporcjonalną budowę.
Rodzaje i kolory umaszczenia
Szata bernardyna może przyjąć dwie odmiany:
- bernardyn długowłosy – średniej długości, prosty włos okrywowy i gęsty podszerstek występują na większości powierzchni ciała. Na zadzie i udach włos jest pofalowany, na głowie i kufie krótki. Na przednich łapach widoczne są “pióra”, na tylnych “portki”. Ogon bernardyna długowłosego jest mocno owłosiony.
- bernardyn krótkowłosy – podszerstek również występuje i jest gęsty, włos okrywowy jest prosty i twardy, przylegający do ciała. Posiada “portki” i mocno owłosiony ogon.
Niezależnie od długości włosa, wzorcowe umaszczenie bernardyna jest takie samo. Podstawowym kolorem sierści jest biały z rudymi albo brązowymi łatami. Łaty mogą obejmować cały grzbiet i boki, mogą być też przerwane białą sierścią. Dopuszcza się pręgowanie rude albo brązowe. Wymagane są białe znaczenia na łapach, końcówce ogona, klatce piersiowej i kufie. Na głowie powinna znaleźć się biała strzałka, a na szyi biała plamka.
Pielęgnacja rasy bernardyn
Bernardyn to pies, który posiada piękną szatę. Trzeba o nią należycie dbać, by była lśniąca i zdrowo wyglądająca. Jak utrzymać bernardyna w czystości? Podpowiadamy.
Czesanie bernardyna
Bernardyn zależnie od odmiany może mieć krótką albo długą sierść. Odmiana długowłosa potrzebuje codziennego szczotkowania szaty. W przeciwnym razie na jego ciele mogą powstawać nieestetyczne supły, które ciężko jest rozczesać. Szczotkowanie musi być wykonywane dokładnie, przy samej skórze. Sierść filcuje się najbardziej w okolicach uszu, dlatego to miejsce trzeba wyszczotkować szczególnie starannie. Bernardyn krótkowłosy wymaga szczotkowania około raz w tygodniu.
Gęstą sierść bernardyna najlepiej rozczesze uniwersalna szczotka włosiana, która nadaje się do każdego typu sierści. Dla bernardyna długowłosego polecamy dodatkowo szczotkę drucianą, która dobrze upora się z rozplątywaniem sierści. Niezależnie od odmiany, w okresie linienia pies wymaga dużego wysiłku w zakresie utrzymania jego czystości.
Kąpiel olbrzymiego bernardyna
Kąpiele są zalecane doraźnie, kiedy wynikają z konkretnej potrzeby. I dobrze, ponieważ umycie w standardowej wannie tak dużego psa jest praktycznie niemożliwe. W lato (o ile istnieje taka możliwość) możemy umyć psa na dworze. Tu przyda się nam szampon, który powinniśmy dobrać zgodnie z rodzajem i aktualnym stanem sierści. Możemy także zdecydować się na usługi profesjonalnego groomera, który posiada odpowiednie narzędzia i warunki do umycia tak dużego psa.
Dodatkowe zabiegi pielęgnacyjne
Bernardyn wymaga regularnych kontroli uszu, ponieważ ma tendencję do występowania infekcji. Nadmiar zalegających nieczystości można zlikwidować, dzięki specjalnemu preparatowi do czyszczenia uszu. Na szczególną uwagę zasługują także zęby psa – możemy je wyczyścić przy pomocy smaczków dentystycznych, które skutecznie usuwa kamień powstały na zębach psa. Natomiast obcinaczki przydadzą się w przypadku zbyt długich pazurów, które nie wytarły się w kontakcie z podłożem.
Charakter psów rasy bernardyn
Bernardyn na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie groźnego psa. Czy jest ono uzasadnione? W pewnych okolicznościach na pewno, jednak nie można go przyjmować za standardowe. Przekonaj się, jaki charakter ma ta rasa, zaglądając do naszego wpisu.
Bernardyn w domu
Historia bernardynów rozpoczęła się od wspierania zakonników żyjących w górskim schronisku. Nie można się więc dziwić, że mają we krwi spokój i opanowanie. Właścicieli rzecz jasna obdarzają dozgonną miłością, to czułe i oddane zwierzęta. Są życzliwie nastawione wobec dzieci i innych zwierząt, o ile wcześniej zostaną z nimi zapoznane. Oczywiście, nieodpowiednie zachowanie może tą cierpliwość wyczerpać, jednak skrajne sytuacje z udziałem bernardynów to prawdziwa rzadkość. Kontrola podczas zabaw dzieci z takim psem jest potrzebna wyłącznie ze względu na jego rozmiary. Podsumowując, bernardyn to rasa psów, którą zdecydowanie można polecić rodzinom z dziećmi.
Bernardyn w stosunku do obcych
Charakter psów rasy bernardyn jest powodem, dla którego bardzo chętnie są one przyjmowane do domów jako psy do towarzystwa i stróżowania. Dlaczego tak się dzieje? Otóż, są to psy niezwykle opanowane, nie mają w nawyku impulsywnych reakcji na nowe wydarzenia. Nie znaczy to jednak, że są bierne, interesują się tym co dzieje się wokół i potrafią wykazać się odwagą i determinacją. Wystarczy, że nabiorą pewności co do zasadności reakcji. W stosunku do obcych nie wykazuje zachowań agresywnych. Generalnie to spokojny pies, jednak w sytuacji bezpośredniego zagrożenia zaalarmuje głośnym szczekaniem o przybyciu intruza.
Ulubione formy aktywności bernardyna
Bernardyn może sprawiać wrażenie psa leniwego. Istotnie, nie potrzebuje ogromnej ilości ruchu ani karkołomnych form aktywności fizycznej. Porusza się powoli, bez pośpiechu. W rzeczywistości jest to jednak bardzo pracowity pies, który uczciwie zapracował na swoją popularność. Chętnie się uczy zarówno komend jak i zasad narzucanych przez opiekuna. Kolejną zaletą bernardyna jest bardzo dobra pamięć, która pozwala nauczyć go większej liczby komend. Dzięki niej szybciej wyciąga również wnioski z sytuacji, z którymi się spotkał.
Wychowanie bernardynów
Bernardyn to niezwykle odporny pies, który zawsze jest gotów wiernie stać na straży. Może być dobrym przyjacielem rodziny, jednak wcześniej musimy przyłożyć się do jego wychowania. Poniżej odpowiedzieliśmy na pytanie, jak zrobić to właściwie.
Bernardyn – warunki do życia
Ze względu na duże rozmiary rasa ta nie nadaje się do życia w małych mieszkaniach w bloku. Poza tym częste wchodzenie i schodzenie po schodach mogłoby przyczynić się do problemów ze stawami. Bernardyn najlepiej czuje się w przestrzennych mieszkaniach z ogrodem. Poza tym silnie zakorzeniony instynkt czyni z niego świetnego psa stróżującego. Zatem najlepiej odnajdzie się w domu jednorodzinnym z terenem, którego będzie mógł pilnować. Oczywiście nie należy zapominać, że bernardyn to pies rodzinny i potrzebuje stałego kontaktu z człowiekiem.
Własny kąt dla bernardyna
Bernardyn to duży pies rodzinny, lubi przebywać blisko swoich opiekunów. Odseparowanie od domowników mogłoby mieć negatywny wpływ na jego zachowanie. Dlatego warto zakupić specjalne przystosowane dla niego legowisko, które umożliwi mu komfortowy odpoczynek w gronie najbliższych. W przypadku bernardyna najlepiej sprawdzi się takie w rozmiarze XL, można postawić je w miejscu, gdzie pies będzie miał mógł obserwować otoczenie.
Co jest ważne w wychowaniu bernardyna?
Bernardyn jako szczenię koniecznie musi zostać nauczony właściwego zachowania, czyli zostać poddanym socjalizacji. Wychowanie rozumiane jako zapoznanie ze światem i przygotowanie do dorosłego życia to proces, który powinien objąć każdego psa. W tym właśnie czasie pies dowiaduje się, które zachowania są cenione, a które wręcz przeciwnie. Jak właściwie wychować bernardyna? Przede wszystkim należy pozwalać mu na obecność przy swoim opiekunie, a raczej przy całej rodzinie. Obserwując codzienne zwyczaje domowników, mając kontrolowany kontakt z obcymi oraz będąc regularnie trenowanym, bernardyn nauczy się, jak powinien się zachowywać. Proces powinien zacząć się jak najwcześniej, by w dorosłym życiu możliwie najmniej sytuacji było dla psa nowością.
Szkolenie bernardyna
Ze względu na duże gabaryty bernardyna początkujący opiekun mógłby nie dać sobie rady z wyszkoleniem tej rasy, nie jest to jednak regułą. Zdarza się, że bernardyny wykazują się niezależnością, nie oznacza to jednak, że nie da się wyszkolić ich na posłuszne, dobrze ułożone psy. Podpowiemy, jak to zrobić.
Nauka posłuszeństwa bernardyna – co warto o niej wiedzieć?
Szkolenie bernardyna ma na celu nauczenie go, w jaki sposób ma się zachowywać na sygnał konkretnej komendy. Można powiedzieć, że szkolenie zawiera się w wychowaniu. W przypadku innych psów wygląda to dokładnie tak samo.
Od czego zacząć szkolenie bernardyna? Zdecydowanie od nauki chodzenia na smyczy. Nauczenie go tego w wieku szczenięcym pozwoli uniknąć problemów, gdy pies podrośnie. Przypominamy, że dorosłe osobniki przekraczają wagę 100 kg! Nietrudno wyobrazić sobie co się może stać, gdy nienauczony tego pies znajdzie się na spacerze z osobą o delikatnej budowie ciała. Kolejne ćwiczenia również powinny przebiegać możliwie spokojnie. Szkolenie szczeniąt i młodych psów nie może zawierać ćwiczeń, które mocno obciążają układ ruchu.
Smaczki w szkoleniu bernardyna
Bernardyn to dość łakomy zwierzak. Dlatego pomocne w szkoleniu mogą okazać się przysmaki. Pies chętniej będzie wykonywał dane polecenie, jeśli w nagrodę otrzyma porcję ulubionych smaczków. Oczywiście warto wziąć pod uwagę fakt, że dzienne zapotrzebowanie kaloryczne na przysmaki wynosi 10%. Trzeba, więc dawkować je z umiarem, by nie doprowadzić psa do otyłości.
Czy sport jest dla bernardyna?
Bernardyn raczej nie jest typem sportowca. To pies, który potrzebuje codziennych spacerów, jednak udział w zawodach agility zdecydowanie nie jest dla niego. Wykorzystywane formy aktywności muszą koniecznie odpowiadać charakterystyce psa, inaczej nie będzie on w stanie wykonać polecenia. Psy ras olbrzymich nie przepadają za szybkimi sportami, w których dobrze poczują się na przykład owczarki belgijskie.
Hodowla bernardyna
Bernardyn to znany i lubiany pies. Swoją popularność zyskał, dzięki filmowi “Beethoven”. W Polsce odmiana krótkowłosa nie jest, aż tak znana, jak długowłosa. Możemy pochwalić się kilkoma dobrymi hodowlami tej rasy – wybór jest duży, a decyzja należy do nas. Podpowiemy, jak dokonać właściwego wyboru.
Metryka i rodowód dla bernardyna
Metryka to dokument, który w Polsce ma nieocenioną wartość. Potwierdza przynależność psa do danej rasy. Metryka musi być wydana przez każdego hodowcę, który ma zarejestrowaną działalność. Rodowód nie jest tym samym – zawiera informacje o przodkach bernardyna cztery pokolenia wstecz. Co jest istotne głównie, jeśli zależy nam na wystawianiu psa w pokazach. Każda suka hodowlana i pies reproduktor powinni posiadać rodowód. To dokument, który jest potrzebny przy zakładaniu hodowli, wyrabia się go na podstawie ważnej metryki.
O czym trzeba wiedzieć przed i w trakcie zakupu bernardyna?
Bernardyn to rodzinny pies, który potrzebuje stałego kontaktu z opiekunem. Nie będzie szczęśliwy wśród osób zapracowanych, które spędzają całe dnie poza domem. Z reguły jest spokojny i łagodny, co sprawia, że dobrze odnajduje się w kontakcie z dziećmi. To także cierpliwy i czujny stróż, dlatego polecany jest osobom, które posiadają dom jednorodzinny z ogrodem. Dlatego przed zakupem bernardyna powinniśmy zastanowić się, czy będziemy w stanie zapewnić mu wszystko, czego potrzebuje do szczęścia.
Zawsze o radę możemy zapytać hodowcę, któremu zależy na tym, by maluchy trafiły w odpowiedzialne ręce. Przed nabyciem psa tej rasy warto odwiedzić hodowlę, by przekonać się, jak się zachowują oraz w jakich warunkach żyją szczeniaki. Taka wizyta umożliwi także bliższe poznanie hodowcy i zadanie nurtujących pytań.
Wyprawka dla szczeniaka
Czasem szczeniak otrzymuje od hodowcy wyprawkę, która przydaje mu się w pierwszych dniach w nowym miejscu. Ułatwia oswojenie się z nowym otoczeniem i ludźmi. Zazwyczaj jest to:
- karma;
- dwie miski;
- smycz i obroża;
- kocyk;
- zabawka.
Zdrowie potężnego bernardyna
Bernardyny mogą cierpieć na choroby związane z wywijaniem powiek. Wywinięta może zostać dolna albo górna powieka, do środka lub na zewnątrz. W przypadku braku reakcji, dolegliwość pogłębia się, prowadząc początkowo do wzrostu bólu, później do problemów ze wzrokiem. Aby zapobiec wywijaniu powiek, należy często sprawdzać oczy psa, a w przypadku pojawienia się niepokojących sygnałów (nienaturalny wygląd oka), od razu skierować psa na leczenie. Należy również sprawdzać uszy bernardyna, by nie dopuścić do rozwinięcia w nich stanów zapalnych.
Karmienie psów rasy bernardyn
Karmienie bernardyna nie różni się od żywienia innych psów tej wielkości. Podawane pożywienie musi mu zapewniać odpowiednią ilość kalorii, witamin i minerałów. Odpowiednią, to znaczy dopasowaną do:
- wieku psa
- aktywności
- stanu zdrowia
Podpowiemy, jak należy żywić psa tej rasy.
Dostępne metody żywienia
Nie ma przeciwwskazań co do samodzielnego przygotowywania posiłków dla bernardynów, o ile będą one odpowiednio zbilansowane. Dla osób, które nie mają doświadczenia w karmieniu zwierząt polecamy konsultacje ze specjalistami, którzy podpowiedzą, na co zwrócić szczególną uwagę. Kompletne posiłki dostosowane do potrzeb psa to podstawa jego zdrowia. Oprócz wiedzy, trzeba mieć również odpowiednie składniki. Powinny być świeże i naturalne.
Dla osób niezainteresowanych samodzielnym przygotowywaniem posiłków dla swojego bernardyna polecamy gotowe karmy suche i mokre. Ich składy zostały opracowane przez specjalistów ds. żywienia zwierząt, dlatego nie trzeba zastanawiać się nad proporcjami składników. Wystarczy podawać regularnie pożywienie w ilościach dopasowanych do trybu życia psa i gotowe. Na opakowaniach zawsze jest umieszczona właściwa informacja.
Niezależnie od przyjętego sposobu żywienia, posiłki bernardynów nie powinny być obfite, lepiej je rozkładać na więcej mniejszych porcji. Pozwoli to uniknąć problemów trawiennych. Poza tym, każdy pies powinien mieć stały dostęp do czystej wody.
Żywienie rasy olbrzymiej
Warto wziąć pod uwagę fakt, że bernardyn, jako rasa olbrzymia, dorasta później. Pies ten osiąga dojrzałość mniej więcej w wieku 3 lat. Jednak do tego czasu powinien być karmiony jedzeniem dla szczeniąt, a w późniejszym czasie – dla juniorów. Maluchy mniej więcej od 6 do 12 miesiąca życia powinny zjadać posiłki 4-5 razy dziennie, w niewielkich ilościach. Po ukończeniu roku psy te mogą jeść 2-3 razy dziennie. Dodatkowo należy pamiętać, że po każdym posiłku psu należy się odpoczynek, ponieważ ta rasa ma tendencję do skrętu żołądka.
Podsumowanie
Czy Beethoven był typowym bernardynem? Znany z filmu pies był niezwykle inteligentny, oddany i zdeterminowany. Chyba udało się udowodnić, że jest to zestaw cech, które bernardyny mają w genach. Zdecydowanie polecamy go jako psa stróżującego i towarzyszącego. Bardzo dobrze odnajdzie się przy rodzinie z dziećmi, nawet z innymi zwierzętami. Najlepszy będzie dla niego dom jednorodzinny z dużym ogrodem oraz możliwość swobodnego poruszania się po posesji.
Jeśli szukasz innych informacji, sprawdź też:
. in /usr/home/blogzooart/domains/zooart.com.pl/public_html/blog/wp-includes/functions.php on line 5316
https://zooart.com.pl/blog/wp-content/uploads/2020/09/zooart_white_logo.png){kind=logo}
Przetwarzanie...
Po ile powinien chodzić bernardyn