Niedowład tylnych łap u psa – jak pomóc pupilowi?

Układ nerwowy i jego choroby od zawsze stanowiły poważne wyzwanie dla medycyny. Dotyczy to także naszych czworonożnych przyjaciół. W odróżnieniu od ludzi, czworonożni pacjenci nie potrafią opisać swoich objawów, dlatego tak ważna jest dokładna obserwacja naszego pupila. Co robić, gdy stwierdzimy niedowład tylnych łap u psa?

Objawy neurologiczne u psów mogą czasami wyglądać bardzo przerażająco – zdarza się, że pojawią się nagle, dlatego każdy właściciel psa powinien wiedzieć, co one mogą oznaczać. Ponadto objawy chorób neurologicznych mogą być na początku bardzo subtelne, a przeoczone mogą się nasilać do stanu, kiedy pomoc psu stanie utrudniona. Zatem każde niepokojące, nawet te najmniejsze, objawy u naszego czworonoga muszą być skonsultowane w gabinecie u lekarza weterynarii.

Czym różni się niedowład od paraliżu?

Niedowład (łac. paresis) – zmniejszenie siły lub ograniczenie zakresu ruchu powstałe najczęściej na skutek zmian organicznych ośrodkowych, obwodowych lub dotyczących samego mięśnia.

Wyróżnia się:
– niedowład spastyczny – wywołany uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego
– niedowład wiotki – wywołany uszkodzeniem obwodowym

Z kolei porażenie, paraliż (łac. plegia) – to stan charakteryzujący się całkowitą niemożnością wykonywania ruchu, na skutek braku dopływu bodźców nerwowych do mięśni.

Niedowład tylnych łap u psa – przyczyny zachorowania 

Niedowład tylnych łap u psa najczęściej jest wynikiem uszkodzenia korzeni nerwowych lub nerwów obwodowych. Niekoniecznie jest to związane zawsze z zaburzeniami neurologicznymi. Co więc może powodować niedowład tylnych łap u psa? Przyczyny takich uszkodzeń mogą być związane także ze złamaniami, zwichnięciami kości, urazami mechanicznymi czy wypadkami komunikacyjnymi. Niedowład tylnych łap może pojawić się także w wyniku ucisku rozrastającej się tkanki nowotworowej w danej okolicy – wtedy objawy narastają stopniowo i powoli. W zależności od umiejscowienia uszkodzonej tkanki nerwowej wyróżniamy kilka rodzajów porażeń.

Porażenia objawiające się niedowładem tylnych kończyn to najczęściej porażenia rdzenia kręgowego poniżej odcinka piersiowego. Porażenie splotu miednicznego objawia się utratą czucia i władzy w jednej z kończyn miednicznych. Porażenia końca rdzenia kręgowego mogą być przyczyną powstania tzw. zespołu końskiego ogona.

Dlaczego mój pies ma objawy neurologiczne? 

Istnieje bardzo wiele chorób, przy których mogą pojawić się objawy neurologiczne. Mogą to być urazy, choroby zakaźne (np. nosówka, wścieklizna), choroby metaboliczne (np. choroby wątroby, nerek), zaburzenia elektrolitowe. Nawet bardzo duże zarobaczenie może spowodować objawy ze strony układu nerwowego, ze względu na toksyny, które są produkowane przez pasożyty.

Powyższe choroby nie są stricte chorobami neurologicznymi, choć objawy rzeczywiście wynikają z zaburzeń nerwowych. Zadaniem lekarza jest więc wykrycie czy drgawki lub niedowład  tylnych łap u naszego pupila wynikają z choroby pierwotnej, która nie dotyczy układu nerwowego, czy też są wywołane uszkodzeniem nerwów lub np. rdzenia kręgowego.

Niedowład tylnych łap u psa – objawy, na które musisz zwrócić uwagę 

Oprócz oczywistych objawów, takich jak chwiejny chód, sztywność, kulawizna, pociąganie za sobą kończyn, mogą być też inne objawy. Kończyna o ograniczonym lub pozbawionym czuciu może być bardziej narażona na uszkodzenia. Zdarza się, że w przypadku zaburzenia czucia występuje nieprzyjemny dla psa objaw mrowienia.

Kończyna objęta niedowładem może być wylizywana, wygryzana, a w skrajnych przypadkach pies może chcieć odgryźć własną kończynę. W przypadku niektórych niedowładów kończyn tylnych możliwe jest też nietrzymanie moczu i kału przez psa.

Dyskopatia i zespół końskiego ogona, czyli dwie najczęstsze choroby

Dyskopatia jest chorobą kręgosłupa, która pojawia się w wyniku wypadnięcia, przesunięcia lub degeneracji tarczek międzykręgowych, będących konsekwencją ich zwyrodnienia i nacisku na rdzeń kręgowy. Zwyrodnienie kręgosłupa daje objawy neurologiczne i może doprowadzić do częściowego lub całkowitego paraliżu. Zasięg paraliżu zależy od miejsca wypadnięcia dysku. Dyskopatia może pojawić się u każdego psa, jednak bardziej predysponowane są jamniki, shih tzu, pekińczyki, buldogi francuskie i corgi.  Objawy dyskopatii są różne, w zależności od miejsca, w którym doszło do uszkodzenia.

Mogą to być: sztywność karku, przykurcz mięśni karku i szyi, nisko opuszczona głowa, kulawizna kończyn piersiowych, osowiałość, brak apetytu, ból podczas oddawania moczu i kału, niechęć do ruchu, podkulony ogon, niechęć do brania na ręce, osowiałość, niekiedy niedowład, paraliż lub całkowite porażenie kończyn. Nie wolno lekceważyć powyższych objawów i w razie ich wystąpienia należy szybko udać się do lekarza weterynarii. Szybkość interwencji ma znaczenie dla skuteczności leczenia, a niekiedy – życia naszego pupila.

Zwyrodnieniowe zwężenie lędźwiowo-krzyżowe (zespół ogona końskiego) 

Schorzenie to polega na ucisku korzeni nerwowych na wysokości stawu lędźwiowo-krzyżowego. Mimo że bezpośrednia przyczyna takiego stanu nie jest do końca znana, najczęściej zmiany zwyrodnieniowe są zapoczątkowane przez nieprawidłowy ruch tego stawu

Zaburzenia z tym związane powodują powstawanie mikrourazów, dochodzi także do zniekształceń krążka międzykręgowego. Wczesne objawy związane są z bólem w okolicy lędźwiowo-krzyżowej. Psy mogą mieć problemy ze wstawaniem, wchodzeniem na schody, może pojawić się kulawizna jednej lub obu tylnych kończyn.

Niedowład tylnych łap u psa – jak pomóc swojemu pupilowi wrócić do sprawności? 

Przy zauważeniu jakichkolwiek objawów ze strony układu ruchu od razu udajmy się do lekarza weterynarii, który przeprowadzi badanie neurologiczne.

Na czym ono polega? W badaniu neurologicznym ocenia się na początku stan świadomości, postawę oraz poruszanie się zwierzęcia. Następnie, poprzez dokładne zbadanie psa, lekarz oceni funkcjonowanie układu mięśniowo-szkieletowego oraz oceni reakcje postawy. Przykładem badania reakcji postawy może być tzw. taczkowanie, gdzie lekarz podtrzymuje psa pod brzuchem, przenosząc cały ciężar ciała na przednie kończyny. Zdrowe zwierzę jest w stanie chodzić do przodu i na boki skoordynowanymi ruchami.

Następnie sprawdza się za pomocą specjalnego młoteczka odruchy mięśniowe (opukiwanie młoteczkiem ścięgna lub mięśnia rozciąga wrzeciono mięśniowe, powodując wyprost kończyny). Kolejny krok to badanie nerwów czaszkowych oraz ocena wrażliwości czuciowej. Neurologia jest działem medycyny, gdzie badanie kliniczne ma podstawowe znaczenie.

Nowoczesne metody obrazowania, takie jak tomografia komputerowa, czy rezonans magnetyczny, służą weryfikacji przyczyn obserwowanych objawów klinicznych. Nie są one jednak w stanie zastąpić dokładnego badania klinicznego pacjenta przez doświadczonego lekarza.

Niedowład tylnych łap u psa – leczenie i rehabilitacja 

Jeżeli występuje niedowład tylnych łap u szczeniaka, czy też dorosłego psa, najważniejszą rzeczą jest ułatwić psu poruszanie się. Jeśli proces jest nieodwracalny, warto zaopatrzyć się w specjalne uprzęże stosowane podczas spacerów lub specjalne wózki inwalidzkie. Pies mimo niedowładu często ma dużą potrzebę i ochotę na bieganie, a z racji, że ma ograniczone czucie w nogach, może je sobie sam uszkodzić.  

Jeśli chodzi o niedowład tylnych łap u psa, leczenie bardzo często jest zależne od danego przypadku. Gdy pies liże i gryzie swoje łapy możemy zastosować leki uspokajające, przeciwświądowe i wyciszające. Pozostałe leki dobiera lekarz weterynarii w zależności od przypadku – mogą być to leki przeciwzapalne, leki zwiększające przewodnictwo nerwowo-mięśniowe.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print