Pies chmurka, czyli samojed! Jaki jest jego charakter? Wszystko, co musisz wiedzieć o tej rasie psów

Trudno jest przejść obok samoyeda obojętnie. Ten pies zwraca uwagę już na pierwszy rzut oka – jego śnieżnobiała, gęsta i puchata sierść sprawia wrażenie, że pies ten wygląda jak bardzo urocza chmurka. Samoyedy to psy łagodne, towarzyskie i bardzo inteligentne. Najbardziej ze wszystkich pierwotnych ras północy potrzebują towarzystwa człowieka i cierpią pozostawione same sobie. Skąd się wziął samoyed? Jak dbać o jego zdrowie? Jak go pielęgnować? Jaki ten pies ma charakter? Kto stworzy mu szczęśliwy dom? Przeczytaj!

Samoyed wśród różnych organizacji kynologicznych (i wzorce rasy)

Pierwszy wzorzec rasy psa samoyed powstał 1909 roku w Anglii. Od tego czasu została ona uznana przez wiele znamienitych organizacji kynologicznych. Należy do nich m.in. Międzynarodowa Organizacja Kynologiczna, w skrócie FCI. Tu samoyed należy do grupy 5 szpiców i psów ras pierwotnych, do sekcji 1 nordyckich psów zaprzęgowych. Jego numer wzorca to 212.

Inne organizacje, które zaklasyfikowały rasę samojed to:

• American Kennel Club (AKC)- samoyed został zaliczony do psów pracujących,
• Australian National Kennel (ANK) – samojed należy do grupy 6 psy użytkowe,
• World Kennel Union (WKU) – w tym przypadku samoyeda zaklasyfikowano go do psów pracujących,
• Kennel Club in the United Kingdom (KC-UK) – ciekawostką jest, że w Wielkiej Brytanii samoyedy należą do grupy psów pasterskich i zaganiających, świetnie radzą sobie w konkurencjach pasienia,
• Canadian Kennel Club (CKC) – samoyed został zaklasyfikowany do psów pracujących,
• United Kennel Club (UKC) – tu samoyed został zaliczony do ras północnych.

Historia rasy samojed – pierwotny pies Północy

Samojed to wyjątkowy pies o puszystej, śnieżnobiałej sierści i łagodnym usposobieniu. Chcesz wiedzieć skąd się wziął i jaka jest historia powstania rasy? Przedstawiliśmy ją dla Ciebie w poniższym wpisie.

Skąd wziął się samojed?

Historia psa rasy samojed rozpoczyna się na terenach północnej Rosji i Syberii, na obszarze gdzieś pomiędzy rzekami: Jenisej oraz Ob. Samoyedy zaliczane są do ras pierwotnych – a więc takich, w których powstanie nie ingerował człowiek, a w toku późniejszej, celowej hodowli nie doszło do zatracenia pierwotnego charakteru i znaczących zmian w wyglądzie czy charakterze rasy.

Do czego były wykorzystywane samojedy?

Plemię Samojedów, jako pierwsze zaczęło wykorzystywać do pracy białe psy, zamieszkujące północne tereny Rosji i Syberii, stąd nazwa rasy. Samojedy, tak jak inne rasy zaprzęgowe były używane do prowadzenia zaprzęgów, pilnowania stad reniferów oraz dobytku, brały też udział w polowaniach. Podróżowały razem z ludami koczowniczymi, choć były traktowane nieco inaczej niż inne północne rasy pierwotne. Samoyed bowiem zawsze mógł spać w szałasach ludzi, w ich schronieniach i przy ich boku – w ten sposób mógł ogrzewać swoich opiekunów, ale też miał szansę wytworzyć między sobą a człowiekiem specyficzną, silną więź. O wiele silniejszą niż w przypadku innych ras pierwotnych.

Samojed – rozkwit popularności rasy

Samojedy żyły sobie ze swoimi ludźmi w spokoju i nikt przesadnie się nimi nie interesował. Zmieniło się to dopiero na przełomie XIX i XX wieku. Pierwszą osobą, która chciała bliżej zająć się psami tej rasy był Fridtjof Wedel-Jarlsberg Nansen – pochodzący z Norwegii oceanograf i naukowiec. Również pochodzący z Wielkiej Brytanii Frederick George Jackson miał szansę uczestniczyć w wyprawie z tymi psami, a potem zabrał większą ich część do swojej ojczyzny.

W ten sposób samojed trafił do Europy. Twórcą linii europejskiej był zoolog Ernest Kilburn Scott wraz z żoną. Kilburn-Scott był również polarnikiem, żywo zainteresowanym tymi właśnie psami.

Samoyed w Polsce

Pierwsi przedstawiciele tej rasy pojawiły się w Polsce w 1986 roku, choć przywieziona wtedy z Danii suczka nie pozostawiła potomstwa. Pierwszy miot urodził się dopiero w 1990 roku w hodowli Albus, również po psach, które zostały sprowadzone z Danii.

Samojed – ciekawostki o rasie

Wcześniej zamiast znanego dzisiaj „samojeda” używano określenia „samojedzki pies zaprzęgowy”. Nazwa ta odnosiła się do roli psa i jego pochodzenia – początków wraz z koczowniczym ludem Samojedów. Już w 1911 roku pierwszy samoyed znalazł swoje miejsce w zaprzęgu Amundsena, podczas jego słynnej, pierwszej wyprawy na Antarktydę.

Ciekawostką jest też fakt, że w Chinach mieszka samojed o wdzięcznym imieniu Potato. Znany jest ze swoich zdolności matematycznych, potrafi dodawać, odejmować, mnożyć i dzielić.

Samojed – wygląd psa chmurki

Samojed to pies, który zdecydowanie przykuwa uwagę. Jego biała, puszysta sierść nadaje mu eleganckiego i dystyngowanego wyglądu, a poza tym sprawia, że ciężko oderwać od niego wzrok. Chcesz wiedzieć dokładnie, jak wygląda samoyed? Opis znajdziesz poniżej.

Wygląd ogólny samojeda

Samojed to bardzo elegancki pies, który jest pełen wdzięku i uroku. Sprawia wrażenie wytrzymałego, dostojnego i bardzo pewnego siebie. Jego głowa jest mocna i klinowata, z równie mocną głęboką kufą, która stopniowo zwęża się w kierunku nosa. Nos jest dobrze rozwinięty i czarny. Oczy są w kształcie migdałów, najbardziej pożądanym kolorem dla hodowców jest ciemnobrązowy.

Uszy są małe i trójkątne, nieco zaokrąglone na końcach. Tułów jest mocny, nieco przekracza długością wysokość w kłębie. Kończyny są mocne i dobrze umięśnione, a ogon wysoko osadzony, potrafi sięgać aż do stawu skokowego. Najczęściej noszony jest na grzbiecie lub na boku. Jest bardzo obficie owłosiony.

Ile waży i ile ma wzrostu samojed?

Pies samojed to średniej wielkości szpic. Idealna wysokość w kłębie dla samca to 57 cm, a dla samicy 53 cm, choć wzorzec dopuszcza też około trzycentymetrowe odchylenia od idealnej wysokości. Samce ważą około od 20 do 30 kg, samice natomiast idealną wagę osiągają od około 15 do 22 kg.

Umaszczenie samojeda

Tym, co najbardziej zwraca uwagę w przypadku samojedów, jest jednak ich futro. Sierść składa się z gęstego, grubego podszerstka, który jest miękki w dotyku i nieco dłuższego, bardziej twardego włosa okrywowego. U psów tej rasy można zauważyć obfitą kryzę (zwłaszcza u samców) oraz sierść na wewnętrznej stronie kończyn, nazywaną portkami. Taka sierść pomaga psu radzić sobie nawet w bardzo trudnych warunkach atmosferycznych.

Choć może zdarzyć się w hodowli samoyed czarny – niegdyś wcale nie było to takie rzadkie zjawisko, to jednak wzorzec nie dopuszcza tego typu barwy i jest ona dyskwalifikująca na wystawach. Najbardziej pożądany jest kolor śnieżnobiały. Zdarzają się też jednak samojedy kremowe lub bladobiszkoptowe – w tym wypadku podstawa musi być jednak czysto biała, jasnobiszkoptowe mogą być tylko znaczenia w niewielkiej ilości.

Pielęgnacja samoyeda

Zastanawiasz się jakiej pielęgnacji potrzebuje samojed? Rasa ta nie jest zbyt kłopotliwa pod tym względem, wbrew temu, co może się wydawać. Poniżej opowiedzieliśmy na ten temat wszystko, co musisz wiedzieć.

Kiedy, czym i jak – wszystko o czesaniu sierści samojeda

Przedstawiciele tej rasy obficie linieją dwa razy do roku, gdy zmieniają sierść. Może się też zdarzyć, szczególnie w przypadku samców, że będą linieć tylko raz w roku. W tym okresie należy je czesać szczotkami i grzebieniami dla psów codziennie, by pomóc im wymienić sierść na nową. Do tego celu przyda się szczotka pudlówką oraz (do rozczesywania trudniej dostępnych miejsc) grzebień o szeroko rozstawionych ząbkach. 

W pozostałym okresie warto czesać samojeda raz w tygodniu, by nie dopuścić do sfilcowania się podszerstka oraz utrzymać sierść w dobrym stanie. Pamiętajmy, żeby robić to dokładnie, delikatnie i przyzwyczajać psa do kontaktu ze szczotką od najmłodszych lat. W przeciwnym razie czesanie stanie się dla niego bardzo przykrą czynnością. Psy, które mieszkają na wybiegu, raczej nie gubią sierści poza okresem linienia. Te, które mieszkają w domach i mieszkaniach, mogą gubić mniejsze lub większe ilości sierści przez cały rok. Na szczęście sierść ta nie ma tendencji do wbijania się w meble lub dywany i jest całkiem łatwa do usunięcia.

Pamiętajmy, że samojed ma skłonność do podrażnień i alergii, dlatego nie należy go strzyc. Po za tym obcięta sierść odrasta bardzo wolno. Regularne wyczesywanie w zupełności wystarczy. Jedynie raz na jakiś czas możemy delikatnie wyrównać nożyczkami sierść w okolicy krocza i na „portkach”.

Czy samojeda trzeba kąpać?

Śnieżnobiałą sierść samojeda trudno utrzymać w nienagannej czystości, zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym, gdy na zewnątrz panuje brzydka pogoda. Jeśli pies się zabłoci czy zabrudzi, nie zawsze jest konieczność kąpania go – często wystarczy po prostu wyczesać zanieczyszczenia. Samojeda kąp w razie potrzeby w dobrej jakości szamponach dla psów, najlepszy będzie szampon dla psów o białej maści. W przeciwnym razie jego futro może zżółknąć. Pamiętaj, że ma on dość gęsty włos, więc musisz go dokładnie namydlić i spłukać. 

Uzupełniające zabiegi pielęgnacyjne

Kontroluj stan oczu, uszu i zębów psa. W razie potrzeby okolice oczu możesz przetrzeć wacikiem nasączonym ciepłą wodą lub specjalnym preparatem. Nadmiar woskowiny w uszach (a jej zaleganie może prowadzić do infekcji) musisz usunąć przy pomocy odpowiednich kropli. Osad, który pozostaje na zębach pupila skutecznie pozbędziesz się, dzięki szczoteczce i paście dla psów, możesz użyć także smaczków dentystycznych. W razie konieczności przycinaj też pazury, jeśli pies nie jest w stanie ścierać ich samodzielnie.

Pies rasy samoyed – charakter, temperament, usposobienie

Samojed, jako jednego z przedstawicieli ras pierwotnych, powinna odznaczać duża samodzielność. Nic bardziej mylnego! Pies ten to prawdziwy pieszczoch i nie lubi zostawać sam w domu. Ale to nie wszystko… jakie niespodzianki jeszcze skrywa samojed? Podpowiadamy!

Samojed w stosunku do ludzi

Samojedy to psy bardzo łagodne i towarzyskie. Potrzebują stałego kontaktu z człowiekiem i nie mogą żyć w samotności, bo są wtedy nieszczęśliwe. Zdarza się też, że względem jednego z domowników stają się wręcz zaborcze – chcą spędzać z nim większość czasu i źle przyjmują jego nieobecność. Nadają się na towarzysza dla dzieci – zwłaszcza tych starszych, z którymi będą mogły biegać, bawić się i aktywnie spędzać czas.

Mimo iż dawniej jednym z zadań samojedów było pilnowanie dobytku, psy te przez lata praktycznie całkowicie zatraciły tę zdolność. Zdecydowanie nie nadają się na stróżów, chociaż lubią głośno ujadać i przez niektórych może być to odbierane za sygnał ostrzegawczy, to obecnie ludzie bardziej zwracają uwagę na ich walory estetyczne, niż instynkt stróżowania. Poza tym samojedy raczej przejawiają pozytywne nastawienie do obcych lub do gości odwiedzających nasz dom.

Samojed wśród innych zwierząt

Samojed jest łagodny i unika konfliktów – dlatego jest w stanie zaprzyjaźnić się z innymi psami czy nawet z kotami i może dzielić z nimi mieszkanie. Niemniej jednak istotną rolę odgrywa tu właściwa socjalizacja. Pamiętajmy, że psy tej rasy mają też silnie rozwinięty instynkt łowiecki, więc trzymanie w ich pobliżu mniejszych zwierząt, takich jak chomiki, czy świnki morskie nie jest dobrym pomysłem.

Ulubione zajęcia samojeda

Samojedy to psy, które potrzebują regularnego ruchu na świeżym powietrzu. Są niezwykle żywiołowe, uwielbiają biegać, bawić się i spędzać czas z opiekunem. Samojed to zdecydowanie nie jest rasa dla domatorów, osób starszych i takich, które raczej unikają wysiłku fizycznego, preferując spokojny czas spędzony w domu.

Wychowanie samojeda – w jakim domu samoyed będzie najszczęśliwszy?

Samojed jest dość uparty i niezależny. Jednak przy zachowaniu odpowiedniego podejścia i zapewnieniu mu odpowiednich warunków, może stać się dobrze ułożonym psem. Opowiemy trochę o wychowaniu samojeda.

Samojed – co dla niego lepsze: życie w mieszkaniu, czy w domu jednorodzinnym?

Samojedy najszczęśliwsze będą w domu jednorodzinnym z dostępem do ogrodu. Są jednak w stanie przystosować się do życia w mieście, ale potrzebują dużej dawki ruchu. Nawet jeśli masz dom z ogrodem, pamiętaj o tym, by wyprowadzać samojeda na spacery – on naprawdę tego potrzebuje. Jeżeli będzie wyprowadzany tylko na kilka minut i nie zapewnimy mu wystarczającej dawki aktywności, może zacząć niszczyć przedmioty w domu, by zapewnić sobie dodatkową dawkę rozrywki.

Jeśli mają zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu, to raczej nie uciekają z terenu swojej posesji, by pozwiedzać okolice – ale i tak najlepiej trzymać samojeda za dobrym ogrodzeniem. To psy bardzo przyjazne, a przez swój piękny wygląd mogą paść łupem złodziei.

Pamiętajmy także, że samojedy choć zaliczane są do ras pierwotnych, zdecydowanie nie nadają się do życia w kojcu, odseparowane od ludzi. Bardzo potrzebują towarzystwa domowników i cierpią, gdy długie godziny muszą spędzać samotnie.

Akcesoria dla samojeda

Samojed poczuje się integralną częścią rodziny, jeśli będziemy spędzać z nim dużo czasu. Chętnie będzie uczestniczył w aktywnościach na świeżym powietrzu. Warto zadbać o jego bezpieczeństwo na spacerach, kupując mu solidną smycz oraz szelki – wcześniej warto zmierzyć psa, by wybrać odpowiedni rozmiar. Warto zainwestować również w wytrzymałe zabawki, takie jak frisbee, szarpaki lub piłki. Wspólne zabawy nie tylko zaspokajają jego zapotrzebowanie na ruch (dzięki czemu nasz pupil w domu będzie spokojniejszy), ale także przyczyniają się do budowania silnych więzi, co może być przydatne podczas treningów. Dobrym pomysłem jest też zakup naturalnych gryzaków, misek spowalniających jedzenie lub zabawek, do których będziemy mogli schować kąski. Korzystanie z nich zaspokoi naturalną potrzebę gryzienia, a także zajmie psa na jakiś czas.

Samojed – najważniejsze elementy szkolenia

Samojed, jak na psa pierwotnego przystało, jest dość uparty i niezależny. W związku z tym nie nadaje się na pierwszego psa. Za jego szkolenie i wychowanie powinna wziąć się osoba doświadczona. O czym warto pamiętać przy szkoleniu samojeda? Podpowiadamy!

Nauka posłuszeństwa samojeda

Samojedy to psy niezwykle inteligentne, ale (jak już wcześniej wspomnieliśmy) dość uparte. Przede wszystkim pies powinien widzieć w nas swój autorytet, co najszybciej osiągniemy, budując od szczeniaka silne więzi ze swoim samoyedem. Oczywiście w przypadku szkolenia bardzo ważna jest żelazna konsekwencja.

Sesje treningowe powinny być urozmaicone i nie mogą być zbyt długie – inaczej pies szybko się znudzi i straci zainteresowanie nauką. Warto rozpocząć od prostych, podstawowych komend i stopniowo przechodzić do tych bardziej zaawansowanych. Samojedy są szczególnie wrażliwe na różne bodźce płynące z otoczenia. Dlatego na początku szkolenie może odbywać się w domowym zaciszu, a potem wyjść z psem na zewnątrz, by mógł się skupić na nauce.

Jeśli widzimy, że samojed podczas treningu nie może się skoncentrować, jest nadpobudliwy, szczekliwy powinniśmy udać się z nim na szkolenie z profesjonalnym trenerem. Pomoże nam uporać się z reaktywnym psem, pokaże sposoby, na to, jak radzić sobie z jego stresem i zapanować nad emocjami. Oczywiście ważne jest też, by samojed był wypoczęty i odpowiednio odżywiany, co (o dziwo) również ma wpływ na przebieg szkolenia.

Przysmaki treningowe dla psa

Najskuteczniejszą metodą motywacji samojeda do nauki są smakołyki. Dzięki temu nasz pies pozostanie skupiony na dłużej i chętniej będzie wykonywał polecenia. Musimy zadbać o to, by smakołyki były atrakcyjne dla naszego pupila. W celu urozmaicenia warto korzystać z różnych smaków i rodzajów, jednak nie możemy przesadzać. Przysmaki nie mogą przekraczać 10% dziennego zapotrzebowania kalorycznego.

Samojed – wszystko o hodowli

Współcześnie w Polsce działają hodowle samoyedów i istnieje możliwość zakupu szczeniaka. Pamiętajmy jednak, by zwracać uwagę na to, skąd kupujemy psa. Musimy dokładnie sprawdzać hodowle, by nie dać się oszukać pseudohodowcom, którzy są nastawieni przede wszystkim na zysk, dobro zwierząt nie ma dla nich żadnego znaczenia. Opowiemy trochę o tym, na co trzeba zwrócić uwagę. Zapraszamy!

Metryka i rodowód w hodowli

Psy pochodzące z zarejestrowanych hodowli muszą mieć komplet stosownych dokumentów, które potwierdzają ich przynależność do danej rasy. Dla szczeniaków ważna jest metryka, która zawiera dane na temat urodzenia młodego samojeda i jego rodziców. Natomiast, jeśli będziemy chcieli założyć własną hodowlę lub startować z psem w pokazach. W rodowodzie znajdziemy informacje o przodkach psa, cztery pokolenia wstecz. Taki dokument m.in. pomaga ocenić predyspozycje wystawowe naszego samojeda.

By zweryfikować, czy mamy do czynienia z uczciwym hodowcą, możemy poprosić go o okazanie rodowodu rodziców szczeniaka oraz o komplet stosownych badań, które powinny mieć wykonane psy dopuszczone do rozmnażania.

O czym warto pamiętać przed zakupem samojeda?

Samojed to piękny pies, niezwykle inteligentny i towarzyski, ale pamiętajmy, że potrzebuje doświadczonego opiekuna, który zaspokoi jego duże zapotrzebowanie na ruch. Będzie przy tym dbał o właściwą pielęgnację jego śnieżnobiałego futra. Odpowiedzialny hodowca na pewno nie odda psa w ręce osoby, która nie będzie w stanie zaspokoić podstawowych potrzeb samojeda i zapewnić mu odpowiednich warunków. Niewykluczone, że będzie chciał wiedzieć, jakie mamy doświadczenie w opiece nad psami. chętnie także odpowie na nasze pytania na temat rasy i pomoże nam wybrać najbardziej odpowiednie dla nas szczenię.

Samojed w hodowli – na co warto zwrócić uwagę?

Dobry hodowca zapewnia swoim psom należytą opiekę. Dba o ich socjalizację, odpowiednią dietę i zapewnia komplet szczepień. Dodatkowo niekiedy wręcza nowemu opiekunowi wyprawkę dla szczeniaka, w której może znaleźć się, np.:

• miska na jedzenie i wodę,
• małe opakowanie karmy, którą szczeniak jadł w hodowli,
• smycz i obroża.

Hodowca to osoba, która powinna do swojej pracy podchodzić z sercem i zaangażowaniem. Dobry hodowca pozostaje w kontakcie z opiekunami nawet, gdy szczeniak opuści hodowlę.

Zdrowie samoyeda

Pies rasy samoyed zaliczany jest do ras pierwotnych, które słyną z dobrego zdrowia i dużej wytrzymałości. W dodatku samojedy naprawdę uwielbiają zimę! Im więcej śniegu i niższa temperatura tym dla nich lepiej! Jeśli jednak na co dzień przebywają nie na wybiegu, a w ogrzewanym mieszkaniu, zachowaj ostrożność, bo mogą się przeziębić.

Typowe, najczęściej występujące u psa tej rasy schorzenia to:

• skręt żołądka – to jedno z dolegliwości typowych dla ras dużych. Mimo iż samojed należy do ras średnich, może być również narażony na skręt żołądka. By temu zapobiec warto zapewnić psu odpoczynek przed i po jedzeniu, a także kontrolować jego łapczywość – można kupić miski spowalniające jedzenie,
• dysplazja stawów biodrowych i łokciowych – ważne jest to, by samojedy nabywać zawsze z legalnego, sprawdzonego źródła, w którym rodzice zostali przebadani pod kątem tej choroby. Jeśli hodowca twierdzi, że rodzice szczeniaka są wolni od dysplazji stawów biodrowych, ale jednocześnie nie chce Ci pokazać wyników badań – zachowaj czujność! Takie zachowanie świadczy o tym, że ma coś do ukrycia,
• dziedziczne choroby oczu – takie jak katarakta, dwurzędowość rzęs czy postępujący zanik siatkówki to niektóre z chorób oczu, które mogą dotykać samojeda. Bardzo ważne są regularne badania okulistyczne oraz konsultacje z lekarzem weterynarii,
• kłębuszkowe zapalenie nerek – może prowadzić nawet do niewydolności nerek, więc powinniśmy potraktować poważnie objawy, które może przejawiać chory pies. A jest to m.in.: utrata wagi, osłabienie, brak apetytu, wysokie ciśnienie, wzmożone pragnienie, obrzęki nóg i brzucha oraz krwotoki w jamie ustnej. Musimy jak najszybciej udać się z psem do lekarza weterynarii, który zaleci szereg stosownych badań w celu postawienia właściwej diagnozy, a także zastosuje odpowiednie leczenie,

Inne choroby

• problemy z prostatą – najczęściej pojawiają się w przypadku niekastrowanych samców w podeszłym wieku, dlatego warto zawczasu wykastrować swojego pupila,
• stany zapalne skóry – poprzez nieodpowiednią pielęgnację sierści, samojed może nabawić się stanów zapalnych, ma również tendencję alergii, dlatego trzeba dbać o odpowiednią dietę psa, która nie zawiera zbóż, a także pozostać w stałym kontakcie z lekarzem weterynarii,
• cukrzyca – niestety jest nieuleczalna i polega na stałym kontrolowaniu poziomu insuliny we krwi. Cukrzyca u psa wymaga stałej opieki i monitorowania. Każdy pies jest inny, więc plan leczenia powinien być indywidualnie dostosowany do potrzeb konkretnego zwierzęcia. Pamiętaj, aby skonsultować się z weterynarzem w celu postawienia diagnozy i ustalenia odpowiedniego planu leczenia dla Twojego psa,
• zapalenie uszu – warto sprawdzać stan uszu swojego samojeda i czyścić je w razie potrzeby.

Przeczytaj także: Kłębuszkowe zapalenie nerek. Objawy i leczenie choroby u psa

Samojed – żywienie w pigułce

Żywienie samojeda wymaga odpowiedniego podejścia, ponieważ potrzeby żywieniowe każdego psa mogą się od siebie różnić. Samojed to rasa, która jest zwykle aktywna i energiczna, więc dieta powinna być zbilansowana, aby zaspokoić jej potrzeby energetyczne. Poniżej zawarliśmy najważniejsze informacje odnośnie żywienia samojeda.

Karma komercyjna i dieta BARF, czyli popularne metody żywienia

Do jedzenia możesz podawać samojedowi wysokiej jakości karmę komercyjną lub dietę BARF. Wybór zależy od Ciebie. Kama komercyjna zawiera wszystkie niezbędne składniki odżywcze, których podaż jest dostosowana do aktualnych potrzeb psa (jego wieku, wagi, poziomu aktywności fizycznej i zdrowia). Poza tym są dostępne w wersji suchej i mokrej. Twój pies może wybrać konsystencję i smak, który odpowiada mu najbardziej.

Dieta BARF to bardzo zdrowy sposób żywienia, ponieważ opiera się na podawaniu naturalnych składników, czyli surowego mięsa, podrobów, niektórych kości oraz wybranych owoców i warzyw. Pamiętaj, że BARF wymaga jednak sporej wiedzy – jeśli masz wątpliwości, poproś o radę lekarza weterynarii lub dietetyka weterynaryjnego.

Żywienie samojeda na różnych etapach życia

Ważnym elementem żywienia samojeda jest mięso i produkty pochodzenia zwierzęcego. Znajdziemy w nich m.in. witaminy z grupy B, które są odpowiedzialne m.in. za odpowiednie funkcjonowanie układu nerwowego i za wzrost. Pamiętajmy, że samojedy wysoko aktywne powinny otrzymywać posiłki wysokobiałkowe, które dodadzą energii i pomogą zadbać o regenerację mięśni po intensywnym treningu. Dorosłe samojedy powinniśmy karmić 2-3 razy dziennie, szczenięta zdecydowanie częściej, ale mniejszymi porcjami. Pamiętajmy, że młode psy potrzebują więcej energii do prawidłowego rozwoju. Odpowiednią ilość dostarczy karma przeznaczona dla szczeniąt. Z wiekiem zapotrzebowanie na energię maleje, pamiętajmy więc, że psy w podeszłym wieku potrzebują jej zdecydowanie mniej.

Co powinniśmy jeszcze wiedzieć o żywieniu samojeda? Otóż, w ich diecie nie może zabraknąć nienasyconych kwasów tłuszczowych, które pomagają usprawnić wiele funkcji w organizmie, a także przyczyniają się do poprawy stanu skóry i sierści. Możemy znaleźć je np. w oleju z łososia. Istotny jest również dodatek glukozaminy i chondroityny, które chronią chrząstkę stawową psa przed urazami i przyczyniają się do jej regeneracji.

Samojed – cena w hodowli i koszty utrzymania

Cena za szczenię samojeda wynosi około 3-6 tysięcy złotych, zależy głównie od renomy hodowli i osiągnięć rodziców młodego samojeda. Oprócz tego musimy uwzględnić koszty związane z utrzymaniem psa. Krótko je podsumowaliśmy.

Koszty w ujęciu miesięcznym

Koszty utrzymania samojeda mogą być bardzo zróżnicowane. W ciągu miesiąca pies ten na pewno będzie potrzebował przysmaków, karmy i worków na nieczystości. Za te produkty możemy zapłacić od kilkunastu do kilkudziesięciu złotych, w zależności od ich jakości. W przybliżeniu zapłacimy za nie ok. 250-350 zł.

Koszty w ujęciu rocznym i dwuletnim

Samojed oprócz przysmaków, karmy i worków na nieczystości potrzebuje: misek na jedzenie i wodę, wygodnego legowiska, zabawek, smyczy, obroży, szelek. W koszty utrzymania w ujęciu rocznym i dwuletnim możemy wliczyć także artykuły higieniczne, czyli preparaty do uszu i oczu, obroże przeciwkleszczowe, obcinaczki do paznokci, pastę i szczoteczkę do zębów dla psów. Za te wszystkie produkty zapłacimy ok. 500-630 zł.

Pies samoyed – podsumowanie

Rasa pierwotna, która służyła koczowniczym ludom północnej Rosji oraz Syberii – takim właśnie psem jest samoyed. Opowiedzieliśmy trochę więcej o historii powstania rasy. Z naszego artykułu możesz dowiedzieć się m.in., że hodowla tych psów przypadła dopiero początek XIX wieku. Przez lata zyskała na popularności, obecnie możemy spotkać się z hodowlami tego czworonoga również w Polsce. Przybliżyliśmy najważniejsze informacje na ten temat.

Samojedy to psy raczej zdrowe i bardzo odporne na warunki atmosferyczne. Uwielbiają śnieg, zimę i niskie temperatury – opowiedzieliśmy o ich typowych chorobach, a także pielęgnacji i żywieniu, byście wiedzieli, jak należycie zająć się swoim pupilem.

Samojedy są bardzo aktywne, żywiołowe i chętne do zabawy. Nie lubią samotności i bardzo źle ją znoszą. Są za to bezkonfliktowe, łagodne i przyjacielskie, dlatego nadają się na towarzyszy dzieci. Mogą też mieszkać z innymi psami czy kotami. Potrzebują jednak mnóstwa ruchu, który trzeba im zapewnić – przez spacery, zabawę czy psi sport. Wyjaśniliśmy dla jakich opiekunów samojed będzie najbardziej odpowiedni oraz, jakie warunki trzeba mu zapewnić, by mógł stać się w pełni szczęśliwym psem. Chcesz mieć go w swoim domu? Mamy nadzieję, że nasz artykuł ułatwi Ci podjęcie właściwej decyzji.

Sprawdź również:

• Ranking psów dla dzieci i rodziny
• Ranking najdroższych psów na świecie
• Rasy psów idealne dla alergików
• Zestawienie pierwotnych ras psów.
• Ranking psów dla osób początkujących.
• Ranking najładniejszych ras psów.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print